Samen fietsen en bijpraten

Fietsen in de natuur en ondertussen gezellig bijpraten over de voorbije week. En in geen tijd staan er 65 kilometers op je teller. Dé ideale zondagochtend volgens de vrouwen van wielerclub Verbruggelingen in Weerde.

Ze zijn met 16, de dames van groep A van wtc Verbruggelingen. De jongste is 52, de oudste is net 65 geworden. Maar zij zijn wel de ‘sportieve groep’. Groep B rijdt iets trager en daar zijn elektrische fietsen toegelaten. Groep A, dat zijn de dames met de koersfiets.

Meer tijd voor sport

“De meeste van ons zijn zowat om dezelfde reden gestart met fietsen. De kinderen zijn wat ouder en zelfstandiger en dus komt er tijd vrij om te sporten. Dat is fietsen geworden”, zegt Martine De Graef (54). Zij sloot zich als een van de allereerste aan bij het exclusieve vrouwenteam van de Weerdse wielerclub. “We zijn gestart met ‘start to mountainbike’ voor vrouwen. Achteraf zijn we overgeschakeld op gewoon fietsen.”

Bij Hilde Vanden Broeck (57) lag een Kom op Tegen Kanker-evenement aan de basis van haar nieuwe passie voor fietsen. “Ik zou deelnemen met enkele collega’s en was op mijn eentje beginnen trainen. Toen ik hoorde dat deze groep bestond, heb ik me aangesloten om samen met anderen te trainen. En ik ben gebleven. Ik zou wellicht nooit alleen gaan fietsen met mijn koersfiets. Op zondagochtend samen met de andere vrouwen fietsen is een hele sterke motivatie om zaterdagavond de wekker te zetten.”

Motivatie

Want dat sociale aspect is toch de grootste motivatie om zich aan te sluiten bij een wielerclub. Martine: “Het leuke is dat je altijd twee aan twee fietst. Je hebt altijd een babbel en we schuiven geregeld door zodat we tegen het einde van de rit met iedereen gepraat hebben. Je hoofd is leeg en je hebt in de natuur gesport.”

Zelfs Inge Heytens (55), die ook op haar eentje kilometers maalt, geeft toe dat fietsen in groep een extra boost geeft. “Ik fiets graag alleen, maar toch vaak ook in de wetenschap dat ik zondag in groep kan fietsen en de ambiance mee heb. Als je alleen fietst, heb je elke kilometer gezien. Fiets je in groep, dan babbel je ondertussen en gaat alles veel vlotter. Je zit meer in een flow. Ik maal de meeste kilometers af wanneer ik in groep fiets.”

Of ze ook sneller fietst in het gezelschap van haar fietsvriendinnen weet ze niet. De tijden worden niet nauwgezet bijgehouden. “Maar we bouwen tijdens de lente- en zomermaanden wel geleidelijk onze conditie op”, verzekert Martine. “En eind april gaan we op fietsvakantie naar Italië. Om daar vlot de bergen op te klimmen, lassen we extra trainingen in.”

Ook leuk aan fietsen in groep is dat je niet elke training opnieuw hetzelfde parcours aflegt, bij gebrek aan tijd of inspiratie om zelf een nieuw ritje uit te stippelen. “Er zijn in onze groep drie of vier mensen die de tochtjes uitstippelen aan de hand van de fietsknooppunten. We leggen allemaal andere accenten waardoor er voldoende afwisseling is: we fietsen eens langs het water, door de bossen, langs heuveltjes,...”

Zorgen voor elkaar

Veiligheid is een ander aspect dat fietsen in groep aantrekkelijk maakt. Er is altijd wel iemand die weet hoe je een lekke band vervangt of hoe je die ketting weer op z’n plaats krijgt. Of als je lelijk ten val komt, heb je meteen hulp ter plaatse. “Als verpleegster heb ik nu en dan al eens iemand verzorgd. Of erop moeten aandringen dat die naar de spoed ging”, zegt Inge. Als lid van een wielerclub ben je ook verzekerd. Kom je onderweg in de problemen, dan kan je een beroep doen op pechverhelping.

Maar bovenal heiligen de dames van wtc Verbruggelingen het principe Samen uit, samen thuis. Martine: “Wij zorgen echt voor elkaar. Is er een groot gat tussen de verschillende wielrenners, dan wachten de eersten even op de laatsten. Of we zetten elkaar eens uit de wind als we zien dat iemand het moeilijk heeft.”

“We kennen elkaars sterktes en zwaktes heel goed”, vult Hilde aan. “We fietsen ook al zoveel jaren elke zondag samen. We gaan op weekend, op vakantie en organiseren andere evenementen.”

“Iedereen past zich automatisch aan elkaar aan”, aldus Inge. “En toch blijven we onszelf sportief uitdagen.”

Tine Wetsels: “Een groep kan je vooruit stuwen”

Het verbindende aspect van fietsen in groep werkt heel motiverend. Een groep kan je echt vooruit stuwen en je je grenzen doen verleggen. Het is ook een stok achter de deur, wanneer je eens minder gemotiveerd bent. Het is menselijk om eens geen zin te hebben. Dat je hebt afgesproken met anderen, maakt dat je toch gaat.

Het is ook fijn om als groep samen doelen te stellen en daar samen naartoe te werken. Dat kan een wedstrijd zijn of een fietsvakantie. Als je allemaal voor datzelfde doel gaat, kan je elkaar steunen. Maar hou er rekening mee dat ieder lichaam anders is en iedereen op zijn eigen tempo rijdt. Als je gaat vergelijken, raak je misschien gefrustreerd. Het is normaal dat de groep eens op iemand moet wachten. Daar moet je je niet voor verontschuldigen. Ook al fiets je in groep, je moet je op je eigen sportieve vooruitgang focussen.

Veel beginnende fietsers zijn bang om zich bij een team aan te sluiten. Ze willen eerst beter worden. Maar het omgekeerde is vaak waar: een beginneling kan van een groep heel veel leren. Hoe klikpedalen werken, of hoe je een band vervangt bijvoorbeeld.

Net omdat je in groep rekening houdt met elkaar, fiets je soms wat boven of onder je niveau. Beide zijn nuttig. Voor de een kan de groepsrit een rustige duurrit zijn, terwijl het voor de ander een uitdaging is. Niets houdt je tegen om ook geregeld in je eentje te trainen op het niveau dat je zelf kiest.