Proeven van de Italiaanse Alpen

Het Alpendal Val Camonica is een nog vrij onbekende streek tussen Verona en Milaan, in de regio Lombardije. Een ontdekking van ongerepte dorpjes, landschappen én lekker eten.

Bijna drie uur. Zoveel tijd heb je nodig om Milaan achter je te laten en deze streek in de provincie Brescia, regio Lombardije, te ontdekken. Onze eerste halte – Edolo – is een echt Alpenstadje, dat met zijn geplaveide straatjes, middeleeuwse structuur, fraaie portieken en houten huisjes zo uit een sprookje lijkt weggelopen. Het wordt omringd door de rivier de Oglio en imposante bergen. In Hostaria La Corte Di Bacco zetten lokale gerechten met een twist de toon. Wij zwichten voor de linguine met brandnetel en de carbonara met forel uit de Alpen. Een voorsmaakje van de gastronomische rijkdom die deze vallei te bieden heeft.

Ponte di Legno is de geknipte uitvalsbasis voor een verblijf in deze streek. Hoewel het stadje kan bogen op een indrukwekkende toeristische infrastructuur, maken ze hier van natuurbehoud een erezaak. Ponte di Legno ligt op 1.258 m hoogte. In de winter is het perfect voor wintersport, in de lente een paradijs voor wandelaars, trekkers en fietsers, want vlakbij bevinden zich drie natuurparken en 500 km bewegwijzerde paden. Het centrum met zijn vele winkeltjes is leuk om te flaneren, al is het maar om de bergbeek Frigidolfo onder de fraaie brug in larikshout door te zien stromen. Een kabelbaan brengt je via Tonale bijna tot in de hemel, naar de Presena-gletsjer. De Presena (op 3.069 m) stond bekend als een van de zeldzame gletsjers waarop je ook in de zomer kon skiën. Sinds 2008 wordt hij ’s zomers toegedekt om hem te beschermen tegen de zon en te verhinderen dat zijn witte kap smelt. Een enorm wit deken – 39.000 m2 groot – vertraagt het smeltproces met 60%. In het Oostenrijkse Stubai en het Franse Les Arcs gebruiken ze dezelfde techniek. Na een adembenemende klim met de kabelbaan bewonderen we vanaf de gletsjer de spectaculaire bergkammen in het natuurpark Adamello Brenta.

Kaas en kunst

We belanden als vanzelf in Case di Viso , een dorp iets noorderlijker, op 1.753 m hoogte. Zelfs ’s zomers wonen hier maar enkele gezinnen. ’s Winters is het dorp via de weg onbereikbaar en is het er gewoonweg te koud! De huizen – hetzij authentiek bewaard, hetzij na lawines gerenoveerd in de stijl van de 19de eeuw – koesteren zich in de tijdloze omarming van de vallei. Die kan bogen op een ongelooflijk rijke fauna – hier kan je zelfs zonder verrekijker gemzen, reeën, marmotten en arenden spotten – en een weelderige flora. We volgen de loop van de onstuimige bergbeek en bewonderen de sublieme lijnen die de vele meanderende waterloopjes hebben getrokken in de bergflanken. Een eind verderop ontmoeten we een kaasboer en eigenlijk ook een beetje een kunstenaar, want de kaas die Andrea Bezzi maakt is niets minder dan kunst. Zijn koeien – het ras heet Brown Mountain – grazen vredig in de weiden naast zijn werkplaats. Lokaler kan een grondstof niet zijn. Met de weergaloos lekkere, biologische rauwe melk bereidt hij, net als zijn vader voor hem, Silter D.O.P. (Denominazione di Origine Protetta = beschermde oorsprongsbenaming), een kaas met een exquise smaak. Op de korst van de kaas wordt behalve een edelweiss ook een tafereel geschetst dat geïnspireerd is op een van de vele rotstekeningen in het Parco nazionale di Naquane Capo Di Ponte. De Silter is vernoemd naar de rotsspleten waarin de kazen te rijpen worden gelegd.

Wandelen over water

Het Lago d’Iseo is minder bekend dan het Garda- en het Comomeer, maar kende in 2016 een roemrijk hoogtepunt dankzij Christo. De kunstenaar installeerde er The Floating Piers: drie kilometer drijvende, oranjegele pieren waardoor je tijdelijk op het water kon wandelen. Het prachtige kunstwerk trok in een maand tijd meer dan een miljoen bezoekers! Van al die drukte is vandaag geen spoor meer te bekennen. Een tochtje over het kristalheldere water van het meer is een prettige manier om te genieten van de rust. Vanop de boot heb je een fraai uitzicht op zowel de Bresciaanse als de Bergamasker oever, die met elkaar wedijveren in wijnstokken, olijfbomen en kastanjebomen, maar ook verdoken grotten, tal van wandelpaden, heuvels die bijna het hele jaar door groen blijven en bezaaid zijn met kleine dorpjes zoals het pittoreske Sarnico...

Het einddoel van ons tochtje over het water is Monte Isola, het grootste bewoonde meereiland van Europa. Auto’s zijn hier verboden, dus ga je met de bus of te voet naar de typische dorpjes die zo charmant zijn dat ze tot het selecte clubje van mooiste dorpen van Italië behoren. Mis in geen geval het heiligdom van de Madonna della Ceriola . Je wordt beloond met een schitterend uitzicht over het meer en de Bergamasker Alpen. Een must op het eiland is Castello Oldofredi, een middeleeuws kasteel waarvan het hoofdgebouw vandaag een viersterrenhotel is. Vanaf het terras en vanuit een aantal kamers kijk je uit over het vissersdorp Peschiera Maraglio en de weidse, jadekleurige, door groene bergen omzoomde watervlakte. Het is een uiterst romantische ervaring, vooral omdat het restaurant de kaart trekt van verfijnde streekgerechten. Dé specialiteit van het eiland zijn de beroemde gezouten sardines, waar je een lokale wijn bij drinkt.

Lekker Lombardije

Het gebied dat zich uitstrekt ten zuidwesten van het Lago d’Iseo is bedekt met wijngaarden. Hier produceert men de Franciacorta-schuimwijnen. Qua druivenrassen vind je hier pinot noir, chardonnay en pinot blanc . We bezoeken de Cantina Bignotti Cultivar delle Volte in Piamborno. In 1997 kwamen Marco en Andrea aan het hoofd van dit familiebedrijf te staan. Enthousiast vertellen ze de bezoekers van het immense landgoed wat hun wijnen zo bijzonder maakt. En uiteraard moet er worden geproefd! Bij de wijnen krijg je verrukkelijke vleeswaren uit de streek, zoals speck di pecora (schaap) of salami misto (varken en rund). Onze smaakpapillen draaien overuren, want later op de dag belanden we nog bij bakker Salvetti, uitvinder van de spongada , een soort van brioche met citrusfruit en een vaste gast op de overvloedige Lombardische tafels!