De marmeren zuilen dragen al eeuwen geen gewelven meer. Toch richten de laatste restanten van de vroegchristelijke Agios Stefanosbasiliek zich, onder een verzengende zon en gestreeld door de zeebries, nog steeds naar de hemel, als bewakers van een reeds lang verdwenen wereld. Om ons heen is het muisstil, we horen enkel het geruis van de golven en het schelle geklingel van een klok, de lokroep van een vergeten kapel op een naburig eiland. Heel even lijkt de tijd stil te staan, hier bij de overblijfselen van deze kerk. Het is een magisch moment.
...
De marmeren zuilen dragen al eeuwen geen gewelven meer. Toch richten de laatste restanten van de vroegchristelijke Agios Stefanosbasiliek zich, onder een verzengende zon en gestreeld door de zeebries, nog steeds naar de hemel, als bewakers van een reeds lang verdwenen wereld. Om ons heen is het muisstil, we horen enkel het geruis van de golven en het schelle geklingel van een klok, de lokroep van een vergeten kapel op een naburig eiland. Heel even lijkt de tijd stil te staan, hier bij de overblijfselen van deze kerk. Het is een magisch moment.Je mag zeggen wat je wil van de Oude Grieken, ze verstonden de kunst om gebouwen op te trekken in adembenemende landschappen. Welkom op Kos, het kleine eiland van de Dodekanesos vlakbij de Turkse kust, op amper 4 km van badstad Bodrum. Tijdens de zomermaanden is het een van de populairste badplaatsen van Griekenland. Jaarlijks stromen honderdduizenden vakantiegangers toe om te genieten van de witte zandstranden - de mooiste van het land, wordt gezegd - de clubhotels met hun vele activiteiten en de wilde nachten. In het laagseizoen ziet het eiland er helemaal anders uit. In de lente of aan het einde van de zomer, als de toeristen minder talrijk zijn en de temperatuur nog erg zacht, toont Kos zich van zijn meest charmante kant.Bij onze aankomst valt meteen het bijzondere reliëf van Kos op: een berg die oprijst uit de zee. De top is meer dan 800 m hoog, terwijl het land nergens breder is dan een tiental kilometer! De natuur is er veel weelderiger dan op de Cycladen: velden, wijngaarden en harsgeuren wisselen mekaar onderweg af. De betoverende zee lijkt vanuit de verte azuurblauw en wordt kristalhelder zodra je dichterbij komt. Hier kan je enkele meters diep kijken, terwijl je op de achtergrond de blauwachtige contouren van het landschap waarneemt.Op de glooiende heuvels liggen her en der charmante dorpjes waarvan het authentieke karakter grotendeels bewaard is gebleven. Slechts enkele zijn bezweken voor de lokroep van het massatoerisme en wemelen van de restaurants en souvenirwinkeltjes. Maar in het laagseizoen keert de rust er min of meer terug. De zonsondergang van Zia, die je vanuit dit kleine plaatsje kan gadeslaan en die geroemd wordt in reisgidsen, trekt vanavond weinig toeschouwers. Het maakt het schouwspel er niet minder mooi om.Kos telt talrijke, vaak schitterende vergezichten, maar het zou jammer zijn het eiland af te doen als een reusachtige ansichtkaart. De rijke geschiedenis van Kos werd al beschreven in de Ilias van Homeros en het eiland was in de Oudheid vooral bekend voor zijn Asklepieion, een reusachtig sanatorium gewijd aan de god van de geneeskunde, Asklepios. De uitgestrektheid van de ruïnes toont aan hoe enorm het complex geweest moet zijn, met thermen, tempels, ziekenhuizen... De geneeskunde die op Kos werd beoefend, behoorde tot de meest gereputeerde van de Oudheid, en dat had zo zijn reden: het is op dit eiland dat de beroemde arts Hippocrates werd geboren en werkte. Hij stelde een deontologische eed op die artsen tot op vandaag bij hun afstuderen voorgelegd krijgen.Recht onder het Asklepieion strekt zich de hoofdstad van het eiland uit, die ook Kos heet en tot aan de oevers van de Egeïsche zee reikt. De stad wist haar charme te bewaren. Je vindt er Grieks-Romeinse ruïnes - waaronder een luxueuze villa met uitstekend bewaarde fresco's en mozaïeken-, een johannieterfort, Ottomaanse minaretten - het eiland maakte tot 1912 deel uit van het Ottomaanse rijk en telt nu nog een van de grootste moslimgemeenschappen van het land -, mooie Italiaanse woningen, autovrije straten, een overdekte markt, restaurants en hippe bars.Het nationale erfgoed beperkt zich niet tot de hoofdstad, overal op het eiland vind je er sporen van terug: de lagune van Tigaki met zout water en geliefd bij vogels, orthodoxe kerken met de typische blauwe koepels, oude stenen molens... Het zou zonde zijn niet op avontuur te gaan! Het toerisme is er zo sterk aanwezig, dat je zelfs tijdens het laagseizoen makkelijk een auto, brommer, fiets of zelfs een paard kan huren. Als echte groentjes opteren we voor dat laatste. We rijden in stilte verder, voelen ons eerst wat onwennig, maar ervaren algauw een ongelooflijk gevoel van vrijheid. Alleen wij, de tred van de paarden, de ondergaande zon en het ruisen van de zee. Gewoonweg heerlijk!
