Joe Jackson overwint de zwaartekracht

Leest u nooit (auto)biografieën, en al zeker niet van popmuzikanten? Dan moet u voor deze van Joe Jackson toch een uitzondering maken!

Is she really going out with him? Be my number two, Stranger than you,... Begint u ook spontaan mee te zingen en wordt u plots teruggeworpen in de tijd? Of zeggen deze songtitels u niet veel? Zelfs dan is de autobiografie van de Engelse zanger, pianist en songwriter Joe Jackson aangename lectuur. Want u kan het boek ook lezen als het verhaal van een jongen uit een arbeidersgezin, geboren in 1954 als David Ian Jackson in Burton-on-Trent, een sombere stad “vol roetzwarte bakstenen en slakkenhopen”, niet zo ver van Portsmouth. Jackson beschrijft zijn ouders als voorzichtige mensen, die zich “aan de hoofdregel van het Engelse arbeidersbestaan hielden: zorg dat je nooit vreemd, excentriek, artistiekerig, verwaand of op een of andere manier anders dan de anderen lijkt.” Iets wat Joe Jackson als kind en jongere wel geprobeerd heeft, maar wat in zijn later leven niet helemaal gelukt is...

Buitenbeentje

En ook als kleine jongen was Jackson eigenlijk al een buitenbeentje, die door zijn ziekte (astma) vaak aan huis gekluisterd zat en zich tot een ware boekenwurm ontpopte. Aanvankelijk leek zijn talent ook eerder te liggen in het tekenen van strips, maar gaandeweg heeft de muziekmicrobe hem dan toch helemaal in haar macht gekregen. Hij volgde een klassieke opleiding en evolueerde later tot een eclectische stijl, die vele genres combineert.

In het boek heeft hij het dan ook veel over muziek en over de bizarre ‘hokjes’ tussen de genres en doet daar enkele heerlijke uitspraken over. Omdat hij ‘moet’, schrijft hij. Omdat muziek (een heel groot stuk) van zijn leven is. Toch wou hij geen boek schrijven dat enkel over muziek gaat. Want als hij dat zou proberen, schrijft hij, “zou het vol staan met verhalen uit mijn eigen leven . Er zit dus niets anders op dan het allebei te doen, zo lijkt het”.

En zo geschiedde.

Wortels en takken

Toch is dit niet het verhaal over het grote succes. Het boek stopt daar waar het échte succes begint. Omdat hij er heel bewust voor gekozen heeft te schrijven over de jaren dat hij ploeterde, faalde en onbekend bleef, en niet over succes. Hij deed dat al 12 jaar geleden. Nu is zijn “autobiografie” in het Nederlands vertaald. In het voorwoord (geschreven in 2013) blikt hij terug en geeft hij zichzelf gelijk dat hij intussen geen vervolg heeft geschreven: “iedereen die wacht op deel twee koestert een misvatting: de gedachte dat succes wel interessant moet zijn. Dat is niet het geval”.

Intussen woont Joe Jackson niet meer in Engeland, maar in Berlijn en New York Toen iemand van vroeger hem verweet dat hij zijn wortels kwijt was, was hij daar eerst wat van onder de indruk. Tot hij bedacht : “Je raakt je wortels nooit kwijt. Het is enkel zo dat je ook takken krijgt.” En dat voel je doorheen heel dit aangenaam leesbare boek.

Een overwinning op de zwaartekracht – Joe Jackson – Uitg. Xander – isbn 9789401600538