Een moedig eerbetoon per handbike
Alle deelnemers aan de geslaagde Ventouxuitdaging van Plus Magazine verdienen respect en felicitaties. Eén van hen verdient echter extra aandacht. Luc Vandevenne reed diezelfde dag de Mont Ventoux een tweede keer op, maar dan met een handbike. Als eerbetoon aan de overleden zoon van zijn vriendin.
Van de Plus Magazinegroep kwam Luc Vandevenne (55) op 22 juni als eerste boven op de Mont Ventoux in een zeer sportieve tijd van 1.53 uur. Hij had echter een speciale reden om zich naar boven te reppen. Diezelfde dag wilde hij de reus van de Provence een tweede keer beklimmen, maar dan met een handbike.
Als eerbetoon en uit liefde
Voor die tweede uitdaging had hij twee motieven. Hij wilde zich eerst en vooral voorbereiden op een Ventouxbeklimming met een handbike die hij op 13 september vanuit Malaucène wil ondernemen om geld bij elkaar te krijgen voor de actie “Kom op tegen kanker” (zie www.van2-4cancer.com). Maar vooral wilde hij een eerbetoon brengen aan Andries, de in januari overleden zoon van zijn vriendin Sabine.
Luc en Sabine zijn al acht jaar een koppel. Uit een eerdere relatie had Sabine een zoon met psychiatrische problemen. Andries werd hiervoor behandeld, maar dat kon niet beletten dat hij in 2010 een poging tot zelfdoding ondernam door van een dak te springen. Hij overleefde de sprong, maar hield er twee verbrijzelde voeten aan over.
“Sindsdien verplaatste hij zich in een rolstoel en zocht hij naar een gepaste activiteit”, vertelt Luc. “Ik stelde hem toen een handbike voor en dat zag hij wel zitten. We hebben er toen een gekocht en hij heeft er een aantal keren mee gereden. Sabine en ik moedigden hem ook aan om te proberen de Mont Ventoux te beklimmen met zijn handbike. Helaas is dat nooit gelukt. In januari van dit jaar heeft hij een tweede poging tot zelfdoding gedaan en die heeft hij niet overleefd. Ik wist op dat moment al dat ik geselecteerd was voor de uitdaging van Plus Magazine. Toen is bij mij het idee gerijpt om die dag de berg een tweede keer op te rijden met de handbike van Andries. Als eerbetoon aan hem en uit liefde voor Sabine.”
“Helemaal choco”
Op 22 juni is Luc dan om 12 uur in Sault gestart met de handbike. “Het eerste gedeelte verliep nog relatief vlot. Eens ik in het ritme zat, kon ik blijven rijden. Maar ik merkte wel dat het lastiger was dan ik had gedacht. Om het uur laste ik een pauze in en bij de bevoorrading nam ik de tijd om goed te eten.”
Drie en een half uur later stond Luc aan Chalet Reynard. Daar wachtte Sabine hem op om samen naar de top te klimmen. Op de steile hellingen van het maanlandschap rond de top gaat een handbike immers niet sneller dan een voetganger.
Luc: “Vanaf dan werd het verschrikkelijk lastig. Om de 500 meter moest ik halt houden om uit te blazen. Na enkele keren stoppen gaf Sabine me een duwtje telkens net vóór ik zou stilvallen. Op die manier geraakte ik verder. Samen afzien, samen de berg op. Op sommige momenten heb ik gedacht: ik stop ermee, dit is té lastig. Maar toen keek ik naar de foto van Andries die we aan de handbike hadden bevestigd en kreeg toch moed om door te gaan. Om 18 uur, zes uur na de start, heb ik de top bereikt. Mijn armen waren leeg. In rennerstaal gesproken: ik was helemaal choco.”
Toen volgde nog een mooi moment vol emoties: “Sabine en ik hebben op een stil plaatsje aan de top een klein buisje met as van Andries uitgestrooid. Wat hij zelf niet meer heeft kunnen doen, was op die manier toch een beetje gelukt: hij heeft de top gehaald.”