De metamorfose van Avignon

Avignon onderging de jongste jaren een ware gedaanteverandering die de stad weer laat schitteren in al haar Provençaalse pracht.

We arriveren in de stad net na de doortocht van de mistral. Volgens de Avignonnais is de lucht daarna blauwer dan blauw. We hebben dus geluk. Avignon ligt in het departement Vaucluse. Hier ervaar je de romantiek die je je voorstelt bij de Provence. Okergele huizen met groene luiken, terrasjes in de schaduw van pijnbomen en platanen, de geur van lavendelzeep, ambachtelijke winkeltjes, een versmarkt en vooral licht, veel licht. Dat licht waarvoor destijds de grote schilders naar deze regio afzakten.

De heropleving van Avignon is zeer recent, zegt Sylvie Joly van het Office de Tourisme. “Enkele jaren geleden was de stad nog op sterven na dood. Ze kende veel leegstand en verloedering. Drastisch ingrijpen was nodig. Het theaterfestival, dat Avignon culturele uitstraling bezorgt, volstond niet meer, en buiten de centraal gelegen Place de l’Horloge waren er weinig aantrekkelijke pleinen of straatjes.”

Van parking tot pleisterplek

Het grotendeels bannen van de auto uit het stadscentrum was een eerste stap. Avignon is niet erg groot, je kan dus makkelijk alles te voet doen. Stadsparkings verhuisden naar buiten de ring en in de binnenstad namen pleinen en terrasjes hun rechtmatige plek weer in. De Place Saint Didier is daar een mooi voorbeeld van. Vroeger stond het hier vol auto’s, vertelt gids Laurence Magan. Nu lijkt het wel een schilderijtje. We besluiten in Grand Café Baretta meteen aan te schuiven voor de lunch, terwijl we de langzame vaet- vient op het middaguur gadeslaan. Niet veel verder ligt de Place des Corps Saints, met haar klaterende fontein, eveneens een voormalige parking die nu alles weg heeft van een prachtige oude postkaart. Niet in het minst dankzij de Eglise des Célestins, de grootste kerk van Avignon, die werd omgevormd tot een bruisend theater en cultureel centrum (de stad houdt nog 13 kerken over).

Savoir-faire

Het aantrekken van lokale handelaars en ambachtslui was een andere ingreep die de stad nieuw leven moest inblazen. In de Rue des Fourbisseurs kan je gaan snuisteren bij een tiental lokale ontwerpers, die er hun eigen creaties en unieke stukken verkopen. We springen binnen bij Aline Géhant, een jonge chocolatier die ongewone smaken combineert – zoals chocolade en lavendel – en ze verpakt in grafische ontwerpen.

“Van oudsher kent deze regio een zekere savoir-faire”, gaat Laurence verder. En ze wijst ons ook Vox Populi aan, de toonzaal van decoratrice Pascal Palun in een prachtige 19de-eeuwse verrière. Naar verluidt komen zelfs Hollywoodsterren bij haar langs voor de inrichting van hun optrekje. Of Mouret, met zijn 159 jaar de oudste winkel van de stad. Op zoek naar een echte Franse baret? Hier moet je zijn. Alle hoeden, mutsen en handschoenen worden nog stuk voor stuk in Frankrijk gemaakt.

Pausenpaleis gaat digitaal

Er zijn in Avignon natuurlijk ook enkele in-countournables. Het Palais des Papes torent al eeuwenlang boven de stad uit en is Unesco Werelderfgoed. Tussen 1309 en 1376, amper 70 jaar, woonden hier negen pausen, maar het kasteel bleef 400 jaar lang in hun bezit. Ze zochten hier de rust op die in het 14de-eeuwse Rome verstoord werd door een burgeroorlog. Avignon, een kleine, stabiele stad vlakbij de Rhône, was precies wat ze zochten. De aanwezigheid van de pausen gaf de stad een ongekend aanzien, dat de beste ambachtslui en kunstenaars aantrok.

De indrukwekkende binnenplaats van het paleis herken je vast, want hier op de Cour d’Honneur bevindt zich het hoofdpodium van het beroemde theaterfestival. Binnenin zijn de 25 uitgestrekte zalen nogal kaal. Maar daar heeft men iets op gevonden. Met de digitale histopad krijg je het onzichtbare te zien. De tablet katapulteert je terug naar de pontificale vertrekken, met de decoratie en inrichting uit de 14de eeuw. Augmented reality heet dat.

Hou op het Place du Palais trouwens even (of lekker lang) halt bij Carré du Palais. In dit prachtige 18de-eeuwse pand opende twee jaar geleden een restaurant annex wijnschool de deuren. Je kan er terecht voor een proeverij, een cursus of een etentje, uiteraard met een uitstekende côtes du Rhône!

En sommige dingen veranderen nooit. Zoals de befaamde Pont d’Avignon of Pont Saint Bénezet – want zo heet de tolbrug over de Rhône officieel. Ze werd in 1630 vernield en nooit meer hersteld. Ze is wel erkend als Unesco Werelderfgoed en werd wereldberoemd dankzij het kinderliedje Sur le pont d’Avignon, l’on y danse tous en rond. “Men danste in de middeleeuwen trouwens onder de brug, niet erop”, lacht onze gids, “maar dat klonk minder mooi”. Vanuit de tuinen van het Palais des Papes heb je een perfect uitzicht op de brug, maar ze is zeker niet het mooiste wat de stad te bieden heeft. Wat is dan wel het mooiste? De joie de vivre, klinkt het overtuigd. De tijd nemen om van het leven te genieten.