Cliff Richard: “Zeventig is het nieuwe dertig”
Doorgaans pendelt Sir Cliff Richard tussen zijn huizen in Portugal en Barbados. Maar nu is hij op tournee in Europa. Plus Magazine ontmoette hem in Amsterdam. En op 31 mei komt hij naar Brussel!
Op zijn 73ste heeft hij een nieuw album uit en bruist hij van energie. Wie hem aan het werk wil zien, moet er snel bij zijn, want op 31 mei geeft hij een concert in Paleis 12 in Brussel. Wij spraken met de nog altijd populaire Britse zanger en muzikant.
Plus Magazine: U hebt net uw 100ste album uit. Hoe voelt dat?
Cliff Richard: Het voelt fantastisch! Maar toen ik het album aan het opnemen was, realiseerde ik mij niet dat het om het 100ste ging. Pas toen we over de promotie begonnen te praten, zegden mijn medewerkers: we dénken dat dit nummer 100 is. Maar dat moest ik natuurlijk zeker weten. Ik kon hier moeilijk mee gaan uitpakken als het cijfer niet helemaal klopte. En effectief. Het klopte!
Wanneer bent u gestopt met tellen?
Ik heb eigenlijk nooit echt geteld.
Uw album is een hulde aan de grote sterren van de rock-‘n-roll uit uw jeugd. Bent u wat nostalgisch geworden?
Nee. Ik heb gewoon altijd van die muziek gehouden. De muzikale evolutie van de jaren ’50 was een van de belangrijkste in de muziekgeschiedenis. Ik was erbij toen deze muziek de wereld veroverde.
Elton John, Bob Dylan, Paul McCartney... het valt op dat zangers en muzikanten eindeloos doorgaan. Zijn jullie verslaafd aan de muziek of aan het applaus?
Een beetje aan beide (lacht). Maar muziek moet op de eerste plaats komen. Toen Elvis Presley, Little Richard en Bill Haley opgang maakten, werd mijn generatie helemaal gek. We waren toen jong en de sterren ook. Ik was 17 toen ik mijn eerste plaat opnam, net als Justin Bieber nu. Mijn generatie is de rock-‘n-rollgeneratie. Hoe zouden wij die muziek dan in godsnaam kunnen opgeven? Rock-‘n-roll behoort niet alleen de jongeren toe, maar al wie van die muziek houdt. Dus gaan we door. En ik denk behoorlijk goed!
U bent nog altijd zeer enthousiast. Rentenieren is voor u duidelijk geen optie.
O nee, geen pensioen! Soms zou ik wel graag stoppen en enkel nog werken wanneer ik daar zin in heb. Na mijn tour zal ik stoppen. Maar dan belt er mij weer iemand die vraagt: heb je geen zin om op tournee te gaan? Wat denk je van Australië? En dan antwoord ik: eigenlijk, waarom niet? Dat is wel de manier waarop ik graag werk.
Staat u af en toe wel stil bij ouder worden?
Niet echt. Ik voel mij geen 73. Ik zou trouwens niet weten hoe het zou moeten voelen. Misschien zit ik nog boordevol energie dankzij mijn fantastische leven. Zelfs tijdens mijn rustperiodes op Barbados zit ik niet stil. Dan ben ik voortdurend in de gym of speel ik tennis. Ik werk ook veel in mijn tuin, waar ik dol op ben. Het is dus voor mij moeilijk om over ouder worden na te denken. Als ik ziek zou zijn, zou ik er wellicht anders naar kijken. Ik heb veel geluk met mijn gezondheid. En als je gezond blijft, dan kan je waardig ouder worden. Ik denk dat 70 het nieuwe 30 is! (lacht)
U bent een van de best verkopende artiesten ter wereld en de Queen sloeg u tot ridder. Hoe moeilijk is het om bescheiden te blijven?
Dat is niet zo moeilijk. Je moet jezelf toestaan nederig te zijn. En hoe vaker ik andere mensen zie zingen en dansen, hoe vaker ik denk: hoe doen ze het? Jonge artiesten komen allemaal van fantastische scholen waar ze leren zingen, acteren, dansen, een instrument bespelen.... Ik heb die dingen nooit geleerd! Ik ben begonnen met drie akkoorden op mijn gitaar. Ik wou graag zingen, en gaandeweg heb ik alles zelf moeten leren. Dus ja, het lukt wel om nederig te blijven. Ik heb hard gewerkt, ik denk niet dat ik het slecht gedaan heb. Maar ik ken mijn plaats. Ik blijf nederig omdat er veel mensen beter zijn dan ik.
U bent diepgelovig. Helpt u dat?
Ik heb een zekere spiritualiteit waarvan ik geloof dat ze mij in het leven gebracht heeft waar ik nu sta. Ik voel mij daar comfortabel bij. Mijn ouders waren ook diepgelovig. Ik was niet altijd een christen, maar ik ben zeker nooit een atheïst geweest. Dat zou ik nooit kunnen zijn. Eigenlijk vind ik atheïsten wel sterk. Geloven in niets, daarvoor moet je sterk zijn. Want ik moet maar naar buiten kijken en een boom zien, en dan denk ik: deze boom kan niet gewoon toeval zijn. Want als die boom dat is, dan is onze hele wereld toeval, gewoon een ongeluk. En dat kan ik niet geloven.
U praat graag over uw geloof. Maar uw privéleven heeft u altijd afgeschermd.
Het hangt ervan af wat u verstaat onder privé. Ik heb al met meer journalisten en tv-zenders gesproken dan om het even welke levende artiest. Ik hou ervan met mensen te praten. Het geeft mij veel energie. En ik vind dat ik eigenlijk al veel van mezelf prijs geef. Ik spreek over alles, over hoe ik de dingen aanvoel. Ik heb in de pers verteld over mijn moeders dood en de relatie met mijn vader en mijn zussen. Dat is allemaal erg persoonlijk en ik vind het niet erg om erover te praten. Maar er zijn domeinen van mijn leven die ik niet wens te delen. Soms krijg ik van die vragen van journalisten... (zucht) Onlangs heb ik er eentje geantwoord: “Jij wil dingen weten die zelfs mijn beste vriend mij niet zou vragen! Dus ik hoef jou niet te antwoorden.”
Ik wil toch nog graag weten of u ernaar uitkijkt naar België te komen.
Ik kijk er zeker naar uit om naar België te komen! Er zijn altijd veel Britten daar op mijn optredens. Ik denk zowat een derde. Ze komen met de bus. Alle fans troepen dan samen. Het is altijd zeer leuk.
Cliff Richard. Still Reelin’ and Rockin’ Tour.Op 31/5 in Paleis 12, Belgiëplein 1, 1020 Brussel. Om 20 uur. Prijs: ? 58,50 – ? 88,50. Info en tickets: www.sherpa.be