© Getty Images/iStockphoto

Als meiklokjes zo teer

In de bloemensymboliek staat het meiklokje of lelietje-van-dalen voor de terugkeer van het geluk. Maar waarom wordt dit geurige plantje in verhalen en legendes al eeuwenlang opgevoerd als geluksbrenger?

“Lelietjes-van-dalen, heel speciaal, spreken met geur en kleur hun eigen taal”, dicht Catherine Boone. Aan symboliek en verhalen over meiklokjes of lelietjes-van-dalen is er inderdaad geen gebrek. Volgens de ene dichter symboliseren ze de terugkeer van de mooie dagen, volgens de andere zingen hun witte kelkjes een lieflijke melodie tussen de bomen van het woud. Het meiklokje zou zelfs ooit geschapen zijn door de god Apollo. Hij wilde de aarde ermee bedekken zodat zijn muzen hun voeten niet zouden kwetsen. En het klopt, want via hun klauwachtige wortelstokken verspreiden meiklokjes zich snel. Er wordt ook verteld dat de tranen van Maria lelietjes-van-dalen hebben doen oprijzen uit de aarde aan de voet van het kruis.

Het mag dus niet verbazen dat het meiklokje één van de meest mythische bloemen van de schepping is geworden. En dat al eeuwenlang. De Kelten waardeerden het plantje al als geluksbrenger omdat het de herleving van de natuur en hopelijk rijke oogsten aankondigde. Het is echter wachten tot de renaissance eer het meiklokje volop een krachtig symbool wordt. Tijdens een bezoek aan het platteland kreeg de Franse koning Karel IX een takje lelietjes-van-dalen aangeboden. De koning was zo gecharmeerd dat hij besloot dit gebaar in zijn paleis te introduceren. Hij schonk de dames meiklokjes en zette zo een traditie in gang. Pas veel later wordt het meiklokje aan het Feest van de Arbeid gekoppeld. Eerder poëtisch dan politiek dus, dat bloempje.

Partner Content