50 jaar Rolling Stones

Doe verder alles wat u wilt op zondag 25 november, maar draai thuis of op uw autoradio of iPod minstens één song van The Rolling Stones. Als hulde aan Mick, Charlie, Ron en Keith. Die starten dan de viering van de vijftigste verjaardag van hun groepje met een concert in Londen.

Eigenlijk kan niemand precies vertellen wanneer de vijftigste verjaardag van The Rolling Stones valt. Het eerste optreden van de groep onder die naam vond plaats in juli 1962. Hij bestond uit Brian Jones, Mick Jagger, Keith Richards, Dick Taylor, Tony Chapman en Ian Stewart. De eerste single (“Come On”, een cover van Chuck Berry) als The Rolling Stones kwam uit in mei-juni 1963. Toen was Dick Taylor al vervangen door Bill Wyman en Tony Chapman door Charlie Watts, terwijl Ian Stewart niet “ruig” genoeg werd bevonden en nog alleen als roadie mocht werken.

Jubileumalbum

Om al die redenen hebben de Stones beslist om de viering van hun vijftigjarig bestaan uit te smeren tussen de zomer van 2012 en die van 2013. Het begon met een verrassingsconcert van één uur in een relatief kleine zaal in Parijs op 25 oktober. De 600 aanwezigen waren verwittigd via een Twitterbericht van Mick Jagger en konden binnen voor amper ? 15. Naar het schijnt, hadden de heren er duidelijk zin in.

Op 12 november is dan “GRRR!” verschenen, een soort van greatest hitsbox met drie cd’s of vinylplaten met in totaal 48 bekende songs en twee nieuwe nummers: “Doom and Gloom” (uitgebracht als single) en “One Last Shot”. Voor deze opnamen stonden de Stones voor het eerst sinds 2005 samen in een studio.

Ook in België?

25 november wordt echter het echte startschot van het jubileum. Dan geeft de groep in de Londense arena het eerste concert van de nieuwe 50&Counting-tournee. Het tweede concert volgt op dezelfde plaats op 29 november. De 33.000 tickets voor beide concerten waren in enkele minuten tijd uitverkocht, ondanks de astronomische toegangsprijzen (van ? 110 tot ? 460!), en maken nu furore op de zwarte markt.

Over de rest van de tournee blijven de Stones discreet. Hun website vermeldt alleen drie concerten in de USA, namelijk op 8 december in het Barclays Center in New York en op 13 en 15 december in het Prudential Center in Newark. Voor de volgende concerten in de loop van 2013 zijn bikkelharde onderhandelingen bezig met vrijwel elke grote concertorganisator in de wereld. Misschien slaagt Herman Schueremans er wel in ze naar België te krijgen. Dat zou dan hun eerste optreden in ons land sinds het legendarische concert van juni 2007 op de weide van Werchter.

Poenpakkers?

De onderhandelingen over een Stonesconcert gaan uiteraard vooral over geld, daar moeten we niet flauw over doen. Het feit dat het jubileumalbum slechts twee nieuwe nummers bevat, heeft de kritiek gevoed dat Mick, Charlie, Ron en Keith het nog alleen doen voor de poen. Die kritiek wordt trouwens aangemoedigd door andere zaken zoals de belachelijk hoge toegangsprijzen voor de komende concerten. Op internet valt te lezen dat de twee Londense concerten de groep een netto winst van 20 miljoen euro zou opleveren. All for the money, dus. En het ultieme bewijs zou het feit zijn dat de jubileumbox binnenkort ook nog eens uitkomt in een versie met vier cd’s (of vinylplaten) en tachtig songs.

Tot ze erbij neervallen

Philip Norman laat een andere klok horen. Hij is de schrijver van de recent verschenen en lijvige biografie van Mick Jagger (nu ook in het Nederlands verschenen bij uitgeverij De Bezige Bij). Hij is ervan overtuigd dat Mick Jagger (nu 69 jaar), Keith Richards (68), Charlie Watts (71) en Ron Wood (65) nog steeds rockers zijn met het hart op het juiste plaats, ook al combineren ze dat handig met geldgewin. Volgens hem zal de groep blijven optreden tot Mick Jagger of Keith Richards sterven of gewoon niet meer uit de voeten kunnen.

Het feit dat de nieuwe tournee “50&Counting” heet, lijkt de schrijver gelijk te geven. De Stones bewijzen in ieder geval dat goed rockmuziek zeker niet het exclusieve domein van vijftigminners is. Maar dat wisten we al lang. Alleen valt wel te hopen dat ze op het juiste moment stoppen en passen voor een zielige afgang zoals Elvis in zijn laatste jaren.

Laat al diegenen die spreken over “poenpakkers” en “oude mannen die krampachtig jong willen blijven”, gewoon nog eens luisteren naar platen als Aftermath, Beggars Banquet, Let it Bleed, Exile on Main Street en Some Girls...