Ziekenhuisbarometer: zelfde ingreep, zelfde kamertype, totaal andere kostprijs

In kamers voor twee of meer personen zijn ereloonsupplementen verboden. Toch kan ook daar de factuur hoog oplopen. Voor een borstverkleining omwille van functionele hinder bijvoorbeeld betaalt een patiënt in ziekenhuis A 3.023 euro uit eigen zak. In ziekenhuis B is dat maar 103 euro. Dezelfde ingreep, hetzelfde kamertype, maar wel 29 keer goedkoper.

Dat de ereloonsupplementen in ziekenhuizen in 2018 voor het zoveelste jaar op rij gestegen zijn, is nauwelijks nog een verrassing te noemen. Voor een klassieke opname (met overnachting) namen ze opnieuw met 4,7 procent toe, bovenop de index. In een eenpersoonskamer betaalt een patiënt daardoor nu al 1.619 euro per opname uit eigen zak, zo blijkt uit de vijftiende editie van de ziekenhuisbarometer van CM Gezondheidsfonds. Voor een kamer voor twee of meer personen is dat 278 euro. In dat laatste kamertype mogen artsen namelijk geen ereloonsupplementen – dat is een bedrag dat de patiënt moet betalen bovenop het normale honorarium – aanrekenen.

Gemiddeld gesproken betaal je in een kamer voor twee of meer personen bijna zes keer minder dan in een eenpersoonskamer. Maar een absolute garantie op financiële zekerheid biedt zo’n kamer niet. Want ook wie ervoor kiest om samen met andere patiënten op één kamer te liggen, riskeert voor sommige ingrepen in sommige ziekenhuizen toch een serieuze rekening te krijgen. Er zijn zelfs ziekenhuizen waar de kostprijs ten laste van de patiënt voor dezelfde ingreep (bijna) even hoog is in een kamer voor twee of meer personen als in een eenpersoonskamer.

Niet-vergoedbare honoraria

Dat is bijvoorbeeld het geval voor een ‘borstreductie omwille van functionele hinder’. Voor die ingreep rekenen bepaalde ziekenhuizen regelmatig niet-vergoedbare honoraria aan, die soms gewoonweg onwettig zijn. Die moet de patiënt zelf betalen. Sommige ziekenhuizen doen dat alleen voor opnames in een kamer voor twee of meer personen, waardoor de kostprijs op gelijke hoogte komt als die voor een eenpersoonskamer, waar geen niet-vergoedbare prestaties aangerekend worden.

Andere ziekenhuizen volgen de omgekeerde weg. Zij factureren voor deze ingreep enkel niet-vergoedbare honoraria in eenpersoonskamers. Daardoor is de mediane kostprijs voor de patiënt in die ziekenhuizen zo’n dertig keer hoger in eenpersoonskamers ten opzichte van kamers voor twee of meer personen. In nog andere ziekenhuizen betalen patiënten bij deze ingreep dan weer nooit niet-vergoedbare honoraria.

Hospitalisatieverzekering

En al die kosten zijn voor rekening van de patiënt. Zelfs een hospitalisatieverzekering biedt niet altijd garantie, aangezien niet alle verzekeringen bijvoorbeeld niet-vergoedbare honoraria terugbetalen. ‘We evolueren steeds verder in de richting van een gezondheidszorg met twee snelheden. De kwaliteit van de zorg mag dan wel dezelfde zijn, wie de beste omkadering wil, moet daarvoor in zijn portemonnee tasten’, zegt CM-voorzitter Luc Van Gorp.

Nochtans is een eenpersoonskamer al lang geen luxe meer. De patiënt vraagt ernaar, ziekenhuizen richten er steeds meer in en internationaal onderzoek toont aan dat eenpersoonskamers meer voor- dan nadelen hebben. ‘Eenpersoonskamers moeten dan ook de norm worden voor opnames met minstens één overnachting’, gaat Luc Van Gorp verder. ‘Dat kan echter alleen als er een verbod komt op ereloonsupplementen. Uiteraard is het belangrijk dat ziekenhuizen voldoende gefinancierd worden en dat artsen een correcte verloning krijgen. Wij pleiten er dan ook voor om een deel van de premies die we nu betalen voor hospitalisatieverzekeringen over te hevelen naar de wettelijke ziekteverzekering. Dat is mogelijk omdat er zonder ereloonsupplementen eigenlijk geen hospitalisatieverzekeringen meer nodig zijn. Voorwaarde om dat te doen is wel dat er transparantie komt over de manier waarop ziekenhuizen en artsen het geld onder elkaar verdelen. Vandaag is die er niet.’