Ik ben flexibel!

Er zijn zo van die modeverschijnselen die best sympathiek en origineel zijn, andere zijn dan weer ronduit vervelend, vind je ook niet? Neem nu die minuscule lettertjes van fotobijschriften. Mooi, dat wel, maar haast niet te lezen zonder vergrootglas. Ooit heb ik daar een opmerking over gemaakt in een boekrecensie. De uitgever was duidelijk not amused, hij heeft nooit meer een recensie-exemplaar gestuurd. Een boek is er toch om gelezen te worden, of niet? En dan zijn er nog de deuntjes die almaar vaker een tv-commentaar ondersteunen. Soms gaat de achtergrondmuziek zelfs door als iemand wordt geïnterviewd. Als dat niet storend is, zelfs ronduit onbeleefd? Klinkt veel dynamischer, luidt het argument. Want iemand die praat maakt uiteraard onvoldoende geluid om dynamisch te klinken...Ook het wereldje van geld en beleggingen kent zo zijn modeverschijnselen. Goeie en slechte. Tot die laatste groep horen zeker de reverse convertible (omgekeerd converteerbare) obligaties van eind de jaren '90. Bij klassieke converteerbare obligaties kan de belegger zich laten uitbetalen in bedrijfsaandelen eerder dan in geld, en dat volgens een vooraf bepaalde verhouding. Als het aandeel intussen flink is gestegen, boekt hij een mooie winst. Met omgekeerd converteerbare obligaties was het de uitgever die kon opteren om in aandelen terug te betalen als hem dat goed uitkwam... als het aandeel gekelderd was, dus. Ongelukkige beleggers, aangetrokken door het vaak hoge rendement, zonder het principe te snappen, zagen dan het gros van hun kapitaal in rook opgaan. Er werd zelfs een reverse converteerbare obligatie uitgegeven van Lernout & Hauspie, waarna de koers van 35 dollar naar 50 cent zakte. Je reinste oplichterij, mag je wel zeggen!Het beste - of op zijn minst erg positieve - modeverschijnsel vandaag zijn de flexibele fondsen, ook gediversifieerde fondsen genoemd. Het principe is eenvoudig: de beheerder kan de samenstelling van de portefeuille volledig wijzigen in functie van hoe de markt reageert: tot 100% aandelen of 100% obligaties, bijvoorbeeld. Niets bijzonders, zal je denken. Inderdaad, behalve dan dat fondsen en beveks historisch gespecialiseerd zijn in bepaalde activa (aandelen, obligaties, vastgoed), sectoren of geografische regio's, zoals in hun statuten staat. En daar kan de beheerder niet van afwijken, ook al verwacht hij een sterke terugval. Net als hij, is de belegger dan de gevangene van zijn investering als hij niet zelf zijn fonds verkoopt. Met een flexibel fonds kan de beheerder de belegger dus beschermen als hij oordeelt dat er gevaar dreigt. Dat is al bij al een enorme vooruitgang. Zeker als hij het nodige inzicht heeft en de juiste keuzes maakt.