Hoe krijg je een medische fout/ongeval vergoed?

Dokters zijn ook mensen. En mensen maken fouten. Als de schade die een patiënt lijdt het gevolg is van een fout die de arts heeft gemaakt, is die arts aansprakelijk en moet hij het slachtoffer vergoeden (zelf of via zijn verzekeraar). Maar dat is niet altijd het geval. Als de arts geen fout heeft gemaakt en er loopt toch iets mis, dan gaat het om een medisch ongeval. Gelukkig bestaat er sinds een aantal jaren een fonds dat ook in dat geval schadelijders vergoedt.Als patiënt heb je het recht om te weten wat er is fout gelopen en wat de medische gevolgen zijn. Je moet bewijzen dat er effectief een fout gemaakt is. Daarom doe je er goed aan om zoveel mogelijk informatie te verzamelen. Die kan je in eerste instantie aan de behandelende arts vragen. Heb je geen vertrouwen meer in jouw zorgverstrekker, dan heb je het recht om naar een andere te stappen voor een second opinion. Vraag ook een afschrift van je patiëntendossier. En noteer verder welke zorgverlener wat heeft gedaan en op welk moment. Hou ook zeker alle facturen, brieven en e-mails bij.Als slachtoffer van een medische fout heb je verschillende mogelijkheden om een schadevergoeding te krijgen. Je hoeft je niet noodzakelijk (eerst) tot de rechtbank te richten. Als slachtoffer kan je ervoor kiezen:Je kan je zorgverstrekker met een aangetekende brief in gebreke stellen en hem om een minnelijke schikking verzoeken. Hij/zij zal dan zijn/haar verzekeringsmaatschappij contacteren, zodat er tussen jou en de verzekeraar van de arts een overeenkomst van minnelijke expertise kan worden afgesloten. Daarna onderzoekt een college van deskundigen de oorzaken en de gevolgen van de vermeende schade. Als de verzekeringsmaatschappij, op basis van het deskundigenverslag, besluit dat de zorgverstrekker een fout heeft begaan, kan er worden onderhandeld over een schadevergoeding.Uit praktijkervaring blijkt dat het bewijzen van een medische fout en de onderhandelingen met verzekeringsmaatschappijen soms moeizaam verlopen. De minnelijke regelingsvoorstellen kunnen soms minder hoog zijn dan de schadevergoeding toegekend door een rechtbank. Laat je daarom bijstaan door een gespecialiseerde advocaat en/of raadsarts (arts-specialist), die onafhankelijk van de verzekeringsmaatschappij optreedt.Je kan ook kiezen om de zaak in te leiden bij de burgerlijke rechtbank, via een dagvaarding. Om de bewijsvoering te vergemakkelijken, kan je vragen dat een deskundige wordt aangesteld die jouw schadegeval onderzoekt. Nadien zal de rechter de vordering onderzoeken en jou al dan niet een schadevergoeding toekennen. Let wel: een behandeling die niet tot genezing leidt, is niet noodzakelijk foutief.Je kan ook kiezen voor de strafrechtelijke weg en een klacht met burgerlijke partijstelling neerleggen bij de onderzoeksrechter. Het onzorgvuldig of foutief medisch handelen van de zorgverlener moet dan wel juridisch worden gekwalificeerd als een misdrijf, zoals schuldig hulpverzuim of onopzettelijke slagen en verwondingen. Een voorbeeld. Een zorgverlener dient een patiënt een contrastvloeistof toe. Hij krijgt een allergische reactie en wordt niet gereanimeerd, waardoor hij overlijdt. De nabestaanden van het slachtoffer kunnen een klacht indienen tegen de zorgverlener wegens schuldig hulpverzuim.Het slachtoffer van een medische fout kan opteren om met een aangetekende brief een aanvraag in te dienen bij het Fonds voor Medische Ongevallen. De procedure van het Fonds is gratis en gaat sneller dan voor de rechtbank.Je kan de aanvaag zelf indienen via het formulier op de website www.fmo.fgov.be, maar je kan je ook laten bijstaan door een gespecialiseerde advocaat of je kan je ziekenfonds inschakelen om je te helpen je dossier samen te stellen.Het Fonds onderzoekt de aanvraag, stelt een deskundige aan en brengt een advies uit. Het streefdoel is om, voor gemiddeld complexe dossiers, binnen een termijn van één jaar vanaf de aanvraag tot vergoeding over te gaan.Bij het Fonds heeft het slachtoffer recht op een schadevergoeding, ook zonder dat de zorgverstrekker daarbij een fout heeft gemaakt (medisch ongeval zonder aansprakelijkheid). In dat geval moet de schade van het slachtoffer wel voldoende ernstig zijn. Dat is het geval wanneer:Het slachtoffer moet dus zelf geen fout meer bewijzen, maar enkel zijn/haar schade en het verband met de medische handeling aantonen.En wat als de arts in fout is, maar dat betwist of onvoldoende verzekerd is? Ondanks de vaststelling van de deskundige dat de arts wel degelijk een fout heeft gemaakt, zal het Fonds zelf vergoeden als de arts zijn verantwoordelijkheid betwist, als de verzekeraar van de arts een vergoeding voorstelt die onvoldoende hoog is of als de zorgverstrekker niet voldoende gedekt is door de verzekering.Neen, dat gaat niet. Maar stel dat je eerst naar de rechtbank stapt en je vordering wordt afgewezen, dan kan je als slachtoffer nadien wel nog bij het Fonds terecht. Omgekeerd kan je het advies van het Fonds ook betwisten bij de rechtbank. Vanzelfsprekend kan je maar eenmaal worden vergoed voor dezelfde schade.Voor een slachtoffer van een medische fout is het soms niet meteen duidelijk dat er, bijvoorbeeld na een operatie, een medische fout werd gemaakt. Het zou dus niet redelijk zijn als de verjaringstermijn al zou lopen op een moment dat het slachtoffer zelf nog niet weet dat er sprake is van een medische fout. Het is best mogelijk dat het slachtoffer pas kennis heeft van een medische fout nadat hij/zij dit door een second opinion van een andere zorgverlener heeft vernomen.Het slachtoffer dat naar de rechtbank of het Fonds stapt, heeft daarom tot 20 jaar na de medische behandeling de tijd om te reageren of binnen de vijf jaar nadat hij/zij de schade heeft vastgesteld.