© Getty Images

Een stap terug, waarom niet?

In 2012 vernam Brigitte Ballings dat ze – in het kader van een herstructurering – kon kiezen tussen een stap terug te zetten in haar loopbaan of het bedrijf te verlaten. Het begin van een traject, met een mooi ‘gevolg’: een gelukkige Brigitte en een boeiend boek over haar demotie-proces.

In Plus Magazine van juni hebben we het over “Langer leven en werken“. Op vraag van Roularta Media peilde Kantar TNS bij een representatief bevolkingsstaal naar hun mening daarover. Langer leven stelt ons immers voor nieuwe uitdagingen hoe we ons leven en onze samenleving inrichten. We horen veel praten over allerlei vormen van sparen voor ‘de oude dag’.

Wat het werk betreft, bleek (onder meer) uit deze peiling dat maar 11% bereid zou zijn om naar het einde van zijn/haar loopbaan minder of minder intensief te werken tegen een lager loon. Eén derde ziet dat absoluut niet zitten.

“Geen denken aan!” is vaak een eerste reactie. Omdat de suggestie als onrechtvaardig aanvoelt? Je hebt jaren hard (en goed) gepresteerd en plots beslist er iemand boven jouw hoofd dat je een stap naar beneden moet. Loonverlies? Gezichtsverlies? Het werk doen van wie ‘onder’ jou staat?

Het was ook Brigitte Ballings’ reactie, nog voor ze haar eigen ‘verdict’ hoorde. Op weg naar het gesprek over haar toekomst (op een plek buiten de bank) belde een collega haar dat hem een functie op een lager niveau was aangeboden. “Terwijl ik M hoor praten, besef ik dat ik een dergelijk aanbod niet zou aanvaarden. Ik ben me steeds meer bewust van het feit dat ik klaar ben voor iets anders, zelfs als dat via een ‘degradatie’ moet gaan. Ik ben klaar om andere horizonten te verkennen, om mij verder te ontwikkelen, maar niet om het werk te doen van de medewerkers van wie ik al twaalf jaar de manager ben.”

Als het dan eindelijk haar beurt is, krijgt ze ‘goed en slecht nieuws’ te horen. De bank gelooft nog in haar, maar ziet haar functioneren op een ander (lees lager) niveau, ‘waar ze haar talenten kan ontplooien en zuurstof kan opdoen’. Dat klinkt mooi, maar voelt toch aan als een degradatie.

Het begin van een heel proces. Een denkproces vooral. Over zichzelf. Over wat ze kan en wil. Over haar waarden, normen en de dingen waar zij voor staat. Het dagboek dat ze bijhoudt resulteert uiteindelijk in een boek. Een boek over haar eigen verhaal, waarbij ze de lezer laat binnenkijken in haar hoofd en in haar hart. Concreet en menselijk. Maar ook gestoffeerd met tal van andere getuigenissen en inzichten die Brigitte Ballings zelf opdeed via gesprekken en literatuur. Hieruit distilleert zij haar eigen ‘lessons learned’, die een leidraad kunnen zijn voor wie eenzelfde proces doormaakt.

Want neen, een stap terug zetten is niet altijd rozengeur en maneschijn. En al zeker geen garantie op minder werken! En voor je de stap kan zetten, moet je waarschijnlijk een aantal ‘beperkende overtuigingen’ (negatieve gedachten) overwinnen. Zoals daar zijn: “Als de mensen weten dat ik een stap terugzet, gaan ze denken dat ik niet goed gepresteerd heb. Of nog: Als ik beslis om bij hetzelfde bedrijf te blijven en een stap terug te zetten (of in haar geval: een voorgestelde stap terug te aanvaarden), zullen ze me een ‘loser’ vinden.” Zelf overwon Brigitte Ballings een aantal negatieve gedachten dankzij de theorie van Katie Byron, die ze meegeeft in haar boek.

Deze en de vele andere tips die je via dit boek meekrijgt, nodigen je uit om een loopbaanstap als ‘demotie’ op een constructieve manier te bekijken, als een nieuwe opportuniteit.

Een stap terug, waarom niet?
Brigitte Ballings – Een stap terug? Ik denk er niet aan! (Over demotie en remotie, een nieuwe start en meer geluk op het werk) – Witsand Uitgevers – 22,50 euro. Verkrijgbaar bij bol.com of via de auteur.

Partner Content