Slecht horen kan leiden tot sociaal isolement. Je kan het gesprek niet volgen, voelt je uitgesloten, gaat minder graag naar feestjes of andere sociale events omdat je je misschien wel een beetje schaamt... en de vicieuze cirkel begint te draaien. Je raakt afgesloten en vindt het steeds moeilijker om contacten te leggen en te onderhouden. En dan?

Leo De Raeve: "Slechthorendheid is moeilijker om mee om te gaan dan doofheid: wat heb je wel begrepen en wat niet? Die onzekerheid kan zorgen voor discussies en wrijving. Bijvoorbeeld: jullie spreken af om zeven uur, maar als slechthorende heb je het verkeerd begrepen en daag je op om negen uur. Da's vervelend voor je omgeving, maar als slechthorende is het probleem nog groter: 8 van de 10 keer zal je correct begrijpen wat er gezegd is, maar die twee keer dat het fout gaat? Dat maakt je onzeker. Moet je elke keer checken of je kan vertrouwen op wat je van het gesprek begrepen hebt? Die miscommunicatie leidt tot irritaties of zelfs ruzies, maar alles telkens opnieuw moeten verifiëren is ook niet zo handig in het sociaal verkeer. Daarom is het vanuit sociaal en psychologisch standpunt zo belangrijk dat gehoorverlies op tijd onderkend en zo goed mogelijk verholpen wordt."

Vanuit sociaal en psychologisch standpunt is het belangrijk dat gehoorverlies op tijd onderkend wordt.

"Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat het ernstige gevolgen kan hebben als dat niet gebeurt. Mensen vallen uit de boot. Er zijn bijvoorbeeld twee keer meer slechthorenden werkloos of met ziekenverlof dan horenden. Slechthorendheid kan leiden tot depressies en er is zelfs bewijs dat langere tijd niet goed horen ervoor zorgt dat bepaalde gebieden in je brein aangetast worden en zo kan leiden tot bepaalde vormen van dementie."

Hoe merk je het effect van je hoorprobleem op je sociale leven en op je relatie? Wat zijn alarmsignalen om in te grijpen?

Leo De Raeve, psycholoog en directeur van ONICI.

Leo De Raeve: "Boos worden, opstandig en kwaad zijn: dat duidt aan dat je slechthorendheid je in de weg zit en dat je niet kan functioneren zoals je wil. Een tweede reactie is om af te haken: niet meer meedoen aan gesprekken, contacten vermijden, waardoor je geïsoleerd raakt en het ook steeds moeilijker wordt om deel te nemen aan de maatschappij. Dat vermijdingsgedrag kan je afhankelijk(er) maken van je horende partner en dat kan druk zetten op je relatie. Als je merkt dat je dingen die je vroeger deed begint af te bouwen of zelfs niet meer doet, is dat een duidelijk signaal dat je hiervoor hulp moet zoeken.

Als je merkt dat je dingen die je vroeger deed begint af te bouwen of zelfs niet meer doet, is dat een duidelijk signaal dat je hiervoor hulp moet zoeken.

Oplossingen zijn er, maar je moet ze vinden. Goede hoorapparatuur aangemeten krijgen is natuurlijk essentieel, maar is niet altijd genoeg. Je moet er ook mee léren horen en aanvaarden dat je gehoor niet meer is zoals het vroeger was. Hulp zoeken bij lotgenoten via lipleescursussen kan bijvoorbeeld een goede stap zijn. Je leert dan niet alleen liplezen, maar deelt ook ervaringen en oplossingen met elkaar. Ik denk dat er ook een belangrijke rol is weggelegd voor logopedisten. Audiologen kunnen je helpen met alle ondersteuning rond je hoorapparaat, maar als je toch nog geconfronteerd wordt met problemen, kan een logopedist je hoortraining geven. Je leert dan strategieën om om te gaan met moeilijke situaties, om zo goed mogelijk te kunnen communiceren. Merk je dat je daarnaast toch nog blijft zitten met gevoelens van angst, eenzaamheid of depressie, dan kan de hulp van een psycholoog nodig zijn bij je verwerkingsproces. Gehoorverlies is iets wat je moet leren aanvaarden. Het is een rouwproces, over het verlies van een stukje van jezelf, iets wat je vroeger kon en nu niet meer."

Multidisciplinaire aanpak

"Om zo goed mogelijk te kunnen functioneren met gehoorverlies en om om te gaan met die verschillende aspecten ervan, is een multidisciplinaire aanpak nodig. NKO-artsen, audiologen, logopedisten en psychologen spelen daar allemaal hun eigen rol in. Het belangrijkste is dat 'ik hoor het niet goed' niet verandert in 'ik begrijp het niet meer'; dat je kan blijven communiceren en - ook al is het met de nodige aanpassingen - je leven ten volle kan leven."

www.onici.be

Slecht horen kan leiden tot sociaal isolement. Je kan het gesprek niet volgen, voelt je uitgesloten, gaat minder graag naar feestjes of andere sociale events omdat je je misschien wel een beetje schaamt... en de vicieuze cirkel begint te draaien. Je raakt afgesloten en vindt het steeds moeilijker om contacten te leggen en te onderhouden. En dan?Leo De Raeve: "Slechthorendheid is moeilijker om mee om te gaan dan doofheid: wat heb je wel begrepen en wat niet? Die onzekerheid kan zorgen voor discussies en wrijving. Bijvoorbeeld: jullie spreken af om zeven uur, maar als slechthorende heb je het verkeerd begrepen en daag je op om negen uur. Da's vervelend voor je omgeving, maar als slechthorende is het probleem nog groter: 8 van de 10 keer zal je correct begrijpen wat er gezegd is, maar die twee keer dat het fout gaat? Dat maakt je onzeker. Moet je elke keer checken of je kan vertrouwen op wat je van het gesprek begrepen hebt? Die miscommunicatie leidt tot irritaties of zelfs ruzies, maar alles telkens opnieuw moeten verifiëren is ook niet zo handig in het sociaal verkeer. Daarom is het vanuit sociaal en psychologisch standpunt zo belangrijk dat gehoorverlies op tijd onderkend en zo goed mogelijk verholpen wordt.""Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat het ernstige gevolgen kan hebben als dat niet gebeurt. Mensen vallen uit de boot. Er zijn bijvoorbeeld twee keer meer slechthorenden werkloos of met ziekenverlof dan horenden. Slechthorendheid kan leiden tot depressies en er is zelfs bewijs dat langere tijd niet goed horen ervoor zorgt dat bepaalde gebieden in je brein aangetast worden en zo kan leiden tot bepaalde vormen van dementie."Hoe merk je het effect van je hoorprobleem op je sociale leven en op je relatie? Wat zijn alarmsignalen om in te grijpen?Leo De Raeve: "Boos worden, opstandig en kwaad zijn: dat duidt aan dat je slechthorendheid je in de weg zit en dat je niet kan functioneren zoals je wil. Een tweede reactie is om af te haken: niet meer meedoen aan gesprekken, contacten vermijden, waardoor je geïsoleerd raakt en het ook steeds moeilijker wordt om deel te nemen aan de maatschappij. Dat vermijdingsgedrag kan je afhankelijk(er) maken van je horende partner en dat kan druk zetten op je relatie. Als je merkt dat je dingen die je vroeger deed begint af te bouwen of zelfs niet meer doet, is dat een duidelijk signaal dat je hiervoor hulp moet zoeken.Oplossingen zijn er, maar je moet ze vinden. Goede hoorapparatuur aangemeten krijgen is natuurlijk essentieel, maar is niet altijd genoeg. Je moet er ook mee léren horen en aanvaarden dat je gehoor niet meer is zoals het vroeger was. Hulp zoeken bij lotgenoten via lipleescursussen kan bijvoorbeeld een goede stap zijn. Je leert dan niet alleen liplezen, maar deelt ook ervaringen en oplossingen met elkaar. Ik denk dat er ook een belangrijke rol is weggelegd voor logopedisten. Audiologen kunnen je helpen met alle ondersteuning rond je hoorapparaat, maar als je toch nog geconfronteerd wordt met problemen, kan een logopedist je hoortraining geven. Je leert dan strategieën om om te gaan met moeilijke situaties, om zo goed mogelijk te kunnen communiceren. Merk je dat je daarnaast toch nog blijft zitten met gevoelens van angst, eenzaamheid of depressie, dan kan de hulp van een psycholoog nodig zijn bij je verwerkingsproces. Gehoorverlies is iets wat je moet leren aanvaarden. Het is een rouwproces, over het verlies van een stukje van jezelf, iets wat je vroeger kon en nu niet meer."Multidisciplinaire aanpak"Om zo goed mogelijk te kunnen functioneren met gehoorverlies en om om te gaan met die verschillende aspecten ervan, is een multidisciplinaire aanpak nodig. NKO-artsen, audiologen, logopedisten en psychologen spelen daar allemaal hun eigen rol in. Het belangrijkste is dat 'ik hoor het niet goed' niet verandert in 'ik begrijp het niet meer'; dat je kan blijven communiceren en - ook al is het met de nodige aanpassingen - je leven ten volle kan leven."www.onici.be