Zussen

Als je er geen hebt, lijkt het een gemis. Toch zijn niet alle zussen twee handen op een buik. Ze hebben soms een liefdevolle, maar tegelijk complexe relatie. Of zijn ronduit rivalen.

Ongemakkelijk

Mijn zusje en de zee begint met een scène waarin de ik-persoon en haar toekomstige man zijn doctoraal examen vieren. “Ik heb nog een foto van ons tweeën”, zegt ze. “Aan de rand is Adriana te zien, ze wandelde op het laatste moment de foto binnen. Ze is nooit discreet geweest, ze bemoeide zich met alles wat mij aanging alsof het ook haar aanging.” Als ze vele jaren en een scheiding later teruggeroepen wordt naar haar geboortestreek, de Abruzzen, bedenkt ze dat alles ver weg lijkt. Alleen haar jongere zus Adriana is springlevend. “Ik voelde me er enorm ongemakkelijk onder dat ik haar zus was.” Een prachtig verhaal in een poëtische stijl over de chaotische relatie tussen twee zussen.

Zussenboek

“Zussen krijg je of niet. Dat is een kwestie van toeval. Je hebt het niet voor het kiezen. En toch zal je met haast niemand zo’n lange relatie hebben dan met je zus. De band is sterk en van grote invloed op je leven. En als die band zo sterk is, dan zullen zussen toch ook van invloed geweest zijn op de geschiedenis...” Ziedaar de aanleiding voor dit kinderboek over zussen. Zussen die de handen in mekaar slaan om een maatschappelijk positieve verandering te creëren, zoals Fatima en Maryam Al Fihri. Maar ook zussen die pal tegenover mekaar stonden, zoals de katholieke Maria – Bloody Mary – en de protestantse Elizabeth Tudor. Een leuk boek voor jong en ouder om (samen) de geschiedenis in te duiken, aan de hand van bijzondere zussen.

Grote zus

De wereld van de Berlijnse Nas stort in als haar zus Nushin met een auto tegen een boom rijdt. De politie houdt het op een ongeluk, Nas vermoedt zelfmoord. Samen overleefden de zussen tot nu toe alles: de migratie naar Duitsland, het verlies van hun vader, de emotionele afwezigheid van hun moeder en het ongeplande moederschap van Nushin. “Jij was haar grote zus. Ik heb je zo vaak gevraagd om op haar te letten. Het had niet zover hoeven komen”, krijgt Nas te horen van haar moeder. “Mijn hart gaat tekeer, maar voor er een antwoord tussen mijn lippen door kan schieten, verlaat ik zonder iets te zeggen Nushins huis, naar buiten, de koele nacht in, waar de herinneringen me overspoelen en als een ijsschots meesleuren.”