Zorgen over hun toekomst

Deze periode is onwezenlijk, ze past in een sciencefictionroman, maar nu in ’t echt! Een pandemie over de hele planeet, waardoor we de kinderen en kleinkinderen niet meer wekelijks zien. Gelukkig bestaat er FaceTime, al is dit een flauw surrogaat voor een echte ontmoeting. De laatste keer vroegen we de kleinkinderen via facetime of we niet stoorden en kregen als antwoord: jullie storen nooit. Dat maakt een mens voor de rest van de dag dolgelukkig. Mijn grootste bezorgdheid is de onzekerheid: gaan onze kleinkinderen in de toekomst nog meer pandemieën meemaken. Wij zijn beiden 70 en hebben het grootste deel van ons leven beleefd, maar zij staan aan het begin van hun toekomst!