DE KRONIEK VAN GUY LEGRANDVoormalig hoofdredacteur van Cash! © FRANK BAHNMÜLLER

Zijn de banken (te) duur?

Ongetwijfeld heb je, net als ik, rond het jaareinde een bericht van je bank gekregen met de tariefverhogingen. Zeldzaam zijn de banken die dat (nog) niet hebben gedaan. Des te talrijker zijn echter de klanten die opmerken dat de tarieven stijgen, terwijl de dienstverlening achteruit boert. Of hoe de perceptie de realiteit overtreft. Maar kan je de waarheid wel objectief benaderen?

Uit de laatste transparantieoefening van de Europese autoriteiten, waarvan de resultaten op 30 november werden gepubliceerd, blijkt dat de Belgische banken correct gekapitaliseerd zijn. Anders gezegd: ze bezitten genoeg eigen middelen in verhouding tot de risico’s die hun activiteiten meebrengen. Of nog eenvoudiger: ze zijn eerder solide. Maar uit de studie blijkt ook dat hun rentabiliteit lager ligt dan die van banken in de meeste andere Europese landen (al is die rentabiliteit, het moet gezegd, nog best wel correct). Je kan dus stellen dat de banken zich niet schandalig verrijken op onze kap.

Wat velen niet weten, is dat de tarieven die de Belgische banken hanteren erg redelijk zijn vergeleken met het buitenland. Een studie van de FOD Economie becijfert de jaarlijkse kost van een rekening plus kredietkaart op zo’n 50 euro, of je als klant nu een klassiek dan wel elektronisch profiel hebt. In veel andere landen, zoals Frankrijk of Italië, betalen klanten 200 euro en meer!

Waarom stijgen vandaag de bankkosten in veel landen, Duitsland op kop? Enerzijds om de digitalisering en de almaar strengere reglementering te bekostigen. Anderzijds om de dalende interesten te compenseren: banken moeten een deel van jouw spaargeld investeren in obligaties die niets meer opbrengen, terwijl het surplus bij de Europese Centrale Bank (ECB) moet worden gedeponeerd, waarvoor dan een negatieve interest van -0,50% moet worden neergeteld. Net als de spaarders, zijn de banken het slachtoffer van het ECB-beleid.

Veel zaken zijn te duur: telecommunicatie, elektriciteit, gesofisticeerde smartphones. Om nog te zwijgen over de kleren die voor een habbekrats het atelier in Bangladesh verlaten, maar waarvan de prijs, door de enorme marges van de tussenpersonen, onfatsoenlijk de hoogte ingejaagd wordt.

Toegegeven: daarmee vergeleken, zit het wel snor met de prijs-kwaliteitverhouding van de dienstverlening van de banken. Waarmee we niet willen zeggen dat we de digitalisering die ons door de strot wordt geramd en de bankkantoren en betaalautomaten die verdwijnen, geen spijtige zaak vinden. Net zoals we het verdwijnen van de caissière betreuren, waarover Plus Magazine het recent nog had.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content