Yoga voor de ogen

U oefent uw buikspieren, ontwikkelt uw biceps en zorgt voor slanke benen. Maar wist u dat u door enkele simpele oefeningen, ook uw gezichtsscherpte kunt verbeteren en oogaandoeningen voorkomen?

Alle spieren die verzwakt of gekwetst zijn kunnen herstellen, tenminste wanneer de revalidatie op de juiste manier wordt aangepakt. Vanuit deze vaststelling die al jarenlang toegepast wordt in de traumatologie, heeft de Amerikaanse oogarts William Bates een methode uitgedokterd om dit principe ook toe te passen op de oogspieren. Het is zijn bedoeling elk oog wat gespierder te maken, zo een beter zicht te verkrijgen en op die manier (langer) zonder bril verder te kunnen. Want Bates gaat ervan uit dat een bril onze ogen alleen maar lui maakt. Hij is voorstander om onze ogen te trainen, net zoals we dat met andere spieren doen, maar ze ook te laten rusten op tijd en stond, namelijk van zodra de eerste tekenen van vermoeidheid optreden. Volgens hem zou een bril op die manier niet meer nodig zijn, of zou het dragen ervan geruime tijd kunnen worden uitgesteld. Dat niet al zijn collega’s-oogartsen hem hier dankbaar om zijn, spreekt voor zich...

Een psychologische dimensie

William Bates ontwikkelde zijn techniek al in de jaren 1920, en hij heeft vele navolgelingen gehad. De belangrijkste was Margaret Darst Corbett. Zij stelde zich echter niet tevreden met het volgen van de richtlijnen van de meester: zij voegde er een psychologische dimensie aan toe. Zonder dat ze de fysische oorzaken van een daling van de gezichtsscherpte negeert (erfelijkheid, vaatziekten, enz.) is zij ervan overtuigd dat oogaandoeningen ook iets anders aan het licht brengen. Zoals bijvoorbeeld de behoefte om zich met een soort van veilige, beschermende mist te omringen. Ze gaat zelfs zover dat ze oogaandoeningen gaat linken met karaktertrekken. Zo is een bijziende volgens haar een zeer toegewijd persoon, nauwgezet en observerend. Hij is zeer geïnteresseerd in alles wat hem direct aanbelangt en staat eerder weigerig of ongeïnteresseerd tegenover zaken die verder van hem af staan. Bijziendheid zou dan een zelfverdedigingsfenomeen zijn.

Een verziend persoon, die dus heel goed ver ziet maar niet zo goed dichtbij, is eerder een ongeduldig iemand, die van geen details moet weten. Hij ziet de dingen liever in hun geheel dan in de kleinste details.

Geen mirakels

De adepten van de methode Bates bevestigen dat ze dankzij zijn aanpak geen nood meer hebben aan een bril, zelfs al hebben ze hem jarenlang gedragen. Sommigen hebben zelfs 5 dioptrie herwonnen, wat bij eerder licht gezichtsverlies meteen zorgt voor aangenaam visueel comfort.

Terwijl licht-bijzienden mogen hopen zich voortaan te kunnen behelpen zonder bril, moeten de anderen zich geen illusies maken: mensen met ernstige aandoeningen of ernstig gezichtsverlies mogen maar op een kleine verbetering hopen. Maar niet alleen bijzienden kunnen voordeel halen uit de methode-Bates, ook verzienden en mensen met strabisme (lui oog, scheelzien) kunnen er baat bij hebben.

Voeding tegen brillen!

Alle oefeningen die op punt werden gezet door Bates en Darset hebben eenzelfde doel: de beweeglijkheid van het oog verbeteren door de spieren te trainen. Volgens hen wordt het bijziende oog verplicht zich te vervormen om de omgeving te kunnen observeren, wat de bloedtoevoer hindert en de situatie verergert. Sterk beïnvloed door de ayurvedische geneeskunde, hebben ze ook een aangepast dieet voor de ogen bestudeerd. Om een haviksoog te bekomen, prijzen ze bijvoorbeeld groene en paarse groenten en vruchten aan. Zet dus geregeld blauwe bosbessen, bramen, sla, waterkers, spinazie, groene bonen en kolen op het menu. Ook goed voor de ogen zijn de voedingsmiddelen met een zoete smaak (honing, zuivel, granen) en gekiemde granen, rijk aan chroom. In combinatie met een regelmatige algemene relaxatie van het organisme en een goede ademhaling, verbetert ook de bloedcirculatie in de oogbollen en verhoogt het zuurstofgehalte in het bloed. n

Michèle Rager