Wij vrijen nog hoor!

Ze heeft al een tijdje last van buikpijn, vertelt ze in wat gebrekkig Nederlands. Dat laatste lijkt geen groot probleem gezien deze 55-jarige dame over een uitstekende non-verbale communicatie beschikt. Ik ken haar niet erg goed, want meestal komt ze bij mijn collega. De vorige keer dat ik haar zag, voelde ik me een detective die op basis van kleine elementen het totaalplaatje bijeen moet puzzelen. Dit omdat een uitgebreide bevraging bij haar taalkundig moeilijker gaat. Maar door vertaalsites erbij te halen voor enkele medische termen, kwamen we samen tot een oplossing.

Vandaag wijst ze naar haar onderbuik, trekt haar wenkbrauwen op en maakt een gepijnigde gezichtsuitdrukking. In mijn hoofd maak ik een lijstje met mogelijke ziektes die onderbuikpijn kunnen geven, zodat ik ze denkbeeldig kan afvinken.

Zou ze last hebben van obstipatie? Ik haal er prentjes van stoelgang in verschillende vormen bij zodat ze kan aanwijzen hoe haar ontlasting eruit ziet. Ze trekt een vies gezicht, alsof ze er liever niet te lang bij stilstaat. Ze duidt een glad worstje aan en geen keutelige bolletjes. Hierdoor vermoed ik niet langer dat ze last heeft van constipatie.

Misschien is er dan sprake van pijnlijk plassen? Ik gebaar naar een urinepotje en ze schudt meteen haar hoofd, maar voor de zekerheid staat ze toch even recht om naar de wc te gaan. Het teststrookje dat ik nadien even in het potje dip, bewijst dat er geen sprake is van een urineweginfectie.

Een laatste mogelijk spoor is dat van de gynaecologische aandoeningen. Voor het eerst bots ik op de lichte taalbarrière, omdat ik zo dadelijk naar haar seksueel leven en menstruele cyclus moet polsen. Dat breng ik graag voorzichtig aan, zodat niemand zich geschoffeerd voelt door de vraagstelling. Deze keer probeer ik mijn stem wat voorzichtig te laten klinken, wanneer ik pols of ze seksueel actief is. “Seks?”, vraagt ze grijnzend. Ze knikt, bijna verontschuldigend. Je moet je toch niet schamen omdat je nog geniet van een seksleven, probeer ik te vertellen. Ze kijkt opgelucht en maakt dan een gepijnigd gebaar. Na wat doorvragen blijkt net de diepe penetratie pijnlijk te zijn. Haar seksueel leven lijdt eronder. Dus heeft ze graag een snelle oplossing.

Ze staat toe dat ik haar vaginaal even onderzoek. De bevindingen doen me vermoeden dat er sprake kan zijn van een cyste op een eierstok. Hiervoor verwijs ik haar door naar de gynaecoloog, waar ze gelukkig snel terecht kan. Een week later krijg ik elektronisch een brief binnen die me informeert over de opvolging. De cyste moest chirurgisch worden verwijderd, maar mevrouw kon in goede staat het ziekenhuis verlaten.

Niet veel later komt ze plots mijn kabinet binnen. Bij mijn collega liet ze zonet de hechtingen aan haar buik verwijderen. Ze gooit een tros bananen op mijn bureau. “Dankjewel”, zegt ze met een knipoog. Ik vermoed dat het niet enkel is omwille van mijn correct gestelde diagnose en doorverwijzing.