Welke raad geef je je kinderen mee?

De lange termijn is de beste bondgenoot van de spaarder: het risico verbonden aan de best renderende beleggingen daalt naarmate je langer belegt en verdwijnt uiteindelijk helemaal. Heb je een beleggingshorizon van 20 jaar of meer? Dan is dat de beste uitgangspositie als belegger om je vermogen echt te laten opbrengen. Op voorwaarde dat je keuzes maakt in functie van die lange periode.

Geen korte termijn!

Aan iedereen de raad: voorzie een appeltje voor de dorst, wat geld dat je kan gebruiken voor onvoorziene uitgaven. Het ligt voor de hand dat dit spaarpotje moet worden beveiligd door het op een zichtrekening, termijnrekening, spaarboekje... te parkeren, ook al brengen die niets op. Zelfde scenario voor kapitaal waarmee je in een min of meer nabije toekomst de aankoop van een woning wilt financieren. Daarmee trek je niet naar de Beurs en koop je evenmin obligaties, want in beide gevallen kan de waarde altijd dalen.

Die regel geldt echter niet voor sparen op lange termijn, zoals het deel van je vermogen dat je samen met je partner opzij zet als aanvulling voor als je met pensioen gaat. Of het regelmatig sparen van een kind, om er in een verre toekomst een huis mee te kopen. Het zou contraproductief zijn om je voor dit soort kapitalen tevreden te stellen met het lage rendement van een superveilige belegging op korte termijn. Daar moet je kiezen voor beleggingen die over een periode van enkele jaren weliswaar wat risico inhouden, maar op lange termijn veel meer opbrengen, zoals vastgoed en aandelen.

Een beetje? Of veel meer?

De grafiek op de pagina hiernaast toont hoeveel beter de Beurs in België tussen 1900 en 2014 heeft gepresteerd dan obligaties. Over die lange periode heeft een kortetermijnbelegging, na aftrek van de inflatie, 30% van haar waarde verloren, terwijl een belegging in obligaties er 60% op vooruit is gegaan of 0,4% per jaar. Bij aandelen is dat zelfs 2,7% per jaar of de waarde vermenigvuldigd met 22. En op wereldvlak zijn de verschillen nog veel groter: maal 8,4 voor obligaties en maal 325 voor aandelen! Voor vastgoed zijn de cijfers niet zo nauwkeurig, maar de beschikbare indicatoren wijzen toch op prestaties die vergelijkbaar zijn met die van aandelen.

Voor wie op lange termijn belegt, hoeft een belegging geen jaarlijkse inkomsten te generen en kan er dus worden gekapitaliseerd: de opbrengt kan meteen weer in dezelfde belegging worden geïnvesteerd. Dat zorgt voor een niet onaardig sneeuwbaleffect. Zo haalden pensioenspaarfondsen, die bijna uitsluitend in Belgische aandelen beleggen, de laatste 25 jaar een gemiddelde return (dividend + koersstijging) van 6,6% per jaar, zonder het fiscale voordeel mee te tellen. Een mooie belegging. Maar er is nog beter: kapitalisatiefondsen die beleggen in internationale aandelen. Wie op lange termijn denkt, hoeft daar geen twee keer over na te denken!