We willen je geld niet!

Dit is het verhaal van een man die zijn tweede verblijf verkoopt en daar een paar honderdduizenden euro’s rijker van wordt. Hij beslist om niet al zijn geld bij de bank waar hij klant is onder te brengen, maar bij verschillende financiële instellingen een spaarrekening te openen. Geen slecht idee, want zo kan hij telkens van de wettelijke waarborg van 100.000 euro genieten. Die geldt immers per persoon en per bank.

Maar tot zijn verbazing willen de banken waar hij geen klant is zijn geld niet! Niet dat die banken twijfelen over de oorsprong van zijn centen en het probleem ligt ook niet bij hemzelf. Waar dan wel? Het antwoord is simpel, maar totaal onverwacht voor onze man: zijn geld interesseert de banken niet. Ze hebben al geld genoeg, wat zeg ik, ze hebben er te veel.

Is het dan niet de taak van banken om bij burgers geld op te halen en dat voor langere tijd uit te lenen via hypothecaire en investeringskredieten? Is het niet ongezien dat een bank – in casu verschillende banken – zoveel geld weigert waarmee ze meer activiteit kan generen en dus winst maken? Vroeger was zoiets ondenkbaar. Maar vandaag is het de regel. Wat is er dan veranderd?

Laat ons duidelijk zijn: banken doen nog altijd hun job en maken nog altijd winst door leningen toe te staan aan bedrijven die willen investeren en aan particulieren die een woning willen verwerven. Maar vandaag overstijgen de deposito’s het niveau van de kredieten. Historisch was dat geen probleem: het teveel werd geïnvesteerd in staatsobligaties met een sympathiek rendement. Vandaag is dat rendement negatief! En dat geldt ook wanneer dat geld bij de bank der banken, de Europese Centrale Bank (ECB), wordt gedeponeerd.

Sinds 2011 beloont de ECB dat geld namelijk met een negatieve rente van -0,1%, en later -0,5%. Vanwaar deze straf? Om de banken aan te sporen dat geld uit te lenen in plaats van het bij de ECB te deponeren. Een nuttige en doeltreffende maatregel of een dwaas idee? Daarover zijn de meningen verdeeld...

Het Belgische spaargeld heeft twee specifieke kenmerken: het gaat om een torenhoog bedrag en wij Belgen zijn bang van de beurs. En het is niet de coronaviruscrash die ons op andere gedachten zal brengen. Het leeuwendeel van onze spaarcenten staat dus op rekeningen, vooral dan spaarrekeningen. En zoals ze in Brussel zeggen, trop is te veel. Er is echt te veel beschikbaar geld.

Vroeger kreeg je een koffie of werd zelfs de rode loper voor jou uitgerold als je een rekening kwam openen om daar zo maar eventjes 100.000 euro op te storten. Maar daar moet je niet meer op rekenen! Vandaag heeft de bankbediende aan het loket (als daar nog iemand zit) de opdracht jou in bedekte termen duidelijk te maken dat de bank jouw centen niet wil. De wereld op zijn kop?