“We hebben de toekomst van onze gehandicapte zoon netjes geregeld”

Karel en Yvonne hebben twee kinderen: Yvan (36 jaar) en Annick (31 jaar). Annick is gehuwd en zelf al mama van twee kindjes. Als gevolg van complicaties bij een aandoening toen hij 6 maanden was, heeft Yvan een zware motorische handicap en kan hij moeilijk praten. Hierdoor is hij volledig afhankelijk van anderen. Overdag gaat Yvan naar een dagcentrum. Zijn ouders proberen ook veel uitstapjes met hem te doen, om voor hem een zo rijk mogelijk sociaal leven te creëren. Karel is voorzitter van de plaatselijke KVG (*). Deze vereniging organiseert het hele jaar door allerhande activiteiten (dineetjes, excursies naar zee, vakantiepleinen, sinterklaasfeest, enz.). Zo hebben de gehandicapte personen en hun familie de gelegenheid elkaar regelmatig te ontmoeten en allerlei ervaringen te delen: de kleine probleempjes van elke dag maar ook leuke anekdotes én hun toekomstplannen.

Wat kun je doen om de toekomst van je gehandicapte kind te verzekeren?

“Eerst en vooral kun je de rechter vragen om je kind het statuut van verlengd minderjarige toe te kennen. Het zijn de ouder(s) of de voogd die daarvoor een aanvraag moeten doen bij de rechtbank van eerste aanleg van de woonplaats van de gehandicapte persoon. Je moet er een medisch attest bijvoegen dat maximaal 15 dagen oud is en dat de mentale en fysieke toe-stand van het kind beschrijft. Als de rechter aanvaardt om je kind verlengd minderjarig te verklaren, dan wordt het juridisch nooit ouder dan 15 jaar. Het maakt niet uit hoe oud het is op het moment van de aanvraag. Als we dat voor Yvan zouden doen, dan zouden we verder een oogje op hem kunnen houden en zijn goederen beheren. Later zou een voogd dat dan overnemen. Dit systeem heeft zijn verdiensten, want zo kun je je kind en zijn goederen beschermen, maar wij vinden het toch te zwaar. Je moet regelmatig rekenschap afleggen bij de rechter en alle uitgaven die je doet, rechtvaardigen.”

Hebben jullie zelf een persoonlijke regeling getroffen?

“Inderdaad. Yvan heeft gelukkig een lieve zus die hem heel graag ziet en bereid is om zich om hem te bekommeren wanneer wij er niet meer zullen zijn. Maar we hebben het niet bij een eenvoudige intentieverklaring gelaten. Toen onze dochter bouwplannen had, hebben wij haar een bouwgrond cadeau gedaan en zijn we overeengekomen dat ze een kamer voor Yvan zou voorzien. De kamer ligt beneden en heeft een makkelijke toegang. Nu wordt ze nog als speelkamer voor de kinderen gebruikt, maar als het nodig is kan ze gemakkelijk omgebouwd worden. Als we er allebei niet meer zullen zijn, worden onze goederen onder onze twee kinderen verdeeld. Uiteraard zal Annick dan het deel van haar broer beheren. We zien nu al dat ze heel bezorgd voor hem is. Ze geeft hem regelmatig cadeautjes zoals een kledingstuk of een cd (hij luistert heel graag naar muziek). We zijn er gerust in. Maar uiteraard heb je voor een dergelijke regeling een groot wederzijds vertrouwen nodig.”

(*) KVG: Katholieke Vereniging Gehandicapten – nationaal secretariaat: Arthur Goemaerelei 66, 2018 Antwerpen, tel. 03 216 29 90, e-mail: post@kvg.be

Jocelyne Minet