Heel wat reacties op ons dossier van vorige maand over de digitale nalatenschap. Voer tot nadenken, ook. Zo lieten tal van lezers weten dat ze meteen al hun wachtwoorden hebben bijeengebracht in een geheim schriftje. Met het oog op hun nalatenschap? Niet bepaald.
...
Heel wat reacties op ons dossier van vorige maand over de digitale nalatenschap. Voer tot nadenken, ook. Zo lieten tal van lezers weten dat ze meteen al hun wachtwoorden hebben bijeengebracht in een geheim schriftje. Met het oog op hun nalatenschap? Niet bepaald.Want het volstaat dat je ziek wordt en je zaken aan je omgeving moet toevertrouwen of vergeten wachtwoorden zorgen voor een organisatorische nachtmerrie. Een voorbeeld: heb jij anno 2017 al eens ziekenfondsklevers besteld voor iemand anders dan jezelf? Ik heb het geprobeerd. Mijn oom, verward na een anesthesie, herinnert zich zijn wachtwoorden niet meer. Geen nood, dan doe ik wat ik in jaren niet meer heb gedaan, ik grijp naar die goeie ouwe telefoon. 'Voor Nederlands, druk 2, enz.' Geen woord over klevertjes bestellen. Een wachtdeuntje. Nog een deuntje. En nog eentje. Een stem vraagt me om mijn rijksregisternummer door te geven, men zal me terugbellen. Verdorie! Op de website van het ziekenfonds verwijst de zoekterm 'klevers' me onverbiddelijk door naar 'online loket'. Verdorie, alweer, dan schrijf ik mijn oom in voor het online loket. Ik voer zijn gegevens in en krijg de melding dat hij al ingeschreven is. Super! Zijn wachtwoord? Eh? Even resetten, da's makkelijk, dan krijg ik er een nieuw toegestuurd via mail. Helaas maar logisch: dat nieuwe wachtwoord belandt niet in mijn mailbox maar in die van mijn oom. Een mailbox waar ik niet in kan, want geen wachtwoord. Zelfde scenario voor de bank, waar de facturen zich in zoomit opstapelen. En voor de sms'en die op zijn vergrendelde smartphone aankomen, enz. Uiteraard zijn we erin geslaagd om (bijna) alles op te lossen, maar niet zonder onze zenuwen onder stroom te brengen. Vandaar het belang van een schriftje met wachtwoorden, voor het geval dat (maar niet voor bankzaken).Belangrijkste vereiste is dat je zelf je wachtwoorden nog kent. We hebben geleerd om geen voor de hand liggende combinatie te kiezen, er hoofdletters en speciale tekens in te verwerken, niet overal hetzelfde wachtwoord te gebruiken, het nu en dan te wijzigen en het zeker niet op te schrijven. Dus krijgen we de raad wachtwoorden te creëren die we via mnemotechnische hulpmiddeltjes kunnen onthouden. Op het moment dat je er een aanmaakt lijkt het evident: mijn hond was een boxer. Ik vervang de O door 5 en de E door 8, voeg een # toe en verdubbel de eerste letter met een hoofdletter: Bb5x8r#. Als dat geen mooi wachtwoord is om nooit meer te vergeten wanneer ik nog eens naar die online boetiek surf. Daar ben ik de avond dat ik mijn wachtwoord aanmaak heilig van overtuigd (lach). De volgende keer en verschillende wachtwoorden later: wat was weer het uitgangspunt? Mijn lievelingsbloem? De voornaam van mijn schoonzus? En dan zijn er nog de websites waarvan je het wachtwoord hebt opgeslagen, en dus vergeten. Niet erg... tot het moment dat je computer er zonder enige verwittiging definitief de brui aan geeft. En dan moet het meest stresserende nog komen: wachtwoorden waarvoor je na drie pogingen wordt geweigerd (zoals kredietkaarten).Wachtwoorden en codes heb je vandaag voor alles en overal nodig. Zoals voor het slot van de valies die je sinds vorige zomer niet meer hebt gebruikt en waarvan je de code op een papiertje hebt geschreven dat in de kast in de living ligt... terwijl jij je in een hotelkamer in Spanje bevindt. 1234... 2234... 3234... 4234... Je hebt er geen idee van hoe warm het in Spanje wel kan worden!ANNE VANDERDONCKT
