Waarom je hond snurkt

Anatomisch gezien hebben alle honden dezelfde gelaatsstructuur. Maar je hebt honden met een lange snuit of dolichocegale rassen en honden met een korte snuit of brachycefale rassen. En net dat morfologisch verschil maakt hen vatbaar voor bepaalde problemen. Want vooral de groep met korte snuit – zoals de buldog, de shih tzu enz. – kampt met te nauwe neusgaten en een te lang zacht gehemelte, wat voor een vreemd ademhalingsgeluid of gesnurk kan zorgen. Dat geluid kan onschuldig zijn, maar soms ook problematisch, in die mate zelfs dat het je hond verhinderd om normaal te ademen.

In sommige gevallen kan het te lange zachte gehemelte tot in de keel van je hond reiken en het normaal in- en uitademen van lucht gedeeltelijk belemmeren. Het zachte gehemelte kan bij het ademhalen gaan trillen en voor stevig gesnurk zorgen, afhankelijk van de graad van belemmering. Indien nodig, kan deze afwijking met een chirurgische ingreep worden gecorrigeerd. Een deel van het zachte gehemelte wordt weggenomen zodat er voldoende ruimte vrijkomt voor een normale luchtdoorgang. Dit gebeurt via laserchirurgie en onder verdoving.

Maar lang niet alle snurkende honden moeten onder het mes. Ook de manier waarop je hond zijn kop neervlijt tijdens het slapen, kan voor gesnurk zorgen. Rep je dus niet meteen naar de dierenarts na het lezen van dit artikel! Maar praat erover tijdens je volgende bezoek.

Heb je een hond met een korte snuit, wees dan ook waakzaam bij warm weer. Het te lange zachte gehemelte belemmert niet alleen de luchtdoorgang, er is ook minder luchttoevoer waardoor de ademhaling minder doeltreffend werkt en je hond sneller last krijgt van de warmte en zijn lichaamstemperatuur gaat stijgen (hyperthermie).

Omdat deze afwijking deels erfelijk bepaald is, moeten fokkers erop toezien dat ze de dieren waarmee ze kweken goed selecteren en vermijden dat twee honden met deze afwijking zich samen voortplanten.