Vinnig rijden en toch veel besparen

Ze gaan me toch niet leren rijden als een bompa, dacht ik onderweg naar mijn cursus ecodriving. Vier uur later wist ik beter. Net door vinniger te rijden bespaart u al een héél leuk bedrag. En doet u het milieu een plezier.

Worden stropers de beste boswachters? Ik moet het geloven, want mijn leraar ecodriving is een vroegere snelheidsduivel: Rodolphe Koentges was in de jaren ’80 en ’90 van vorige eeuw een verdienstelijke autosporter en rallypiloot. Later begon hij met Go For Safe Driving, een initiatief om aan individuele en kleine groepjes bestuurders les te geven in onder meer defensief rijden, ecodriving en antistressdriving.

Een basisles ecodriving duurt vier uur. Daarbij gaat Rodolphe Koentges altijd op dezelfde manier te werk: vertrekken van het rijgedrag van de cursist om hem/haar een aantal technieken aan te leren en daarbij drie vlie- gen in één klap te slaan: brandstof besparen, minder CO2 uitstoten én veiliger rijden. Met 41 jaar rijervaring ben ik in principe een moeilijke klant. Als je al zo lang rijdt, vergt het meer oefening om slechte gewoonten om te zetten in goede reflexen.

Voeling hebben met de auto

In het eerste deel van de les moet ik over lokale wegen een rit van zo’n 17 km maken met Rodolphe aan mijn zij. Omdat mijn auto niet over een boordcomputer beschikt, mag ik achter het stuur van een Skoda Superb kruipen – het merk waarmee de lesgever samenwerkt. De sedan is voorzien van opties als cruise control en een start-stopsysteem waardoor de motor automatisch afslaat wanneer u drie seconden stilstaat zonder het ontkoppelingspedaal aan te raken en wanneer de motor al warm genoeg is. Even het ontkoppelingspedaal indrukken en de auto start weer. Dat bespaart al een pak brandstof. De motor starten kost immers maar evenveel brandstof als hem drie seconden stationair laten draaien.

Nog voor de les start, krijg ik tips om mijn rijhouding te verbeteren. U moet de auto fysiek voelen om veilig te kunnen rijden, hamert mijn coach. Concreet:

– uw jas uitdoen zodat uw rug de bestuurderszetel raakt.

– dichter bij het stuur zitten: de ellenboog moet soepel gebogen blijven (ongeveer zoals u een krant leest).

– uw handen altijd op 9-15 uur of 10-14 uur.

– uw rechtervoet altijd op het gas- of rempedaal, maar met de hiel op de grond. Uw linkervoet op het vierde pedaal (steuntje links van het ontkoppelingspedaal) wanneer u niet moet schakelen.

Vinniger = veiliger

In mijn omgeving heb ik de reputatie een zware voet te hebben. Maar met Rodolphe naast mij blijkt al snel iets heel anders: ik rij veel te gezapig! Of liever gezegd: niet slim en niet vinnig genoeg om brandstof te besparen.

Ik trek veel te traag op. Ik rem onnodig in bochten. Ik wacht te lang om in te voegen of om een rotonde op te komen. Ik hou te weinig afstand met mijn voorligger. En ik kijk te veel naar mogelijke hindernissen links en rechts van de weg. Allemaal gedragingen waarvan ik dacht dat ze bij veilig rijden hoorden. Mis, dus. Met zulk een gedrag verbruikt u onnodig veel brandstof en bent u niet veilig bezig. “Voortdurend alert uw aandacht op de weg houden en zo ver mogelijk vooruit kijken: dat is de basis van alles”, zegt Rodolphe Koentges. “Dan kunt u anticiperen. Als u al van ver ziet dat er voorbij de bocht of op de rotonde niemand rijdt, dan hoeft u minder sterk af te remmen en bespaart u brandstof. U hoeft immers niet meer op te trekken om weer in beweging te raken. Waarom gebeurt het zo vaak dat mensen tegen een boom rijden? Omdat ze de neiging hebben naar mogelijke problemen te kijken eerder dan naar een uitweg. Als de ogen altijd het stuur volgen en als u voldoende afstand houdt, kunt u veel verder vooruit kijken.”

In een scherpe bocht doe ik het helemaal mis. Ik moet vóór de bocht remmen en in de bocht zelf gas geven. Het stuur plaatst zich dan vanzelf in de juiste richting. En ik mag mijn handen niet over het stuur kruisen terwijl ik draai. U bent namelijk beter voorbereid op problemen wanneer u een bocht op de volgende manier neemt: hou de twee handen op het stuur. Als u naar rechts draait, moet de linkerhand van beneden naar boven gaan. De rechterhand is dan een steun. Als u naar links draait, moet de rechterhand van beneden naar boven gaan (de linkerhand is dan een steun). In het midden van de bocht moeten beide handen weer op 9-15 uur liggen.

Nieuwe reflexen

In het tweede deel van de les krijg ik een Power Pointpresentatie die vooral verklaringen geeft. Waarom u minder brandstof verbruikt als u de auto nooit meer stationair laat draaien en u in een afdaling op de motor remt. Waarom u vaker de bandenspanning moet controleren en sportief moet optrekken. Waarom u best achteruit in een parkeerplaats invoegt en de airco beter instelt op 20°C dan op 18°C.

In het derde deel wordt het spannend. Ik moet nogmaals hetzelfde parcours narijden en zoveel mogelijk toepassen wat ik net heb geleerd. Al snel voel ik: dit is zeker niet rijden als een bompa. Snel optrekken, niet remmen als de bocht vrij is, cruise control meteen weer instellen na een manoeuvre. Het vergt een voortdurende aanpassing.

Ik word berispt wanneer ik te dicht achter een tractor rij. “Denk aan de drie krokodillen”, roept Rodolphe. Daarmee verwijst hij naar zijn tip om voldoende afstand te houden: als u voor u een vast ijkpunt langs de weg neemt en dan drie keer ‘krokodil’ kunt zeggen eer u aan dat punt komt, dan houdt u voldoende afstand. Regenweer, sneeuw en ijzel vragen om vijf krokodillen.

Top Geargevoel

In het allerlaatste deel van de rit neemt Rodolphe het stuur over om me de perfecte ecodriving te demonstreren. Ineens zit ik naast Stig van Top Gear. Hij schakelt nog sneller dan ik en neemt vlot en soepel een rotonde door voldoende te vertragen maar zonder volledig af te remmen omdat de weg helemaal vrij is.

Daarna is het even schrikken wanneer Rodolphe op een leeg stuk weg met gierende banden bruusk remt. Daarmee wil hij me tonen dat de ABS-functie niet dient om snel te stoppen, maar om een hindernis op de juiste manier te ontwijken.

Wanneer we terug zijn op ons vertrekpunt, zorgt de boordcomputer voor verrassingen: tijdens de tweede rit hebben we sneller gereden en toch behoorlijk wat brandstof bespaard. Mijn coach rekent me zelfs voor wat ik op jaarbasis kan besparen (lees ‘euro 900 brandstof besparen met ecodriving’). Op voorwaarde natuurlijk dat ik die ene les echt kan omzetten in nieuwe rijreflexen. Met de huidige brandstofprijzen lijkt me dat de inspanning zeker waard.

Ludo Hugaerts – Foto’s Frank Bahnmüller