Vertrouwen wekken

Voor mij op de operatietafel ligt een vrouw. Een zestiger met verkalkte kransslagaders. Ze is angstig over wat er komen gaat. Dadelijk breng ik haar onder anesthesie voor een coronaire bypass-operatie. Ik kijk in haar dossier. Voor mij openbaart zich haar medische voorgeschiedenis. Amandelen verwijderd op haar twintigste. Hoge bloeddruk als veertiger. Schildklierproblemen als vijftiger. Een depressie. Een operatieverslag van een baarmoederverwijdering. Uiterst persoonlijke gegevens dus. Niemand heeft hier zaken mee, behalve de personen die op een bepaald moment bij haar behandeling betrokken zijn.

Vroeger bestond het medisch dossier uit een map met papieren nota’s en uitslagen, die min of meer veilig opgeborgen lag in een archiefkast. Tegenwoordig bevindt de informatie zich op de server van een ziekenhuis. Een personeelslid kan het dossier inzien via een computerscherm, waar dan ook in het ziekenhuis. Tenminste, als dat personeelslid een gegronde reden heeft om het dossier te openen. Nochtans kan de verleiding bestaan om tegen deze regel te zondigen: gevoelige informatie over een collega, een buur, een kennis of een beroemd persoon kunnen de nieuwsgierigheid prikkelen. Gelukkig is het overgrote deel van de zorgverleners zo professioneel om niet te snuffelen in dossiers die hen niet aangaan. En er zijn barrières bij het inloggen: wat iemand te zien krijgt, hangt af van zijn of haar functie.

Heel soms gaat het fout: ooit werd een personeelslid (overigens geen arts of verpleegkundige) van een academisch ziekenhuis ontslagen omdat die het dossier van een topminister had geraadpleegd zonder toestemming. Ook onze noorderburen kunnen niet lachen met dergelijke praktijken: een ziekenhuis in Den Haag haalde er het nieuws toen bleek dat een aantal medewerkers ongeoorloofd het dossier hadden ingekeken van een tv-persoonlijkheid. De Nederlandse gegevensbeschermingsautoriteit legde het ziekenhuis een boete op van maar liefst 460.000euro vanwege de onzorgvuldige omgang met patiëntengegevens.

Het medisch geheim is belangrijk. Ziekenhuizen horen er dan ook alles aan te doen om bij hun personeel een cultuur van discretie en vertrouwelijkheid hoog te houden, en er voor te zorgen dat de beveiliging van patiëntengegevens gewaarborgd is.

De dame voor mij op de operatietafel heeft nu andere bekommernissen: ze hoopt dat haar ingreep voorspoedig zal verlopen. Ik zeg dat we goed voor haar zullen zorgen. Gerustgesteld kijkt ze mij aan en, net voordat ze in een diepe kunstmatige slaap glijdt, antwoordt ze: ‘Ik heb alle vertrouwen in jullie’. O