Verliefd op zijn vak

Met zijn modehuis Natan is hij hofleverancier en persoonlijk stylist van prinses Mathilde. Ook prinses Maxima klopt bij hem aan. Maar de bescheiden West-Vlaamse couturier wil daar niet op vastgepind worden. “Het speelt niet de hoofdrol in mijn leven”.

Het statige herenhuis aan de Louisalaan in Brussel, waar hij 30 jaar geleden startte als binnenhuisarchitect en nu zijn coutureatelier heeft, ademt iets koninklijks uit. En Edouard Vermeulen staat ook op enig decorum. “Zal ik een das aantrekken voor de foto? Dat vinden uw lezers vast leuk” , waarna hij gaat zitten voor een gesprek in een mix van West-Vlaams en Frans.

Plus Magazine: U verkoos destijds vrij snel mode boven binnenhuisarchitectuur. Was dat achteraf beschouwd de goede keuze?

Edouard Vermeulen: Ja, want mode is mijn grote passie. Ik werk op mijn 54ste nog altijd met evenveel vuur. Ik zou geen binnenhuisdecoratie meer willen doen.

U hebt het niet makkelijk gehad tijdens de crisis.

De crisis heeft een zuiverende werking gehad, voor mezelf en de zaak. Ze heeft de ethiek teruggebracht en alles tot zijn juiste proporties herleid. Ik was net 50 toen de crisis losbarstte. Een man die 50 wordt, maakt zijn eigen crisis door. Die persoonlijke ervaring kon ik toepassen op het bedrijf. En ik denk dat het ons gelukt is er heelhuids door te komen.

U had een midlifecrisis?

Die krijgt iedereen toch? Toen ik 50 werd, zat ik net 25 jaar in het vak en maakte ik de balans op. “Wat heb ik tot nu toe gedaan? Waar ga ik naartoe? Wat was er goed?” Toen de financiële crisis kwam, had ik mezelf al in vraag gesteld.

En?

Echt tevreden ben ik nooit, maar mijn vak brengt me geluk. Ik heb nog steeds dezelfde problemen, maar heb ze beter in de hand, door leeftijd en ervaring. Ik werk nog even hard als vroeger, maar heb minder stress.

Heeft uw werk voor het koningshuis uw carrière sterk beïnvloed?

Eigenlijk niet. Mensen maken die associatie en ik ben er trots op, maar wij zijn niet gespecialiseerd in koninginnen en prinsessen. Het speelt een rol in mijn leven, niet de hoofdrol. De bruidsjurk van Mathilde, die ik 12 jaar geleden ontwierp, heeft mij nationale naambekendheid gegeven, maar wij hebben daardoor nooit 1 trouwjurk méér verkocht. Het gebeurt trouwens nooit dat iemand dezelfde outfit als die van Mathilde of Maxima wil.

We hebben in ons land veel topontwerpers. Toch draagt prinses Mathilde meestal creaties van u.

Dat komt door ons type kleding: vrouwelijk, tijdloos en bedoeld voor gelegenheden. Net wat prinsessen nodig hebben. Modehuizen die wat extravaganter of sportiever gaan, zijn nu eenmaal minder geschikt. Maar ze draagt niet altijd dingen van mij. Ik adviseer haar ook wanneer ze een andere ontwerper kiest. Ik heb er geen moeite mee toe te geven dat iemand anders het beter gedaan heeft.

Bent u bevriend met haar?

Nee. Het is een professionele relatie. Ze krijgt alle aandacht, maar dat geldt ook voor andere klanten.

Als u ziet dat Hollywoodsterren of Michelle Obama Dries Van Noten dragen, kriebelt het dan niet om iets anders te doen?

Dat ik hofleverancier ben, beperkt natuurlijk mijn werk. Maar ik wil de vergelijking met Dries Van Noten niet maken. Hij is wéreldberoemd. Ik ben nationaal beroemd. Da’s een groot verschil.

Hebt u vrienden in de modewereld?

Ik beschouw mensen in ons vak alleszins niet als concurrent. De kost van het leven en de uitgaven voor hobby’s en reizen zijn mijn grootste concurrent.

Zag u het bestedingspatroon in de loop der jaren dan veranderen?

Door de crisis is er de afgelopen 2 jaar meer veranderd dan de laatste 20 jaar. Vrouwen kijken meer naar hun budget. Tien jaar geleden was kleding trouwens veel duurder dan nu. Toen hadden wij broeken van 350 euro. Nu vinden mensen dat dit echt niet meer kan. Mode is ook enorm gedemocratiseerd. Bij grote ketens als Zara kan je perfect trendy outfits vinden. En al enkele decennia is er natuurlijk de tendens naar casual. Kijk naar foto’s van de Expo ’58. Alle dames droegen tailleurs, handschoenen, elegante tasjes. Ga nu naar een tentoonstelling en iedereen is in jeans en T-shirt. Mensen zijn niet meer ààngekleed. Ik zeg dikwijls: “Hoe is het godsmeuglijk“. Ik vind dat we strenger op onszelf moeten zijn. Anderzijds zie je wel dat mensen zich langer verzorgen. Een vrouw van 40 heeft nu dezelfde uitstraling als een vrouw van 30 tien jaar geleden. Vroeger hadden we 3 types klanten: moeder, dochter en grootmoeder. Nu is dat gewoon dezelfde klant.

Onze lezers zijn 50+. Waar moeten zij rekening mee houden als ze zich kleden? Meer dan ooit is er jong uitzien een obsessie voor vrouwen. Zelfs mijn moeder van 80 is bang om er ouder uit te zien dan ze is. Maar dat heeft toch geen zin. Je moet er niet onnozel gaan bijlopen. Een beetje verjongen, ok, maar elegantie, uitstraling en persoonlijkheid zijn veel belangrijker. En daar bestaan geen regels voor. De vrouw maakt de kleren en niet omgekeerd.

Zijn er dan geen aanraders?

De jurk is tegenwoordig terecht hét populairst. Ze is vrouwelijk, elegant én verjongt. Vroeger hadden wij hier in de couturezaak 100 linnen broeken op een seizoen. Dit voorjaar hebben we er amper 4 verkocht. Op recepties zie je geen broekpak meer. Het oogt mannelijker en staat vooral grote vrouwen. Tailleurs zijn niet meer gewild omdat ze verzwaren en verouderen. Ook mannen houden meer van een jurk. Ik denk dat de jurk nog een tijdje meegaat.

Wie of wat is uw grootste inspiratiebron?

Ik heb de dynamiek van de grootstad nodig. Tussen de bomen zitten levert mij niets op. Soms denk ik wel eens: “Moet ik nu echt naar die receptie?” Dan zeg ik tegen mezelf: “Komaan Edouard, je moet gaan kijken. Wat dragen ze? Welke materialen? Welke combinaties?” Ik zou dan wel liefst onzichtbaar zijn en gewoon observeren, want ik ben niet mondain.

Uw bescheiden West-Vlaamse volksaard?

Ik ben bescheiden zoals alle mensen in de Vlaanders. Je mag tevreden zijn, maar niet té tevreden. Geen ego hebben. Als medewerkers vinden dat iets beter kan, moeten ze dat zeggen. Ik vind luisteren belangrijk en heb een hekel aan betweterig gedrag.

Denkt u soms aan opvolging?

Nee, ik wil zo lang mogelijk doorgaan. Natan en ik zijn een koppel. Als je als koppel tevreden bent, moet je samen blijven. Ik ben nog altijd verliefd op mijn werk. Ik hou niet zo van vakantie, al is vakantie nodig om je blik te verruimen.

U praat doorgaans weinig over uw privé-leven.

Ik leef nu eenmaal alleen. Mijn hobby is mijn werk. Ik ben altijd slecht gehumeurd wanneer het zaterdagavond is. Misschien is eenzaamheid wel het enige minpunt in mijn leven. Maar doordat ik alleen ben, heb ik ook meer tijd om dingen vanop een afstand te bekijken.

Hoe zou u uw levensfilosofie samenvatten?

Ik probeer altijd te zoeken naar evenwicht. En ik heb het gevoel dat ik dat bereikt heb rond mijn 52ste. Eens je ervaring hebt en zelfkennis, wordt het leven leuker.

Wie een evenwicht gevonden heeft, straalt dat ook uit. Ik ben er dan ook van overtuigd dat mensen mooier worden met de jaren, wanneer ze vrede hebben met zichzelf. Gracieus ouder worden betekent vooral ook: mee evolueren. En niet zeggen: “Het was beter in mijn tijd.” Never.

Ann Heylens

“Ik ben ervan overtuigd dat mensen mooier worden met de jaren, wanneer ze vrede hebben met zichzelf.”