VERGIFFENIS

Onlangs geloofde ik mijn oren niet. Dat gebeurt me wel vaker, want ze zijn niet echt 100 % in orde. Maar dit keer had ik wel degelijk goed gehoord. Ik was weer eens autorijdend naar de eindeloze nieuwsbulletins van de BBC World Service aan het luisteren, toen het onderwerp Olympische Spelen te berde kwam. Meer bepaald die van 2012 of zo. Enkele Engelse steden hadden daarvoor hun kandidatuur gesteld, waaronder Bristol. De journalist begon met het grootse verleden van de stad te bezingen – de gotische kathedraal, de Guildhall, de vliegtuigindustrie,... – maar dan kwam het! Zij zouden het waarschijnlijk niet halen, want ze zaten daar met een gigantisch probleem opgescheept. In het oude Britse Empire -toen de waves nog ruledenû was de haven van Bristol namelijk een draaischijf geweest van de slavenhandel! Ja, en dan?, vroeg ik mij af. De man in de studio had mijn vraag gehoord, want het antwoord kwam prompt: de internationale gemeenschap zou Bristol dergelijke ondemocratische en mensonwaardige praktijken niet hebben vergeven. Ze zouden erover struikelen bij de finale toekenning. De enige mogelijke redding zou erin bestaan dat de stad een Museum van de Slavernij zou oprichten om zodoende boete te doen. Wiedergutmachung.

Verstaat u mij vooral niet verkeerd. Niet dat ik voor het herinvoeren van dat handeltje zou zijn, maar waar praten we hier in godsnaam over! Over een praktijk die toen gemeengoed was, in een tijd dat onze democratie niet bestond. Een periode die al een paar honderd jaar achter ons ligt! Daar zouden de bestuurders en de bevolking van het hedendaagse Bristol zich moeten over schamen, daar zouden ze de gevolgen van moeten dragen. Belachelijk!

Er zijn wel meer van dat soort aanslepende vetes. Zo werd ook aan de Paus gevraagd ûhij deed het nog ookû zich publiekelijk te verontschuldigen voor de Inquisitie! Vijfhonderd jaar geleden! Moet deze generatie rekenschap afleggen voor wat haar voorouders aan onheil hebben aangericht? Moet mijn leeftijdgenoot zich tegenover mij verschonen omdat zijn vader in de oorlog aan de Duitse kant stond en misschien zelfs mijn vader had kunnen hebben verraden? Ik vind dat absoluut niet nodig.

Moeten we de Amerikanen van vandaag aansprakelijk stellen voor de verknechting van de Indianen? Op die manier komt er nooit een einde aan vijandschap. Trouwens, wat stelt zo’n officieel excuus voor? Niet meer dan een loutere formaliteit vanwege iemand die zelf geen schuld treft, eventueel gepaard gaande met enkele dollars schadeloosstelling. Neen, op een bepaald moment moet je de bladzijde omdraaien en doorgaan. Ik heb het gevoel dat de toekomst voldoende problemen in petto heeft om onze energie daaraan te spenderen.

En als de Olympische Spelen in Bristol worden gehouden, ga ik ernaartoe.