Guy Legrand voormalig hoofdredacteur van Cash! © FRANK BAHNMÜLLER

Tweedehands boven!

De hoofdredactrice van een glamour vrouwenblad vertrouwde me ooit toe dat ze net naar een gala-avond was geweest in een tweedehandsjurk uit de kringloopwinkel. Maar dan wel met een riem van een Frans luxemerk, voegde ze er schalks aan toe. Deze mix van stijlen staat wellicht symbool voor het hedendaagse chic, om het vakjargon van het magazine te gebruiken. Amusant of ronduit belachelijk? Geen van beide. Een voorwerp dat de eerste eigenaar van de hand doet een tweede leven geven, is gewoon een positieve attitude in deze wegwerpmaatschappij met een torenhoge afvalberg.

Het goede nieuws is dat deze houding vandaag trendy is! De boetieks en websites met tweedehandsspullen noteerden de voorbije jaren al een forse stijging, maar nu is deze golf uitgegroeid tot een tsunami. Met een fenomeen als Vinted, een bedrijf dat in 2008 in Litouwen werd opgericht en furore maakt bij jonge vrouwen en tieners die munt willen slaan uit hun kleerkast en -lades. Met de Duitse groep Zalando, de online kledingreus, die tweedehandsartikelen aan zijn aanbod toevoegt. Met de grote traditionele winkels die rekken met tweedehandskledij installeren. Een ware vloedgolf!

Sympathiek allemaal. Al vinden sommigen dit ook een pervers kantje hebben: zet je koopverslaafden niet aan om nog meer te kopen, nu ze weten dat ze hun spullen makkelijk kunnen doorverkopen? Maar daarbij vergeten dat ze er slechts een fractie van de prijs voor krijgen?

Hoe dan ook, het volstaat niet. Elk jaar wordt in Europa voor vijf miljoen ton textiel verkocht, waarvan vier miljoen ton wordt weggegooid of in de verbrandingsoven eindigt. De echte uitdaging is om de grondstof zoveel mogelijk te recupereren, zoals we dat al doen met glas, papier en koper. Want het probleem van wat je onze rijkeluismaatschappij zou kunnen noemen, is niet dat we enthousiast consumeren – je mag jezelf toch een pleziertje gunnen, zeker nu je niet meer op reis kan – maar dat we onze rijkdom verspillen. Omdat we vergeten dat het grootste deel van ons afval uit herbruikbare grondstoffen bestaat.

Dit besef begint nu toch op grote schaal door te dringen. Want wat Umicore al heel lang aan kostbare metalen herwint in zijn fabriek in Hoboken, begint men vandaag ook te doen met het afval van de industrie, de landbouw of voeding. We hebben nog een lange weg te gaan, maar het gaat de goede kant uit. Gelukkig maar voor onze planeet... en voor onze persoonlijke trots.

Hebben we niet allemaal op school geleerd dat de beschaving is begonnen toen de mens stopte met enkel te oogsten en ook begon te zaaien en te kweken? Toch zitten we wat petroleum, mineralen, hout of het visbestand betreft, nog altijd overduidelijk in het oogsttijdperk. Een schande, vind je ook niet?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content