Thuis

Thuis, luidt vaak het antwoord op de vraag waar we de jaarwissel doorbrengen. Onder het eigen dak. Of op de plek waar we vroeger thuis waren, en we met alle uitgevlogen gezinsleden terug samenkomen. Maar wat maakt van een huis een thuis?

WARME SOKKEN

“Samen met Kris was Luut aan de bouw van hun nest begonnen. Al die tijd deden de steigers rond het huis vermoeden dat op hun adres iets werd opgebouwd, maar met iedere spijker die Luut de muren injoeg, was zijn thuis meer gaan rammelen.” Luut en Kris wonen na een tijd niet meer bij elkaar. Hun dochter Tessel pendelt tussen beide huizen. “Achter de andere voordeur zal Tessel haar schoenen voor warme sokken verruilen en verder gaan met thuis zijn.” Terwijl hij als architect huizen ontwerpt voor anderen, is Luut zijn eigen thuis verloren. In Japan – het land waar hij ooit inspiratie opdeed – vindt hij een manier om voor hem en Tessel opnieuw een thuis te bouwen. Een klein boekje, met een grote poëtische kracht.

GELIEFD ADRES

“Aan de overzijde van het Kanaal, zo ben ik mij ook liggend aan het Noordzeestrand altijd bewust, wonen mijn grootouders. Soms lijkt het alsof je aan de verre horizon nog net een streepje land kunt onderscheiden. Daar, aan de andere kant van het water, staat het huis op 34 Pensford Avenue, Kew, Surrey, Engeland. Zelfs de postcode van dit geliefde adres ken ik nog altijd uit mijn hoofd.” In deze autobiografische roman gaat een kleinzoon op zoek naar het geleefde leven van zijn grootouders. ’s Nachts loopt hij in gedachten door hun huis, waar hij zich zo thuis voelde. Overdag speurt hij in brieven en dagboeken.

HUIS OP EEN EILAND

“Een eiland is een kosmos in een notendop, waar de sterren slapen in het gras onder de sneeuw.” Zo beschrijft Roy Jacobsen het kleine, fictieve rotseiland Barrøy, voor de kust van Noorwegen, waar zijn verhaal zich afspeelt in een onbestemde (maar vervlogen) tijd. Er woont één familie, vijf mensen. Ze delen hun leven en hun huis. Als ze al eens bezoek krijgen van bewoners van andere eilanden, ontvangen ze die met koffie en lekker eten. “Goed eten”, is iets wat van hun woonst een thuis maakt, zoals tante Barbro aangeeft, na haar verblijf in het domineeshuis. Toch wil dochter Ingrid, als ze groter is, “het eiland meenemen naar de buitenwereld om het daar te vullen met alles wat het ontbeert”.