Thema van de maand: neemt u als vrijwilliger iemands werk af?

U hebt onze redactie gebombardeerd met reacties op dit thema. Tegenover de enthousiaste neen-antwoorden staan lezers die het gevoel hebben dat ze als vrijwilligers toch in een grijze zone werken.

NEEN

Zonder vrijwilligers zou ons lokaal dienstencentrum niet bestaan. Dankzij hen kunnen we activiteiten tegen een lage prijs aanbieden. Er is gewoon geen budget voor bijkomend personeel, de vrijwilligers nemen dus niemands werk af.

(Sarah Vercammen, Mechelen).

Bijna alle verenigingen zullen zonder vrijwilligers spoedig verdwijnen omdat het lidgeld onbetaalbaar zal worden. Onze wandelclub draait uitsluitend op vrijwillige inzet.

(Luc Raymaekers, Zoersel).

Als bruggepensioneerde moet je je vrijwilligerswerk melden aan de RVA en dat is héél terecht. Als vrijwilligers zouden staken, ligt het land plat. Je moet wel tijdig halt durven te roepen als je het gevoel krijgt misbruikt te worden.

(Cornelia de Kort, Malle).

Willen we echt een wereld met minder warmte en minder solidariteit? (Riet De Block-Heirman, Temse).

Vrijwilligers doen vaak werk waarvoor er nog geen beroepskrachten of vacatures bestaan. Als zij hun werk goed doen, kunnen hun taken misschien erkend worden en verder door een beroepskracht vervuld worden. (Niek Doyen, Wetteren).

Ik krijg veel dankbaarheid van de mensen in het rusthuis waar ik help. Ik heb nog nooit het gevoel gehad iemands werk af te nemen. Ik voel me gewaardeerd en werk goed samen met de betaalde medewerkers. (Liliane Beinaerts, Antwerpen).

Omdat ik andersvaliden naar hun werk breng, kunnen de opvoeders die tijd gebruiken voor taken waarvoor ze zijn opgeleid. Ik heb een overeenkomst (nooit taken van opvoeders overnemen) en die wordt correct nageleefd. Mijn beloning? Veel respect en warmte. (Leon Braspenningx, Hoboken).

Ik kan me niet voorstellen dat mijn vrijwilligerswerk (een babbeltje doen met hoogbejaarden, eten uitdelen aan daklozen...) betaald werk afneemt. Anderzijds heeft dat vrijwilligerswerk me wel geholpen weer buiten te komen, toen ik na een ontslag in een depressie viel. (Lieve Smekens via e-mail).

JA (OF TOCH EEN BEETJE)

Ondanks al mijn inspanningen geraakte ik op 52 jaar niet meer aan een job. Tot het moment waarop ik me aanmeldde als vrijwilliger. Toen stond mijn telefoon niet stil: ik kon meteen kinderen gaan opvangen, bejaarden helpen, chauffeur spelen, aan de receptie werken, boodschappen doen en nog veel meer. Daarmee zou ik zeker werk van betaalde krachten hebben afgenomen.

(Caroline Balbaert via e-mail).

Als betaalde werknemer had ik vaak zelf een onbehaaglijk gevoel bij de aanwezigheid van vrijwilligers. De eisen die aan hen werden gesteld, waren precies dezelfde als aan ons. Zulke situaties zijn niet gezond. (Gerarda T., Roeselare)

Ik werk bij Kind en Gezin. Vroeger werkte ik op consultatiebureaus om kindjes te meten of te wegen. Ineens moest dit werk door vrijwilligers gebeuren. (naam en adres bekend bij de redactie).

Sommige vzw’s zetten vrijwilligers in voor gespecialiseerde of essentiële taken die bedoeld zijn voor betaalde medewerkers. (Pieter Pieters, Tielt).

Als vrijwilliger moest ik in een museum ook catalogussen verkopen. Dat was voor mij een brug te ver. (Marion Buckingham, Merksem).

We werken als vrijwilligers in een sociaal restaurant van het OCMW, samen met een bezoldigde medewerker. Ons werk wordt steeds zwaarder. We hebben meermaals om een tweede vaste medewerker gevraagd, maar tevergeefs. Wat zou er gebeuren als wij afhaakten? (H. Dewulf, Meise).

Onze zoon is voor de normale werkvloer te traag en op plaatsen waar hij zou kunnen werken doen vrijwilligers zijn werk gratis. Hoe edelmoedig hun inzet ook is, ze nemen de inkomsten van laaggeschoolden af. (naam en adres bekend).