Thema van de maand: leven met een chronisch zieke partner

Voor wie met een chronisch zieke partner leeft of zelf chronisch ziek is, vallen het sociale isolement en de financiële achteruitgang vaak zwaarder uit dan de ziekte zelf. Eén lichtpunt: de persoonlijke band tussen de partners wordt hechter.

In de steek gelaten

Twee jaar geleden is bij mijn vrouw het chronische vermoeidheidssyndroom (cvs) vastgesteld. Niet alleen de ziekte maakt haar leven lastig, ook het feit dat ze nu gestraft wordt door de maatschappij. Ze is teruggevallen op een ziekte-uitkering van iets meer dan 500 euro per maand. Daarvoor heeft ze meer dan dertig jaar gewerkt en belastingen betaald. Leuke dingen plannen is moeilijk, want ’s morgens weten we niet of ze ’s middags nog kracht over heeft. Omdat ze de huishoudelijke taken niet meer aankan, werk ik nu deeltijds. Financieel hebben we serieuze stappen achteruit moeten zetten. Als ik dan weer iemand hoor praten over al die rijke 50-plussers, kan ik wel ontploffen. Gelukkig is de band tussen haar en mij alleen maar sterker geworden. Ze zal altijd de vrouw van mijn leven blijven.

André Michielsen, Schilde

Ik aanvaard dit moeilijk

Ik lijd zelf aan een chronische ziekte. We hebben een poetshulp en de strijk gaat naar de strijkwinkel. Mijn man werkt één dag in de week minder en kan zo veel huishoudelijk werk overnemen. In het weekend gun ik hem graag tijd voor zichzelf. Op het eerste gezicht redden we het dus wel. Toch heb ik heel veel moeite om mijn ziekte te aanvaarden. Toegeven dat je voortdurend hulp nodig hebt, is niet simpel.

Nadine Denblijden, Eppegem

Zijn die mensen dom?

Sinds 11 jaar lijdt mijn man aan de ziekte van Parkinson. Jaar na jaar is onze leefwereld verder ingekrompen. Gelukkig krijgen we veel bezoek van onze vier kinderen en kleinkinderen. Dank zij hen houden we de moed erin. Toch krijgt mijn moreel telkens weer een flinke knauw als ik de blikken en reacties hoor wanneer mijn man in gezelschap een blokkering krijgt, een fenomeen dat typisch is voor Parkinsonlijders. “Kijk eens wat jullie nog allemaal zouden kunnen doen als je man niet ziek was” is een klassieke opmerking. Zijn die mensen dom, onwetend of boosaardig?

Monique Smeets, Aye

We sluiten ons niet op!

Door haar spierziekte heeft mijn echtgenote steeds minder mogelijkheden om iets te doen in het huishouden. Gelukkig kon ik met brugpensioen gaan en alle taken overnemen. We willen ons vooral niet opsluiten. Elk jaar gaan we minstens één keer op reis (de rolstoel gaat mee). In plaats van te wandelen en te fietsen maken we nu tochten met de auto op basis van de De vijftig mooiste autoroutes van België. We genieten samen van ieder liefdevol moment.

Leon Braspenninckx, Hoboken

Beiden ziek

Wanneer je zoals wij beiden chronisch ziek bent, wordt het extra moeilijk in je relatie, je sociale contacten en je financiële toestand. Al jaren heb ik fybromyalgie en problemen met de hormonenklieren. Toch ben ik altijd blijven zorgen voor mijn gezin en heb ik zelfs een centje bijverdiend. Toen onze zoons het huis verlieten en we dachten dat we het financieel wat ruimer zouden krijgen, is bij mijn man multiple sclerose vastgesteld. Met pijn in het hart hebben we ons huis verkocht en zijn we op een appartement gaan wonen. Voldoende naar de kinesitherapeut gaan, is financieel niet meer haalbaar en vrienden hebben we niet veel meer. Toch zijn we nog maar 55. We proberen blij te zijn met kleine dingen, maar het zou fijn zijn als we eens op reis of naar een concert konden gaan.

Ida Jordaens, Schoten