Thema van de maand: is een familiefeest een plezier of een beproeving?

Jawel, we dromen nog allemaal van een kerstfeest met de hele familie om ons heen. Sommige lezers doen veel moeite om zulk een feest te organiseren, maar voor anderen is het alleen nog een mooie herinnering aan vroeger.

Vroeger warmte, nu eenzaamheid

Jarenlang kwamen we op kerstdag met de broers en zussen en de kleinkinderen samen bij onze ouders. Moeder kon prima koken en had voor iedereen een pakje. Toen mijn vader was overleden en mijn moeder het niet meer kon, heb ik voor de familie gekookt. Twee jaar geleden is moeder overleden. Mijn man heeft me in datzelfde jaar verlaten. Mijn dochter is verpleegkundige en moet met Kerstmis werken. De rest van mijn familie viert liever met de eigen kinderen en zonder mij. Ze zijn blijkbaar vergeten wat ik indertijd gedaan heb om de rol van onze moeder over te nemen. Ik zal nu alleen zijn en dat doet pijn.

Niemand wil het missen

Samen met mijn man hebben we vijf dochters, vijf schoonzoons, zes kleinkinderen en één stiefkleinkind. Al vele jaren drommen we in de kerstdagen met al dat volk samen rond onze zelfgemaakte feesttafel en onze bewust sobere cadeautjes. Het is een drukte van jewelste maar we vinden het heerlijk. Mijn man heeft een groot tuinhuis gebouwd, waar alle kleinkinderen samen logeren. Echt niemand wil deze dagen missen. We wonen dan ook midden in de Ardense bossen waar er altijd sneeuwpret is. Spanningen en rancunes kennen we niet ondanks de nieuwsamengestelde gezinnen, de verschillende karakters en de beperkte leefruimte (we slapen in die dagen als sardientjes in een blik!). Mijn motto is: wees gelukkig en dankbaar dat alle kinderen nog zo graag allemaal samen thuis willen komen. En aanvaard ze zoals ze zijn!

Zonder zijn kinderen

Mijn man en ik zijn al 22 jaar samen. Voor beiden gaat het om een tweede huwelijk. Uit ons eerste huwelijk hadden we elk twee kinderen en die hebben we samen opgevoed. Toen de kinderen van mijn man pas volwassen waren, werden ze tegen hem opgezet en hebben ze ons de rug toegekeerd. Gelukkig heeft mijn man heel veel liefde gekregen van mijn kinderen en mijn kleinkinderen. Maar Kerstmis blijft een probleem. De moeder van mijn man nodigt op zijn uitdrukkelijke vraag ook mijn kinderen en kleinkinderen uit, maar tegen haar zin. Ze wil hen nog steeds niet zien als onze (klein)kinderen en laat dat herhaaldelijk voelen. Dat maakt het feest tot een pijnlijke aangelegenheid. Vooral omdat mijn ouders, toen ze nog leefden, nooit een onderscheid hebben gemaakt tussen mijn en zijn kinderen.

Liefst op reis

Eigenlijk zou ik het liefst met mijn partner op reis gaan en aan al die feestdrukte ontsnappen. Omdat dit niet kan, geven we de voorkeur aan een feest in beperkte kring met alleen mijn partner en onze kinderen rond de tafel. Hoe meer volk, hoe meer kans op een spelbreker. En één spelbreker is genoeg om oude rancunes boven te halen en het feest te vergallen.

Om de vier jaar

Met vier broers en zussen organiseren we om beurten een familiekerstfeest, zo heeft iedereen pas om de vier jaar de ‘last’. We beseffen wel dat het één van de enige momenten is dat onze familie nog samenkomt. Na de dood van onze ouders was dat niet meer evident.

Maria, Londerzeel