Thema van de maand: “Ik ga kapot aan verkeerslawaai”

Een kleine lawine aan reacties volgde op onze oproep over verkeerslawaai. De ergernis en het gevoel van machteloosheid zitten héél hoog bij vele lezers. Ook onze Focus (p.30) hebben we daarom aan dit thema gewijd.

Dit is noodgedwongen slechts een selectie uit uw ervaringen. Over hetzelfde thema ontvingen we ook reacties van Marlies Vanheusden (Houthalen), Nicole Knockaert (Wenduine), Ferdinand Vernelen (Mol), Anita Goovaerts (Hombeek), Willy Venneman (Erps Kwerps), Erna Penning (Nevele), Claire Vandecasteele (Geel) enz.

Brommertjes

In een rustige woonwijk is het lawaai van opgefokte brommertjes en van onophoudelijk hondengeblaf ’s nachts veel ergerlijker dan overvliegende vliegtuigen.

En de charters?

Al eens nagegaan hoveel chartervliegtuigen in het holst van de nacht terugkeren van vakantiebestemmingen? Daar heeft nog niemand tegen geprotesteerd. Misschien is het eenvoudiger koerier- en transportbedrijven onder druk te zetten? Als we in België economisch willen overleven, zullen we nog veel water in onze wijn moeten doen en proberen iets minder eng te denken.

Vertel ons uw ervaring: waarom bent u al zo lang samen?

Je hebt koppels die al 30, 40, 50 jaar en langer écht gelukkig samen zijn (gehuwd of samenwonend). Hun relatie overleeft alle stormen. Maar wat is de sleutel tot zo’n duurzaam geluk? Bent u zo’n koppel, vertel ons dan eerlijk en openhartig uw geheim! Wat heeft uw huwelijk of relatie tot zo’n langdurig succes gemaakt?

Stuur, fax of e-mail uw reactie vóór 5 januari naar Plus Magazine-Thema van de maand, Raketstraat 50 bus 10, 1130 Brussel, fax: 02 702 46 02 of e-mail:

redactie@plusmagazine.be

Of reageer via onze website www.plusmagazine.be (klik op ‘lezersoproep’).

Het went

We wonen dicht bij een spoorweg. In het begin was het alsof de treinen door onze slaapkamer raasden. Wanneer we ’s zomers buiten zitten, moet iedereen zwijgen als er een trein voorbijkomt. Maar ’s nachts maakt dat gedender ons niet meer wakker. Blijkbaar went het en is het waar dat je eerder wakker wordt van een druppende kraan.

C. Cuyvers, Hasselt

Verkeersdrempels

We woonden in een rustige buurt, tot De Lijn besliste een bus door onze straat te laten rijden. De bussen razen van ’s ochtends 5.15 uur tot ’s avonds 11.30 uur door onze straat. De rijbaan is smal en we worden zonder uitzondering elke dag gewekt door het remmen en optrekken op de verkeersdrempels. Bovendien heeft niemand hier om die buslijn gevraagd. 650 m verder ligt een hoofdweg met meerdere haltes.

Waardevol gebied?

Hoewel we in een (ik citeer) ‘waardevol agrarisch gebied’ wonen, daveren de vrachtwagens hier vanaf 4 uur ’s nachts tot na middernacht voorbij. Het overige verkeer negeert glansrijk de snelheidslimiet van 70 km/uur op de gewestweg. Het wegdek bestaat uit oude en ongelijk liggende betonplaten. De wielen daveren over de naden. Een gesprek op normaal geluidsniveau is onmogelijk. Vele auto’s rijden bovendien over de geribbelde scheidingslijn tussen rijweg en fietspad, zodat het geluid nog hinderlijker wordt.

Ik verhuis!

Ik woon in zowat de meest landelijke gemeente van Oost-Vlaanderen. Toch doe ik al jaren geen oog dicht, tenzij ik in de kelder ga slapen. In het weekend heb ik ’s nachts overlast van discotheekbezoekers (aan de decibels kan ik merken wat ze gedronken hebben!) In de week is er de hinder van de vrachtwagens van een transportfirma. Die verlaten het terrein tussen 4 en 6 uur ’s ochtends. Wanneer ze achteruitrijden, maken die trucks een hoog, schril en snerpend geluid. Geen enkele instantie heeft mijn klachten ernstig genomen of geluidsmetingen willen doen (“U had maar niet in deze buurt moeten komen wonen, mevrouw”). De oplossing? Ik verhuis binnenkort en ga midden in de stad wonen, want daar is het rustig!

Meer schrik van de kerosine

Vreemd. We wonen in de noordrand en hebben absoluut geen hinder van het vliegtuiglawaai. Onze ene buren (6 meter verder) kunnen er niet van slapen, onze andere buren (8 meter verder) hebben, net als wij, geen klachten. Wat ons eerlijk gezegd veel meer verontrust is de brandstof (kerosine) waarmee de vliegtuigen onze daken en tuinen besproeien. Daar lees je veel minder over en het is veel bedreigender voor de volksgezondheid.