Thema van de maand: hoe ik mijn 50ste verjaardag vierde

Als u nog ideeën zoekt om uw halve-eeuwkaap zo origineel mogelijk te ronden, dan vindt u vast inspiratie in de ervaringen van deze lezers.

Alleen op de Ventoux

Jarenlang heb ik als alleenstaande vader met mijn twee zoons gefietst. In de zomer met een racefiets in de Alpen, in de winter op een mountainbike in de bossen. Maar het was er nooit van gekomen de Mont Ventoux te beklimmen. Mijn 50ste verjaardag leek me een geschikt moment om die droom te laten uitkomen. Helaas kon niemand die dag mee, want de zoons hadden ondertussen een drukke baan en een vriendin gevonden. Dus ben ik er alleen aan begonnen. Eens boven de bomengrens kwam ik er snel achter dat deze berg zijn naam niet gestolen heeft. Zo goed als leeg bereikte ik de top maar de kick bij het overschrijden van de meet was onbeschrijfelijk. Plotseling û ik was nog aan het bekomen û stonden mijn zoons naast me om me proficiat te wensen. Het was de mooiste verjaardag van mijn leven!

Vlaams-Waals

Na dertig jaar en zes kinderen maakten we onze droom waar: we wonen in de Ardennen. We hebben het vroegere theatercafé van Awenne omgebouwd tot een ruime vakantiewoning en hier hebben ze voor mijn 50ste verjaardag een ongelooflijk weekend gebouwd met Vlaamse vrienden en Waalse buren als gasten. We hebben gewandeld in de bossen, genoten van hammen aan het spit, gedanst tot half vijf ’s ochtends, spek-met-eieren als ontbijt bereid en het weekend afgesloten met een oud kegelspel. Na de laatste trappist volgde het afscheidslied û een tweetalige kakofonie!

Op het dorpsplein

Mijn kinderen hadden voor mijn 60ste verjaardag een complot gesmeed met een café op het dorpsplein van Mespe-lare. Ze hadden er een Bruegeliaans feest georganiseerd en iedereen at, dronk, zong en danste buiten. Op een gegeven moment moest ik gaan zitten voor een openluchtvoorstelling. Vóór mijn ogen beeldden mijn kinderen mijn leven uit in een zelfgemaakt toneelstuk!

Iedereen in het roze

Toen om 10 uur ’s ochtends de bel ging, stond er buiten een Citroen oldtimer uit 1953 û mijn geboortejaar – te wachten. Na een zalige rit kwamen we aan een feestzaal en daar bleek werkelijk iedereen aanwezig te zijn van wie ik houd. Bovendien droeg iedereen iets roze û mijn lievelingskleur. Ook de uitnodigingen waren roze, net als de ballonnen en een fotoreportage die men over mijn leven had gemaakt. Iedereen kwam me gelukwensen met een roze bloem in de hand. In de namiddag werd aangekondigd dat mijn man en ik konden vertrekken naar een luxehotel in Clervaux (Luxemburg) om de rest van het weekend door te brengen û een geschenk van mijn moeder, mijn zussen en mijn schoonbroers. ’s Avonds doken in onze kamer twee kerstmannen (het was in december) in het roze op. Het waren mijn zus en schoonbroer – met champagne en hapjes!

The Sparrows zijn terug

In de jaren 60 speelde ik als zanger-gitarist bij het orkestje The Sparrows. Op het verrassingsfeest dat de familie en de vrienden voor mij hadden voorbereid, bleken mijn vroegere Sparrow-maats Johnny, Georges en Ronny aanwezig te zijn. Ze hadden stiekem gerepeteerd. Natuurlijk heb ik die avond met hen meegespeeld. Sterker nog: we hebben toen besloten een comeback te maken. The Sparrows treden nu weer op en we spelen weer onze muziek uit de sixties!

Een parachute voor twee

Toen ik vijftig zou worden, heb ik mezelf ingeschreven voor een duo-parachutesprong û een droom die ik al sinds mijn vijftiende koesterde. Ik dacht: ofwel stort ik neer en word ik nooit oud ofwel lukt de sprong en bewijs ik mezelf dat ik nog lang niet oud ben. Vastgeklonken aan mijn begeleider had ik niet het gevoel te vallen maar ik voelde wel de enorme snelheid (200 km/uur). Ik zag vogels en kleine vliegtuigjes onder me en ik voelde me extreem gelukkig. Ik ben zachtjes geland onder het applaus van mijn man, mijn twee kinderen én van mijn kleinzoon die niet begreep hoe zijn oma zomaar uit de lucht kon vallen.

Terug in mijn kinderbed

De sketch die de jongste en oudste broer van mijn vrouw hadden voorbereid, groeide uit tot een moment van intense familieverbondenheid. Op de scène: een slaapkamer. Mijn schoonbroers liggen met een nachthemd en slaapmuts in bed en overlopen een krant waarin mijn leven beschreven staat. Op een gegeven moment roepen ze mij. Ik moet tussen hen in gaan liggen en er ontstaan hilarische conversaties. Dan vragen ze mij “Zing nu maar De Kikkertjes” û een liedje uit mijn kleutertijd. Vreemd genoeg herinnerde ik me perfect de tekst en de melodie!

50 rozen voor mezelf

Op maandag zou ik 50 worden. De zaterdag voordien ging ik boodschappen doen. Ik stalde mijn fiets en ineens zag ik op de grond vóór mijn voeten het allernieuwste briefje van 1000 frank (het was in 1997) liggen. Hoewel ik van zins was geweest geen aandacht aan mijn verjaardag te besteden, ben ik voor mezelf 50 rozen gaan kopen.