Thema van de maand: de tv-programma’s die u haat

Géén gebrek aan tv-programma’s die u vreselijk vindt. Veel van uw reacties hebben wel een gemeenschappelijke afkeer: herhalingen en nog eens herhalingen!

Fear Factor

Ik heb één keer naar Fear Factor gekeken en dat was genoeg. Zelfs het armste kind of de meest hongerige mens zou de walgelijke dingen niet willen die de zogenaamde BV’s moeten opeten. Wat is de zin van dit programma, wat brengt het in ’s hemelsnaam bij? Hebben ze echt niet een andere presentator dan Walter Grootaers? En als VTM zijn journaal gaat ondertitelen, zal ik misschien opnieuw kijken.

Leve de pc!

Dat blijft maar duren met die heruitzendingen, zeker in de zomer. Ze hebben één voordeel: ze geven je een reden om de tv gewoon uit te schakelen. Gelukkig heb ik nu de pc ontdekt en kan ik rustig computeren terwijl er weer een herhaling loopt!

Voor de derde keer ‘Lili en Marleen’

Elke Vlaamse zender lijkt tegenwoordig alleen herhalingen te kunnen uitzenden. Voor we de nieuwe afleveringen van Lili en Marleen mochten zien, kregen we eerst voor de derde keer de vorige episodes opgedist. Hetzelfde geldt voor al die oude films. Komt er dan via de reclame of via de overheidsdotatie niet genoeg geld binnen om iets nieuws uit te zenden? Van reclame gesproken: na elk kwartier of na elke 20 minuten bijna tien minuten reclamespots, waar ligt de grens?

Axl Peleman

Afgelopen zomer heb ik me hevig geërgerd aan het item van Axl Peleman in Aan Tafel. Iedereen kent de man nu wel als een middelmatig zanger. De publiciteit die hij krijgt, is overdreven en nooit in overeenstemming met zijn armtierig talent. Ik begrijp echt niet waarom hij zoveel aandacht krijgt op de televisie en in de geschreven pers. De verwachtingen zijn dan hoog gespannen. Maar als Peleman begint te zingen, denk je verbouwereerd aan een sinistere grap. De man stikt ook van de pretentie en minacht het Nederlandstalige lied.

Dat vreselijke gekrijs

Alle programma’s met modern popgedruis, gekrijs, gebrul en gestamp û zoals Het Swingpaleis, De Notenclub en Tien om te zien û vind ik een aanfluiting van de goede smaak. Dat lawaai noemt men dan muziek. Arm Vlaanderen

Geert Hoste

Big Brother: wansmakelijk en zedeloos. Fear Factor: walgelijk. Elk programma van Geert Hoste: een dikkenek die geen respect heeft voor anderen en alleen goedstaat met zichzelf. Elk programma met Jacques Vermeiren: hij kan alleen smoelen trekken. Carry Goossens: alleen goed in Lili en Marleen, verder een nul.

Ondertiteling graag!

Niets is erger dan kijken en niets kunnen verstaan. Omdat ik een hoorhandicap heb, kan ik alleen genieten van programma’s met ondertiteling. Ik dank daarom de VRT voor de ondertiteling via teletekst. Waarom kan dat niet bij alle zenders?

Ph. Van Regenmortel, Sint-Martens-Latem