’t Is maar hoe je het bekijkt

Een appartement aan de kust, is dat een goeie belegging? Sla er de studies over de evolutie van de vastgoedmarkt op na die geregeld worden gepubliceerd en je hebt het antwoord. Die studies zijn geruststellend: ook al is er al eens een stagnering of zelfs een lichte daling, de prijzen blijven toch vooral in stijgende lijn gaan. Maar je kan dit ook vanuit een heel andere, minder geruststellende hoek bekijken: de klimaatstudies over de stijging van het zeeniveau. De Vlaamse overheid stelde eind september dat de werken die nu plaatsvinden onze kust zullen beschermen tot 2030. Ze voegt eraan toe dat er blijvende inspanningen nodig zijn omdat het zeeniveau sneller stijgt dan tot nog toe werd aangenomen, zoals het IPCC-klimaatpanel, een groep VN-experts, al duidelijk maakte.

De overheid heeft bovendien een interessante (maar beangstigende) kaart gepubliceerd: als de zee zoals verwacht met 80 cm stijgt tegen 2115, zullen bij een superstorm enkel de twee uiterste punten van onze kust gespaard blijven van dramatische overstromingen, die tot Brugge zullen reiken! Als je rekening houdt met de komende generaties, koop je dan niet beter een chalet in de Ardennen? Vergeet voor even dat die keuze vooral een kwestie van smaak is. En hou ook geen rekening met het feit dat een tweede verblijf zelden aan de volgende generaties wordt doorgegeven. Die generaties hebben vaak andere plannen, tot grote teleurstelling van hun ouders of grootouders. Maar hou het gewoon bij de vraag: koop je een goed dat over een eeuw veel minder waard zal zijn?

Los van de formules die experts hanteren, staat het als een paal boven water: het genot van een onroerend goed en/of de huur die je er tientallen jaren van opstrijkt, vertegenwoordigt het gros van de prijs die je er vandaag voor betaalt. De waarde die het goed binnen 100 jaar zal hebben – of niet meer – stelt zo goed als niets voor. Zo hebben de inwoners van Louvainla-Neuve niet getwijfeld om er een appartement te kopen of een huis te bouwen, ook al zijn ze geen eigenaar van de grond en zullen ze over 99 jaar zelfs geen eigenaar meer zijn van het goed zelf. Want dat is het erfpachtprincipe dat in LLN geldt: de eigenaar van de grond wordt uiteindelijk ook eigenaar van het onroerend goed dat erop gebouwd wordt.

Dat de waarde van vastgoed zo weinig voorstelt, kan je de wenkbrauwen doen fronsen: wordt er immers niet altijd gezegd dat vastgoed op lange termijn een uitstekende investering blijft? Ja, meestal wel, maar niet altijd. Want investeren in vastgoed vergt bijkomende investeringen in onderhoud en renovatie. De meerwaarde komt dus niet uit de lucht gevallen: je betaalt ze in de loop der jaren zelf.

Wat moet je hier nu van denken? Dat het moeilijk is om te redeneren op lange termijn. Maar ook dat dit geen reden mag zijn om enkel op korte termijn te denken. Bij beleggingen moet je altijd minstens op de middellange termijn denken. Zoals met alles in het leven, eigenlijk.