Slowfood tegen fastfood

Hoewel (nog) niet iedereen ervoor gewonnen is, wint slowfood overal ter wereld terrein. De filosofie die erachter schuilgaat, klinkt alvast schitterend: het plezier van een (h)eerlijk lekkere maaltijd opnieuw leren ontdekken!

In 1989 ondertekenden 15 landen het Slow Food Manifest. Het symbool is een slak. Het principe? Ingaan tegen de fastfood. Nee zeggen tegen de kant-en-klaarcultuur, het rennen tegen de klok, de massaconsumptie... En nadenken over wat in uw bord ligt. Niet alleen vanuit het standpunt van het dieet, maar ook van het plezier, voor ons gastronomisch patrimonium en onze verantwoordelijkheid tegenover de planeet.

Het ontwikkelen van de smaak

Zijn alle slowfoodfans dromers? Wereldwijd telt de organisatie 80 000 leden, gegroepeerd in lokale verenigingen, convivia genoemd. België telt er een tiental. Deze verenigingen organiseren allerhande activiteiten op lokaal niveau en concretiseren zo de doelstellingen van de organisatie: het proeven van lokale producten, het bezoeken van regionale producenten, educatieve programma’s voor scholen... Bovendien zijn alle generaties betrokken partij! Men leert de streekproducten kennen, ze vergelijken met andere en het plezier herwinnen van verloren gewaande smaken.

“Bijzonder boeiend”, vertelt Aude Dillis, die niet alleen diëtiste is maar er ook les in geeft. “Momenteel zien we op onze consultaties de tweede generatie verschijnen die met fastfood is grootgebracht. Deze adolescenten en jongvolwassenen koken haast niet meer. Zelfs een stoofpotje klaarmaken is te veel.”

Simpele smaken opnieuw ontdekken

Tijd nemen, genieten, de rijkdom van de traditionele keuken herontdekken, leren gezond te eten... En het gaat hier niet om gesofistikeerde schotels, bereid door een meesterkok in een restaurant met verscheidene sterren! “Door allerhande voedingsmiddelen te proeven, leert slowfood ons de smaak van simpel voedsel te appreciëren. Zo zijn er bijvoorbeeld mensen die aardappelen enkel lusten in de vorm van frieten. Het schillen en koken van aardappelen vinden ze saai. Het is nochtans snel klaar en erg lekker!”

Ondersteunen van de lokale landbouw

Slowfood staat voor voedsel dat smaak heeft, dat gekweekt wordt zonder schade toe te brengen aan het milieu, dat zorg draagt voor het welzijn van mens en dier en erop toekijkt dat de producent een eerlijke prijs krijgt. Het wil de kleine producent naar waarde schatten en zijn werk valoriseren. Want hij werkt met zijn handen in de grond, zet een traditie voort, verzorgt zijn product en weigert zijn ziel te verkopen aan de duivel. Hoe kan dit? Door het contact tussen consument en producent te activeren. Het is nodig dat de consument weet met welke moeilijkheden een producent wordt geconfronteerd wanneer hij ijvert voor de beste kwaliteit. En natuurlijk is ook het plezier van te proeven heel belangrijk: kennismaken met de producten, hun geschiedenis, hun plaats in de culturele identiteit van een regio en een land.

Op die manier krijgen we heel wat lekkers op ons bord... “De lokale landbouw bevorderen betekent eveneens de groenten en fruit van het seizoen gebruiken”, onderstreept Aude Duillis. “Dus smaakvoller en verser!”

Ons gastronomisch erfgoed

De vereniging staat erop, de verschei-denheid van onze streekproducten te behouden: sommige kazen, granen, fruit en groenten dreigen te verdwijnen omdat er te weinig interesse is bij de consument. Slowfood probeert dit tegen te gaan. “De aardpeer bijvoorbeeld wordt steeds minder gekweekt, hoewel hij een belangrijke voedingswaarde heeft. Hij zit barstensvol vitamines, mineralen en vezels.” Zouden we ons grootmoeders receptenboekje niet eens opnieuw bovenhalen? n

Meer info: www.slowfoodvlaanderen.be

Gwenaëlle Ansieau