Siergrassen tussen herfstkleuren

In een tuin in Embourg (provincie Luik) begint in de nazomer een spel van kleuren en vormen dat zeven maanden duurt. Voor de eigenaars is de periode tus-sen september en april belangrijker dan de zomer.

Eigenlijk is de zomer de minst interessante periode in onze tuin en dat hebben we bewust zo gewild”, ver-telt Michelle de Harlez uit Embourg. “Een groot deel van de zomermaanden brengen we in de Provence door en dus wilden mijn man Bernard en ik een tuin waarvan we vooral kunnen genieten in de herfst, de winter en het voorjaar. Daarom, besef ik nu, is ons zwembad eigenlijk niet zo’n goede investering!”

Toch was het precies de aanleg van dat zwembad dat het echtpaar negen jaar geleden deed besluiten om hun tuin (1.875 m²) te herdenken met de hulp van een landschapsarchitect. Het grootste deel van die tuin volgt een neerwaartse helling achter het huis. De uitgegraven aarde van het zwembad werd gebruikt om de overgang van de woning naar de afhellende tuin in terrasvorm aan te leggen.

Om meer kleur te scheppen in de herfst, de winter en het voorjaar sneuvelden tal van vaste planten die in de winter vaak een dode aanblik geven. Het uitgestrekte gazon golft nu tussen perken met een mix van siergrassen, bomen met fraaie herfstkleuren, bolplanten en vroegbloeiende heesters.

Brandende toortsen

Met hun wuivende aren vallen de siergrassen het meeste op. Verschillende variëteiten prachtriet ( Miscanthus sinensis), pijpenstro ( Molinia caerulea), lampenpoetsersgras ( Pennisetum alopecuroides) en vingergras ( Panicum virgatum) brengen structuur in de perken. De aren zijn niet altijd wit. Bij de prachtrietvariëteit Strictus bijvoorbeeld hebben ze gele dwarsstrepen, bij het lampenpoetsersgras Herbstzauber zijn ze paars.

“De panicumvariëteit Squaw verkleurt in de herfst van groen naar bordeauxrood – het lijken wel toortsen in de winter”, zegt de enthousiaste tuin-eigenares. “Andere siergrassen worden langzaamaan stro. Dat zorgt in de winter voor een prachtig gezicht wanneer ze bedekt zijn met rijm of ijs!”

Snoeien en nog snoeien

Meer kleur komt er in het najaar van de bladeren van een aantal zorgvuldig gekozen bomen en haagstruiken. De Japanse esdoorns ( Acer palmatum) verkleuren paarsrood, de goudiep ( Ulmus aurea) gaat van geel naar amber, de Catalpa bignonioides Aurea van geelgroen naar lichtgroen, de Viburnum farreri van donkergroen naar roodpaars. Andere viburnumsoorten bloeien, samen met bolplanten, al in het vroege voorjaar. Bij één soort, de Viburnum bodnantense, start de bloei zelfs al in de winter.

Heel wat bomen en heesters worden hier laag gehouden met behulp van een volgehouden vormsnoei. Het clubje van bevriende amateur tuiniersters waarvan Michelle lid is, heet niet voor niets Le Sécateur (de snoeischaar). Het mooiste resultaat van al die snoei-ijver is een gewone plataan die een parapluvormige pergola is geworden. De zijtakken zijn breed uitgestrekt op een houten onderstel en wat boven de paraplu uitgroeit, wordt weggesnoeid. Het vergde zeven jaar snoeigeduld om deze vorm te verkrijgen.

Ondanks de grote voorliefde van de eigenaars voor siergrassen en heesters ontbreken klassieke bloemen niet. In de voortuin domineren hortensia’s, maar half juni gaat hier alle aandacht naar de klimroos Alberic Barbier. Die is zodanig geleid dat ze in een brede strook rond bijna de hele gevel van de woning loopt. De crèmekleurige bloemen doen de omgeving baden in een bedwelmende geur.

Met de hulp van Maurice

Sinds vijf jaar gebruiken Michelle en Bernard de Harlez geen chemische bestrijdingsmiddelen meer. Ze weten het onderhoud gevoelig te verminderden door de aarde te voorzien van een dikke laag boomschors en/of bodembedekkers en door het aantal vaste planten sterk te beperken. En verder is er Maurice, de koosnaam die ze aan hun grasmaairobot gaven. “Ik kan hem niet genoeg prijzen”, lacht Bernard. “Maurice houdt het gazon perfect in orde, ook als we wekenlang in de Provence zijn. Hij vindt automatisch zijn weg tussen perken en smalle doorgangen en verplaatst zich zelfs over klinkers naar de voortuin!”

Het snoeiwerk blijft wel belangrijk. Maar als een tuin passie is geworden, zie je dat werk niet als last, besluit Michelle.

Ludo Hugaerts – Foto’s Bastin&Evrard

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content