DR. DIRK DERAEDT is specialist intensieve geneeskunde en schrijft over gebeurtenissen die hem treffen. © FRANK BAHNMÜLLER

Scepsis en verbetenheid

In de gespreksruimte zitten vier mensen rond de tafel: twee familieleden van een van mijn patiënten, een verpleegkundige en ikzelf. De twee kinderen hebben om een gesprek verzocht. Ze zijn niet tevreden over de gang van zaken in ons ziekenhuis. Ook de huisarts krijgt kritiek: die had deze problemen veel eerder moeten zien aankomen.

Hun vader, 80 jaar, opgenomen met een ernstige urineweginfectie, blijft een te lage bloeddruk hebben en is fors verward. Een urologische ingreep, antibiotica en medicatie om de bloedsomloop te ondersteunen kunnen het tij voorlopig niet keren.

Met argwanende blik en de armen gekruist voor de borst aanhoren ze mijn uitleg. Ik zeg dat we alles doen wat we kunnen, maar dat hun vader niet goed reageert op de behandeling. De dochter onderbreekt mijn verhaal en schuift een grote plastieken zak voor zich uit op de tafel. ‘U heeft niet alle middelen geprobeerd’, zegt ze.

Ik word verzocht de zak te openen. Er zit een bruine flacon in. Op het etiket van het flesje staat een paarse bloem afgebeeld. ‘Een homeopathisch medicijn’, gaat ze verder. ‘Tegen urineweginfecties’, vult haar broer aan. ‘Wij verzoeken u dit middel toe te dienen. Wij verwachten dat hij hierdoor snel gaat herstellen.’

Een fractie van een seconde weet ik niet wat zeggen. Het gebeurt niet vaak dat ik dit soort verzoeken krijg. Wat ik vooral niet ga doen is allerlei argumenten opsommen waarom homeopathie geen valabele optie is, en al zeker niet bij een kritieke ziekte. De ervaring leert dat mensen hierdoor een egelstelling innemen, en nog harder vasthouden aan hun irreële visie.

Zo eerlijk en duidelijk mogelijk leg ik uit dat wij niet zullen ingaan op hun verzoek. Dat er hier alleen plaats is voor evidence based medicine: medisch handelen gebaseerd op wetenschappelijke feiten. Het wordt stil rond de tafel. Met de tranen in de ogen neemt de vrouw de flacon en stopt hem terug in de tas. Onverwacht heeft hun scepsis en verbetenheid plaatsgemaakt voor verdriet en gelatenheid. Het is een vreemde wending, die de situatie alleen maar tragischer maakt.

Op weg naar het preoperatief spreekuur denk ik terug aan het gesprek. Ik heb met deze mensen te doen. Wanhoop doet de gekste ideeën in iemand naar bovenkomen. Ik ga zitten en bekijk de eerste vragenlijst, ingevuld door een patiënt die weldra een knieoperatie moet ondergaan. In het vak ‘Heeft u nog vragen’, heeft hij in hoofdletters getypt: BIJ EEN EVENTUELE BLOEDTRANSFUSIE WIL IK GEEN BLOED ONTVANGEN VAN PERSONEN DIE GEVACCINEERD ZIJN TEGEN COVID.

Ik zucht, haal hoofdschuddend de schouders op, glimlach en ga aan het werk.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content