Ik voelde geen pijn, maar kon me niet bewegen. Als verpleger wist ik meteen dat ik verlamd was." In 2003 belandde Rudy Claeys (57) door een zwaar verkeersongeval voorgoed in een rolstoel. "In het begin blijf je rationeel denken, pas later komt de klap. Je wilt je oude leven weer oppakken, maar alles wat je graag deed - sporten, reizen - moet je achter je laten." Rudy probeert positief te blijven, toch wordt het een tocht met vallen en opstaan. Het ergste was dat zijn handicap hem zijn huwelijk heeft gekost. "Zeven jaar heeft mijn vrouw me verzorgd, maar toen kon ze niet meer. Het was hard, maar ik begreep het."
...
Ik voelde geen pijn, maar kon me niet bewegen. Als verpleger wist ik meteen dat ik verlamd was." In 2003 belandde Rudy Claeys (57) door een zwaar verkeersongeval voorgoed in een rolstoel. "In het begin blijf je rationeel denken, pas later komt de klap. Je wilt je oude leven weer oppakken, maar alles wat je graag deed - sporten, reizen - moet je achter je laten." Rudy probeert positief te blijven, toch wordt het een tocht met vallen en opstaan. Het ergste was dat zijn handicap hem zijn huwelijk heeft gekost. "Zeven jaar heeft mijn vrouw me verzorgd, maar toen kon ze niet meer. Het was hard, maar ik begreep het."Na de scheiding moest Rudy noodgedwongen naar een verzorgingscentrum. "Je moet weg uit je vertrouwde omgeving, je sociale netwerk valt weg. Van mijn vrienden zijn er een drietal gebleven. Je kan je dan wentelen in je verdriet of er het beste van maken. Ik koos voor het laatste. Ik ging voordrachten geven in scholen over wat een verkeersongeval en een handicap met een mens doen, en daarna ook lesgeven aan verpleegkundigen. Daar kruiste MUG-verpleger Stef Vanlee mijn pad. We hadden allebei wat ervaring met straattheater. Samen schreven we 'In een fractie van een seconde', een voorstelling waarin Stef een verpleegkundige speelt en ik een slachtoffer. We treden vooral op in scholen en voor bedrijven. Onze boodschap is: even je smartphone bekijken, de radio bedienen, een sigaret opsteken... een fractie van een seconde, die verschrikkelijke gevolgen kan hebben. We hebben het stuk 200 keer gespeeld. Een zaal met 300 jonge toeschouwers stil krijgen en bewust maken van de gevaren in het verkeer, geeft veel voldoening." Voor Rudy is voorstellingen spelen, actief blijven, reizen, een vorm van therapie. "Al ben ik verlamd vanaf mijn borst, ik heb nog veel neurogene pijn. Door bezig te blijven geef ik de pijn een plek. Weg is ze nooit, maar ik verdraag ze beter."
