Rudy Claeys speelt voor veilig verkeer
Ik voelde geen pijn, maar kon me niet bewegen. Als verpleger wist ik meteen dat ik verlamd was.” In 2003 belandde Rudy Claeys (57) door een zwaar verkeersongeval voorgoed in een rolstoel. “In het begin blijf je rationeel denken, pas later komt de klap. Je wilt je oude leven weer oppakken, maar alles wat je graag deed – sporten, reizen – moet je achter je laten.” Rudy probeert positief te blijven, toch wordt het een tocht met vallen en opstaan. Het ergste was dat zijn handicap hem zijn huwelijk heeft gekost. “Zeven jaar heeft mijn vrouw me verzorgd, maar toen kon ze niet meer. Het was hard, maar ik begreep het.”
Na de scheiding moest Rudy noodgedwongen naar een verzorgingscentrum. “Je moet weg uit je vertrouwde omgeving, je sociale netwerk valt weg. Van mijn vrienden zijn er een drietal gebleven. Je kan je dan wentelen in je verdriet of er het beste van maken. Ik koos voor het laatste. Ik ging voordrachten geven in scholen over wat een verkeersongeval en een handicap met een mens doen, en daarna ook lesgeven aan verpleegkundigen. Daar kruiste MUG-verpleger Stef Vanlee mijn pad. We hadden allebei wat ervaring met straattheater. Samen schreven we ‘In een fractie van een seconde’, een voorstelling waarin Stef een verpleegkundige speelt en ik een slachtoffer. We treden vooral op in scholen en voor bedrijven. Onze boodschap is: even je smartphone bekijken, de radio bedienen, een sigaret opsteken... een fractie van een seconde, die verschrikkelijke gevolgen kan hebben. We hebben het stuk 200 keer gespeeld. Een zaal met 300 jonge toeschouwers stil krijgen en bewust maken van de gevaren in het verkeer, geeft veel voldoening.” Voor Rudy is voorstellingen spelen, actief blijven, reizen, een vorm van therapie. “Al ben ik verlamd vanaf mijn borst, ik heb nog veel neurogene pijn. Door bezig te blijven geef ik de pijn een plek. Weg is ze nooit, maar ik verdraag ze beter.”
FRACTIEVANEENSECONDE.BE
An Neyrinck neemt eerste plaat op
Het begon met fietstochtjes met haar lief, vertelt An Neyrinck (66). “Patrick heeft Ierse roots en als we samen fietsten, zong hij die typische Ierse liedjes. Ik zong mee en gaf er mijn eigen draai aan.” Dat was zo’n 14 jaar geleden. Intussen dook An, aka Any Wayvez, de opnamestudio in met elf zelfgeschreven liedjes en is haar eerste cd een feit. “Ik ben altijd muzikaal geweest. Ik zong als kind in de kerk, ging later vaak naar concerten en heb er zelf ook georganiseerd. Maar op de duur raakte muziek me niet meer zo makkelijk.” An besloot om zelf muziek te gaan spelen. Het begon met djembé en percussie, later kwam daar nog gitaar bij. “Het ging toen niet goed met mijn ouders. Muziek spelen was een manier om mijn gedachten te verzetten. Die percussie bracht mij tot rust. Ik heb ook veel teksten geschreven om mijn emoties een plaats te geven. Toen we zowat alle Ierse traditionals erdoor hadden gejaagd en tal van andere klassiekers hadden geïnterpreteerd, gingen we met mijn teksten aan de slag.”
De meeste liedjes ontstonden op Lanzarote, waar An en Patrick geregeld verblijven. “Daar hebben we echt tijd om met muziek bezig te zijn. We schrijven, improviseren, zingen, geven kleine optredens. Thuis heb je toch vaak andere verplichtingen. Toen we 50 liedjes hadden geschreven, leek het me een leuk idee om er enkele op te nemen. Het was heel leerrijk. Wij schreven de liedjes met een akoestische gitaar, een bevriende theatercomponist heeft daar instrumenten aan toegevoegd, met het verhoopte resultaat. Mijn droom is om op te treden met een band. We gaan nu samen met andere muzikanten repeteren en meer klankkleur toevoegen aan de liedjes. Ik ben pas laat muziek beginnen spelen. Het is niet gemakkelijk, maar als je veel oefent ga je vooruit. En je kan zelf beslissen hoe ver je erin gaat. Ik zal geen briljant gitarist meer worden – dat hoeft ook niet – maar ik heb met mijn liedjes wel al mensen kunnen amuseren. En dat moet muziek doen: mensen raken en verbinden.”
JE VINDT ANY WAYVEZ OP YOUTUBE EN FACEBOOK VIA AN NEYRINCK.
An Neyrinck neemt eerste plaat op
Het begon met fietstochtjes met haar lief, vertelt An Neyrinck (66). “Patrick heeft Ierse roots en als we samen fietsten, zong hij die typische Ierse liedjes. Ik zong mee en gaf er mijn eigen draai aan.” Dat was zo’n 14 jaar geleden. Intussen dook An, aka Any Wayvez, de opnamestudio in met elf zelfgeschreven liedjes en is haar eerste cd een feit. “Ik ben altijd muzikaal geweest. Ik zong als kind in de kerk, ging later vaak naar concerten en heb er zelf ook georganiseerd. Maar op de duur raakte muziek me niet meer zo makkelijk.” An besloot om zelf muziek te gaan spelen. Het begon met djembé en percussie, later kwam daar nog gitaar bij. “Het ging toen niet goed met mijn ouders. Muziek spelen was een manier om mijn gedachten te verzetten. Die percussie bracht mij tot rust. Ik heb ook veel teksten geschreven om mijn emoties een plaats te geven. Toen we zowat alle Ierse traditionals erdoor hadden gejaagd en tal van andere klassiekers hadden geïnterpreteerd, gingen we met mijn teksten aan de slag.”
De meeste liedjes ontstonden op Lanzarote, waar An en Patrick geregeld verblijven. “Daar hebben we echt tijd om met muziek bezig te zijn. We schrijven, improviseren, zingen, geven kleine optredens. Thuis heb je toch vaak andere verplichtingen. Toen we 50 liedjes hadden geschreven, leek het me een leuk idee om er enkele op te nemen. Het was heel leerrijk. Wij schreven de liedjes met een akoestische gitaar, een bevriende theatercomponist heeft daar instrumenten aan toegevoegd, met het verhoopte resultaat. Mijn droom is om op te treden met een band. We gaan nu samen met andere muzikanten repeteren en meer klankkleur toevoegen aan de liedjes. Ik ben pas laat muziek beginnen spelen. Het is niet gemakkelijk, maar als je veel oefent ga je vooruit. En je kan zelf beslissen hoe ver je erin gaat. Ik zal geen briljant gitarist meer worden – dat hoeft ook niet – maar ik heb met mijn liedjes wel al mensen kunnen amuseren. En dat moet muziek doen: mensen raken en verbinden.”
JE VINDT ANY WAYVEZ OP YOUTUBE EN FACEBOOK VIA AN NEYRINCK.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier