Reizen in je hoofd

"Lange tijd is Japan mijn droomland geweest. Daar moest ik heen! Daar zou ik heen! En toen ik er eenmaal geweest was, werd Japan mijn heimweeland. Kijk, dat is ware liefde", vertelt de Nederlandse schrijfster en cabaretière Paulien Cornelisse over het land van de rijzende zon. Dit boek is een weerslag van dingen die de schrijfster meemaakte, weetjes, meningen en gevoelens. En frustraties, over de taal die ze al jaren onder de knie probeert te krijgen. Het Hoofdkussenboek uit de 10de eeuw, geschreven door een Japanse hofdame, vormde een inspiratiebron. Door de naam van de schrijver zou je kunnen denken dat je met dit boek in Italiaanse sferen zal belanden. Hoge sferen, want Paolo Cognetti heeft iets met bergen. Na zijn roman De 8 bergen en het later uitgebrachte De buitenjongen, dat hij al eerder schreef, zoekt hij nog hogere toppen op, in de Himalaya. Deze keer worden de prachtige natuurbeschrijvingen niet afgewisseld met een fictief verhaal over een vader-zoonrelatie of een vriendschapsband. Zonder de top te bereiken is non-fictie. Een reisverhaal met tal van filosofische bespiegelingen. Door een onherbergzaam landschap en door de gedachten van een schrijver. In 1947 maakten Vita Sackville-West en haar man Harold Nicolson, samen met hun vriend James Lees-Milne, een reis door Zuidwest-Engeland. Namens de National Trust, de organisatie die Engels erfgoed restaureert en conserveert, bezocht het reisgezelschap het ene landhuis na het andere. Want, zo lees je op de eerste pagina's van het boek van Rudi Meulemans, het country house werd gezien als een icoon van een periode waarin alles beter was. En dus bewaard moest worden. Zeventig jaar later doet de schrijver, geboeid door de historische figuren én de huizen, deze reis nog eens over. De Belgische schrijver Stefan Brijs woont al een paar jaar in Zuid-Spanje. Zijn impressies over de natuur en cultuur van zijn nieuwe thuishaven bundelde hij in zijn Andalusisch logboek. Berichten uit de vallei is het vervolg daarop, met als ondertitel: Natuurlogboek. Brijs verhaalt over de schoonheid van de bijeneter - volgens hem de paradijsvogel van ons continent -, of die van de Laguna de Fuente de Piedra, een broedplaats voor duizenden flamingo's. Maar ook over de terreur van de avocado, symbool voor het ingrijpen van de mens op de natuur. "Door te reizen en te lezen voeg je telkens kleine stukjes toe aan je eigen biografie". Het zijn de woorden van Jan Brokken, auteur van de verhalenbundel Stedevaart. De schrijver voert je onder meer mee naar Amsterdam, Venetië, Bologna en Wenen, telkens in het gezelschap van een kunstenaar. Je beleeft de stad zoals de artistieke metgezellen ze in hun tijd meemaakten. Op die manier serveert Jan Brokken ook een reis door de tijd. Met af en toe een knipoog naar zichzelf: "Een honkvast bestaan. Waarom ik, de reiziger, de eeuwig rusteloze, dat waardeer? Het ene uiterste in jezelf verlangt soms naar het andere." "De ene dag voel ik me thuis, de volgende dag zit ik precies op een andere planeet", vertelt Wouter Deboot. De VRT-reporter heeft het over zijn fietstocht door Australië en Nieuw-Zeeland. Zevenduizend kilometer, door vlaktes, kustgebieden en berglandschappen. Eén-kijkers konden zijn avontuur volgen op tv. Maar je kan ook als lezer van zijn bevindingen genieten. Want in al deze uitgestrektheid wonen mensen met aparte verhalen. Onze tegenvoeters, "die er even westers uitzien als wij, maar toch een ander leven leiden". Om Het achtste leven van de Duits-Georgische schrijfster Nino Haratischwili te lezen moet je tijd hebben. Een luxe die ons niet altijd gegund is. Het epische verhaal volgt verschillende generaties van een Georgische familie. Zeven levens, want het boek over het achtste leven - dat van Brilka, het nichtje van de vertelster - moet nog worden geschreven. De roman speelt zich voor een groot stuk af in Tbilisi, Georgië, maar voert je ook naar andere plekken, zoals Rusland, Azerbeidjan en Berlijn. Een reis door tijd en ruimte dus.