Realistisch blijven maakt gelukkig

Net als ik, heb jij het waarschijnlijk ook al gemerkt: op financieel vlak reageren mensen tegelijk heel volwassen en soms wat kinderachtig, naargelang de situatie. Wat het gezinsbudget betreft tonen ze zich heel redelijk. Ze leggen hun kinderen uit dat geld niet aan de bomen groeit (voor zover het nog om biljetten gaat) en dat je het moet doen met wat je hebt. Prima. Maar als het over de federale staat, de gewesten of de gemeenten gaat, houden ze (vaak?) een heel ander discours: er moeten meer sociale woningen komen, meer subsidies voor dit of dat, de pensioenen moeten omhoog, de staat moet die kosten ten laste nemen, enz. Een logische manier van redeneren, want in het eerste geval gaat het om je eigen geld en in het tweede geval niet. Ah neen? Wat een vergissing!

Is de overheidsdienst Financiën dan een grote boomgaard waar ambtenaren biljetten van de bomen plukken, die wonderbaarlijk eeuwig terug aangroeien? Is België rijk aan petroleum en mineralen, zodat er rijkelijk veel royalties naar de schatkist vloeien? Niet dat we weten, helaas. Trouwens, veel petroleum bezitten wil niet zeggen dat je je geen zorgen meer hoeft te maken om de begroting: zo heeft Saudi-Arabië de laatste jaren de vijs stevig moeten aandraaien. En Venezuela wordt zo slecht geleid, dat het failliet is. Hoe dan ook, in België is, net als in de andere Europese landen, het geld van de Staat uiteraard het geld van de burgers. Het gaat voor het grootste deel om het geld dat we betalen via belastingen op ons inkomen, btw op onze consumptie, sociale bijdragen en accijnzen.

Toch mag je die bijziendheid niet al te streng veroordelen. Ze wordt immers gevoed door de politiek, die maar al te vaak laat uitschijnen dat iets gratis wordt. En die gunstmaatregelen belooft voor zowat elke bevolkingscategorie. Wie niets vraagt, krijgt uiteraard niets. Dus, zelfs als je er maar half in gelooft...

We moeten ons toch wat zorgen maken. Zo blijkt vaak uit onderzoek naar onze wensen en intenties, dat wij burgers ons niet langer bewust zijn dat we niet alles tegelijk kunnen hebben en dat sommige dingen gewoon onmogelijk zijn. Dat blijkt nog maar eens als het om de pensioenleeftijd gaat, of om het rendement op ons spaargeld. In de kerstman geloven is charmant als je vier bent, maar niet op je veertigste. Natuurlijk mag je een beetje dromen. De dingen langs de goeie kant bekijken en optimistisch zijn is de beste manier om gelukkig te zijn. Maar je te veel illusies maken leidt onvermijdelijk tot ontgoocheling en dus ongelukkig zijn. Want dat is helemaal niet hetzelfde! Als het gezegde nog niet bestaat, moet het ter plekke worden uitgevonden: om gelukkig te zijn, moet je realistisch blijven.