Paul van Bommel maakt wielerkunst

Het begon met één miniatuurwielrennertje 25 jaar geleden en mondde uit in een wielermuseum. “Als kind had ik twee dromen: kok worden en wielrenner. Dat tweede zagen mijn ouders absoluut niet zitten, uit bezorgdheid. Maar de passie voor het wielrennen is gebleven.”

Als grapje deden de ouders van Paul van Bommel (67) – die het intussen tot uitstekend chef-kok had geschopt – hem een wielrennerfiguurtje cadeau. Het begin van een heuse verzameling wielermemorabilia. “Mijn verzameling figuurtjes, wielertruien, bekers,... werd zo groot, dat iemand opperde om mijn restaurant te combineren met een museum. Dat werd een succes. Ik kreeg ook vaak bezoek van wielrenners die er na hun training een bord pasta kwamen eten. Als vergoeding kreeg ik de wielertruitjes die ze niet meer gebruikten. Ik heb mijn twee passies op die manier kunnen combineren.” Na zijn pensioen nam provinciedomein De Schorre (Boom) Pauls unieke verzameling over en bracht ze onder in De Velodroom, het nieuwe museum van het fietsbelevingspunt daar.

Voor de berg miniatuurrennertjes die nog in zijn kelder was blijven liggen, vond Paul tijdens de coronacrisis een geheel nieuwe bestemming. Hij verwerkte ze tot wielerkunstwerkjes. “Had je me twee jaar geleden gezegd dat ik zou gaan schilderen en knutselen, ik zou eens goed gelachen hebben. Maar plots had ik allerlei ideeën die ik wou uitwerken. Mijn vrouw schildert al langer, zij geeft me tips over kleuren en het gebruik van verf. Ik struin geregeld kringloopwinkels af op zoek naar voorwerpen die ik kan verwerken in mijn werkjes.” Het resultaat zijn vaak grappige collages met fietsertjes: een schaak- en dambord met wielrenners, koerstaferelen in een drinkbus, de uitbeelding van wieleruitdrukkingen als ‘choco rijden’ of ‘de chasse patate’...

“Ik noem mezelf zeker geen kunstenaar, maar ik leer veel bij. Soms maak ik een werkje voor een (ex-)wielrenner, maar de meeste verkoop ik voor een goed doel. Cis4-ever steunt Kom op tegen kanker. Het werd opgericht ter ere van de zoon van een collega hier in De Schorre.”