Patriek Devolder (61)

leeft met jongdementie

“Toen ik na hartproblemen terug begon te werken, merkte ik dat ik uitgeput thuiskwam. Ik hield van mijn werk als programmeur, maar stilaan vrat het steeds meer energie om mij te concentreren. Ook mijn gedrag veranderde. Wanneer de zon vroeger scheen, zat ik binnen te werken achter mijn computer. Nu wil ik meteen naar buiten en gaan zwemmen. Iets waar ik vroeger een broertje aan dood had. Ik kan ook erg overstuur raken door pietluttigheden die fout lopen, waar ik vroeger niks om zou hebben gegeven.”

Ook echtgenote Rita merkte een ommekeer. “De verpakking bleef dezelfde maar het leek alsof er een andere man in zat. Nieuwe interesses, die vermoeidheid, dingen laten vallen en het vaak herhalen van wat hij net had verteld. Aanvankelijk linkten we het aan de hartproblemen. Pas na jaren viel de juiste diagnose. Een harde klap maartegelijkeen opluchting omdat eindelijk veel duidelijk werd.”

Patriek: “Voor mij is het alsof de wereld continu te snel draait. Afrekenen aan de kassa bijvoorbeeld, kost veel meer tijd. Winkeliers die me kennen helpen me, maar soms loopt het anders. Zoals die keer toen ik in de supermarkt plots mee de boodschappen begon in te laden van de dame voor mij. Een kortsluiting in mijn hersenen zorgde ervoor dat ik de mist inging. Om zo’n situaties kunnen we achteraf wel lachen, maar tegelijk is het ook een dilemma. Je kan niet zomaar aan iedereen uitleggen wat er met je scheelt.”

“Intussen ben ik aangesloten bij een lotgenotengroep, het Ventiel, en trek ik op met een buddy, waardoor voor mij toch weer een nieuwe wereld is opengegaan. Paardrijden, zwemmen, tafeltennis, allemaal activiteiten die ik nooit eerder deed, daar beleef ik nu plezier aan. Lezen of een film volgen lukt niet meer. Ik heb het nog geprobeerd door de verhaallijn in schema’s te vatten maar intussen heb ik mijn hele bibliotheek naar een kringwinkel gebracht. Het frustreerde me te veel om die boeken te zien. Maar er kwamen wel andere, onverwachte vaardigheden voor in de plaats. Zoals schilderen en ook beeldhouwen. Ik had dat nooit eerder gedaan, en intussen is mijn werk al op verschillende tentoonstellingen geweest en prijkt het op affiches.”

Patriek moet lachen om zijn verborgen talenten. “De beeldjes en schilderijen zijn niet alleen indrukwekkend, ze visualiseren ook treffend hoe ik mijn ziekte beleef. Ook voor mijn muzikale hobby als dj vond ik creatieve oplossingen. Ik plakte mijn bedieningspaneel vol post-its met daarop de functies van elke schakelaar. Thuis probeer ik orde in de chaos van mijn hoofd te scheppen via een doe-boek, waarin ik noteer wat ik wil doen en dat nadien afvink. Een enorme houvast. Wat ik niet neerschrijf, ben ik zo vergeten, besef ik.”