Op safari in Zuid-Afrika

Met zijn vele particuliere wildreservaten vormt het noorden van Zuid-Afrika een paradijs voor wie een verrassende safari wil beleven. Adrenaline én luxe gegarandeerd – met zelfs een Belgisch tintje.

Het is zes uur ’s ochtends wanneer we starten met een bush walk in het Manyeleti-wildreservaat, begeleid door Nick en Prim, twee gewapende rangers. Onderweg houdt Nick geregeld halt om ons sporen van een nijlpaard, een neushoorn, een olifant of een luipaard te laten zien. Zijn collega maant ons aan tot stilte. Tussen hoog struikgewas heeft hij twee olifanten gespot. Heel stil sluipen we dichterbij. We genieten van het zicht, tot een van de olifanten onze aanwezigheid ruikt en op ons afstormt. Prim neemt ons snel mee naar de veilige overkant van een uitgedroogde waterloop, maar Nick blijft stokstijf staan en roept heel luid ‘Stand still!’ naar het dier. Verrassend genoeg blijft de olifant inderdaad staan.

LUIPAARDSPOTTEN

Manyeleti is een van de vele honderden, kleine en grote wildreservaten in Zuid-Afrika die in particulier bezit zijn. Het loopt zonder enige afsluiting over in het bekende Nationaal Krugerpark. Met een oppervlakte van 23.000 hectare blijft Manyeleti bescheiden in vergelijking met de 6 miljoen hectare van het Krugerpark, inclusief het deel in Mozambique, maar toch uitgestrekt genoeg om de typisch Afrikaanse wildsoorten te herbergen.

Al deze privéreservaten samen vormen een aaneengesloten gordel rond het Krugerpark en zorgen voor een nieuwe wind in het safaritoerisme. Er komen veel minder toeristen en de begeleide safari’s kunnen er alle hoeken en kanten verkennen.

Overheidsreservaten zoals het Krugerpark (of de Serengeti in Kenia) worden drukker bezocht en zijn strenger gereglementeerd. Als er een troep leeuwen wordt gesignaleerd, staan er al snel tien safari-jeeps rond. Dat is helemaal niet het geval wanneer we voor een uitgebreide jeepsafari door het Manyeleti-reservaat trekken. De eerstvolgende vier uur zien we hooguit twee jeeps.

Op minder dan een kilometer van de ingangspoort wacht al een bijzonder schouwspel. Een luipaard heeft een jong wildebeest gedood en in een boom gehesen. Wat later springt hij uit de boom en loopt voorbij onze jeep zonder ons een blik te gunnen. Onze chauffeur vertelt dat de wilde dieren jeeps en andere voertuigen niet als een gevaar zien, zolang de passagiers maar blijven zitten. Pas als er mensen uitstappen, wordt de safaritoerist een prooi en/of een bedreiging.

SKEMERKELKIE

We moeten stoppen voor een kudde impala’s die over de slingerende weg van rode aarde springen. Elders zien we wildebeesten en koedoes met een indrukwekkend gewei grazen. Iets later stijgen er verrukte kreetjes op wanneer we halt houden bij vier snoezige hyenajongen die met elkaar dollen bij hun hol op een termietenheuvel.

Niet alles is even vertederend, merken we, wanneer onze chauffeur stopt bij het karkas van een giraf die een paar dagen eerder door leeuwen is gedood. Vijftig meter verder doen gieren zich te goed aan een deel van het kreng. Er hangt spanning in ons gezelschap en die wordt nog groter wanneer we – eindelijk! – drie leeuwen zien die achter elkaar door het struikgewas struinen.

Wanneer het bijna donker is, arriveren we aan een meer waarvan de oever bezet is door een kudde waterbokken. Tijd voor het skemerkelkie, een traditie bij elke safaritocht: een avondaperitief in the middle of nowhere. Het Afrikagevoel is niet ver weg meer, wanneer de zuidelijke sterrenhemel zich boven ons hoofd ontvouwt.

BELGISCHE CONNECTIES

Bij de uitbouw van deze particuliere reservaten spelen ook landgenoten een rol. Vlak naast het Manyeleti-park hebben de Belg Bruno De Lathauwer, reisagent en touroperator, en zijn Zuid-Afrikaanse zakenpartner Rijan Visser een bestaande lodge gekocht en grondig gerenoveerd. Hun Kruger Safari Lodge telt 14 stevige glampingtenten die voorzien zijn van alle comfort. Ze staan verspreid in het domein op een platform op palen en ook de weg erheen loopt over hoge knuppelpaden. Omdat hun lodge op het grondgebied van het Shangaanvolk ligt, investeren Bruno en Rijan een deel van hun winst in de ontwikkeling van de lokale dorpen.

Twee andere landgenoten, Didier en Simon Eeman, vader en zoon, zijn mede-eigenaars geworden van het privéwildreservaat Welgevonden. Met een oppervlakte van 400 km2 biedt het zowat alles wat een zoeker naar wildervaringen kan wensen. Welgevonden focust op het behoud van de witte neushoorn. De rangers hier zijn er heel trots op dat ze stropers kunnen tegenhouden. Sinds 2014 hebben ze hier geen enkele barbaarse stroperij meer meegemaakt.

Op onze jeepsafari door Welgevonden zien we maar liefst zes witte neushoorns. We spotten ook een luipaard, wildebeesten, wrattenzwijnen, zebra’s, een jakhals, bavianen, massa’s impala’s en een olifant. Toch stijgt de adrenaline aan boord vooral wanneer we twee leeuwinnen en drie welpen zien toesluipen naar een wildebeest. Het dier blijft even stoer staan, maar kiest uiteindelijk toch voor de vlucht vooruit.

OLIFANT BIJ HET ONTBIJT

Didier en Simon gaan ver in hun link met België. Bij het skemerkelkie laten ze ons proeven van Spioenkop Sauvignon Blanc en Skoonskip Pinotage, twee wijnen van Belgische wijnbouwers in de Kaap. Midden in het wildreservaat hebben ze een zeer luxueuze lodge gerenoveerd. Hun domein Laluka opende in november 2020. Alles is bedacht door Belgische interieurarchitecten en ingericht met verantwoorde materialen. De mooiste vondst is een ondergrondse kijkhut die uitgeeft op een waterplas. Net na ons ontbijt verschijnt hier een olifant. Wanneer we vanuit onze ondergrondse schuilplaats in alle stilte naar het drinkende dier kijken, voelen we ons heel klein.

“Het is niet altijd zo vreedzaam”, zegt Simon. “Enkele dagen terug kwam een cheeta haar prooi oppeuzelen aan onze waterplas.” Simon heeft ook geleerd hoe hij slangen moet vangen. “Ik rijd dan vijf kilometer het reservaat in en laat ze daar weer vrij. Alleen zwarte mamba’s vang ik niet, maar schiet ik meteen dood. Ze zijn te gevaarlijk.”

Wild, zei je?