Op naar de transitie

Met de Niro heeft Kia een bestseller in huis. Een crossover in drie varianten: een hybride, een oplaadbare hybride en een 100% elektrisch model. Een test met de nieuwe hybride Niro (of HEV), koploper in het streven naar een kleinere ecologische voetafdruk.

De Kia Niro heeft zijn wereldwijde succes voor een stuk te danken aan zijn aparte positionering: geen benzine, noch diesel, wel drie modellen die, elk op hun manier, de elektrische toer opgaan om het verbruik en de CO2-uitstoot te drukken. Het leek aanvankelijk een verrassen- de, om niet te zeggen vreemde aan-pak, maar het is een slimme zet gebleken. En zeker in de context van de energiecrisis, is het geen wonder dat de nieuwe Niro voor dezelfde formule kiest.

Hightech

Op het vlak van de esthetiek is de nieuwe Niro vrij ingrijpend veranderd, vooral omdat hij deels de krachtige lijnen van de elektrische Kia EV6 overneemt. Andere elementen zijn dan weer meer op de Kia Sportage geïnspireerd. Daarnaast biedt de Niro een grotere personaliseringsvrijheid, zoals lakwerk in twee kleuren.

Binnenin blijft de stijl van de jongste Kia’s duidelijk herkenbaar. Typisch is de volledig configureerbare aanraakstrook (Multi Touch Display) onder het hoofdscherm. Die regelt zowel de airco als de navigatie, met een intuïtieve ergonomie en minder knoppen.

verstandige keuze

Zoals steeds bij Kia zijn er veel en grote opbergruimten en is de afwerking van prima kwaliteit, ook al zijn sommige onderdelen nog altijd van plastic. De nieuwe Niro is ook wat groter dan zijn voorganger en biedt nu vooral achterin meer ruimte, bovenop een koffer van 451 liter.

De zelfopladende hybride Niro is in meer dan één opzicht interessant, want het is de meest betaalbare versie van het gamma (30.990 euro tegenover 38.790 euro voor de goedkoopste plug-in hybride).

Ook hier is de 1.6 TGDI van 105 pk van de partij, gekoppeld aan een elektrische motor van 32 kW (43 pk), voor een totaal vermogen van 141 pk. Anders dan de hybride Toyota’s, beschikt de Niro over een gerobotiseerde versnellingsbak met zes verhoudingen (en dus geen planetaire aandrijving). Er is dus geen koffiemoleneffect (of CVT-effect), wat veel gebruikers op prijs zullen stellen.

De Niro heeft een gemoedelijk temperament en trekt niet echt vinnig op, zodat het eigenlijk niet voelt alsof je 141 pk onder de motorkap hebt. Maar dat wordt dan weer ruimschoots goedgemaakt door de kwaliteit van de hybride aandrijving, die het vermogen van de verbrandingsmotor afwisselt met die van het duo elektromotor/batterij. Het resultaat is een laag verbruik: ongeveer 5,5 l/100 km bij een rustige rijstijl. En dat is in deze tijden goud waard!