“Op de camino wordt je geest wakker”

Twee jaar geleden maakte Chris De Saveur (61) voor de tweede keer de tocht waarvan velen dromen: te voet naar Santiago de Compostela. Deze keer niet vanuit de Pyreneeën maar vanuit België. Over die 2400 km schreef hij een boek vol tips voor wie het ook wil proberen. Over enkele jaren wil hij zijn tocht een derde keer overdoen, met zijn kleinzoon.

Een bedevaart naar Santiago de Compostela maak je niet in je eentje. Fysiek loop je weliswaar alleen, maar ook het thuisfront maakt in gedachten de tocht mee. Ik wist dat heimwee een grote rol zou spelen op mijn camino ( de geijkte term voor de pelgrimsroute naar Santiago, nvdr)”, zegt de opa van vijf kleinkinderen. “Ook in positieve zin: met mijn geliefden voelde ik mij veel inniger verbonden dan in de omgang van elke dag. Maar evengoed heb ik gehuild en wou ik op een gegeven moment opgeven. Via de telefoon overhaalde mijn vrouw mij om dat niet te doen. Misschien moest ik deze crisis wel doormaken om te voelen hoe hecht wij met elkaar verbonden zijn.”

In een lokaal blad las Chris in de jaren tachtig het verslag van een stadsgenoot die de bedevaart naar Compostela vanuit de Franse Pyreneeën maakte. “Als verkoopleider bij een multinational kon ik daar toen niet al mijn vakantiedagen aan spenderen. Tien jaar later zag ik op de televisie het schitterende getuigenis van dirigent Sigiswald Kuijcken over zijn tocht. Het smeulende vuur in mij ontvlamde weer en op 1 mei 2001 vertrok ik in Saint-Jean-Pied-de-Port om één maand later in Compostela aan te komen. Die tocht maakte me zo enthousiast dat ik besliste hem nog eens over te doen wanneer ik zestig werd. En deze keer zou ik vertrekken in België.”

Chris bereidde zich op die tweede tocht (2400 km!) voor met wandelingen van 100 km per week. “Ik sjouwde een rugzak mee waarvan ik het gewicht met flessen water geleidelijk verhoogde tot twaalf kilo. Zo legde ik ongeveer 30 km per dag af.”

De gekte van de laatste 200 km

Op 12 april 2004, een paasmaandag, begon Chris aan zijn tweede camino. Na een viering in de kerk van Elene (Zottegem) werd hij naar Namen gevoerd, waar de bewegwijzering van de Sint-Jakobsroute, de GR 654, start.

“Mijn tweede tocht verschilde vrijwel totaal van de eerste. Op het einde van elke etappe moest ik mijn stoute schoenen aantrekken en vragen of iemand bereid was een pelgrim te herbergen. Lukte dat niet, dan belde ik een adres uit mijn gidsen, waar ik tegen vergoeding kon overnachten. In Spanje logeerde ik in refugio’s, herbergen voor Santiagopelgrims. In hun buurt vond ik altijd wel een restaurantje waar ik voor tien euro een volledig menu kon eten.

Omdat het naamfeest van de heilige Jacobus (25 juli) dat jaar op een zondag viel, gold 2004 als een soort van heilig jaar. Om die reden waren er tal van commerciële refugio’s bijgekomen, maar duurder dan deze die door het Sint-Jakobsgenootschap worden beheerd. Meer en meer pelgrims willen immers comfort. Een beetje avontuur en ontbering, oké, maar niet te veel...

Op 200 km van Compostela begint de caminogekte. De fietsers moeten immers hun laatste tweehonderd kilometer bewijzen met stempels die ze ophalen in de refugio’s. Daarmee kunnen ze hun Compostelana krijgen, de oorkonde die hun tocht bewijst. Voor voetgangers geldt hetzelfde voor de laatste honderd kilometer. En dus worden de bedevaarttoeristen, want zo noem ik ze, met hele busladingen op 200 of 100 km gedropt, waarna ze met toeters en bellen naar Compostela wandelen of fietsen. Ze verdringen de echte pelgrims. Respect staat niet in hun woordenboek, overal laten ze zwerfvuil achter. Onderweg kreeg ik zelfs een bon toegestopt waarmee ik in Burgos een glas bier kon krijgen!”

Met de kleinzoon

Wanneer hij 65 wordt, wil Chris samen met zijn kleinzoon die dan 16 zal zijn, nog eens de camino doen, vanuit Puy-en-Velay. “Vooral om de spirituele confrontatie te beleven tussen de opa en de rijpe puber die Jasper dan zal zijn. Ik wil hem laten ontdekken dat de wereld zonder al die moderne snufjes kan, want we nemen geen gsm en geen laptop mee. Hij moet geen schrik hebben dat hij alleen oudere mensen zal zien. Ik ben verbazend veel jonge en overtuigde bedevaarders tegengekomen.”

Aan wie raadt hij deze ervaring aan? “Aan iedereen met een gezonde geest in een gezond lichaam. We vergeten nogal eens dat we ook een geest in ons lichaam hebben, maar op de camino wordt die helemaal wakker!”

Het boek van Chris De Saveur heet ‘Mijn camino, een pelgrimsverhaal’ en kost A 25. Info: tel. 09 360 24 18.

Ludo Hugaerts en Wouter Peeters