Op blote voeten door het Zwin

Zullen we of zullen we niet? Ik zie mensen twijfelen aan de start van het blotevoetenpad in het Zwin Natuurpark. Miel (8) en Pixie (10) aarzelen geen seconde. Ze stoppen hun schoenen en sokken in de lockers. Ik volg hun voorbeeld en samen beginnen we blootsvoets aan een tocht (2,1 km) over de Zwinvlakte. De kleinkinderen kiezen voor het modderige beekje naast het pad en ploeteren soms tot kniehoog door de smurrie! Zelf kies ik de droge kant van het pad. Ik moet nu en dan keutels ontwijken, maar al snel zorgen het gevoel van vrijheid, het fysieke contact met de natuur, de vogels en het weidse uitzicht voor een dosis dopamine. Na een tijd lijken we nog alleen over de vlakte te lopen, waar onze voeten worden gekriebeld door een scala van rul zand over modder tot stevig gras. De wandelaars zijn ver weg op de ‘gewone’ wandelpaden.

Zeven jaar geleden werd het wat oubollige Zwinreservaat omgevormd tot een belevingspark. Elke hut op het huttenparcours door het duinenbos zorgt voor een interessante ervaring: kijken naar een broedeiland, een natuurverhaal lezen, zoetwaterdiertjes bekijken onder een microscoop, toezien hoe vogels geringd worden, natuurgeluiden onderscheiden, een toren beklimmen tot op de hoogte van de ooievaarsnesten... Een verrekijker blijkt op veel plaatsen heel nuttig te zijn. Neem je ook de tijd voor de expo in het bezoekerscentrum – waar je in de huid van een trekvogel kruipt -, dan kan je in het nieuwe Zwin moeiteloos een hele dag doorbrengen (picknicken!).