Oh, mamy blues!

Waarom trouwt de Britse prins William op 29 april met Kate, in plaats van op een andere dag? Omdat 29 april een van de weinige lege pagina’s in de agenda van Elizabeth II was. Overboekt! Zo gaat dat met de grootmoeders van tegenwoordig. Het zijn actieve vrouwen, vaak met een baan (zoals Elizabeth, die de scepter zwaait over 16 landen én over de Britse Commonwealth). Ze hebben een massa hobby’s (zoals Elizabeth: de jacht, paarden, honden...). Ze letten op hun imago (zoals Elizabeth, die misschien geen onfeilbare smaak maar toch wel een eigen stijl heeft, en hoe dan ook een prachtige verzameling hoeden). Ze zijn in topconditie (zoals Elizabeth, die veel beweegt en gezond eet, ook al lust ze af en toe een glaasje gin). Ze gaan mee met de technologische ontwikkelingen (zoals Elizabeth, die nu ook op Facebook staat). Ze beredderen alles: het geld (zoals Elizabeth, die in 2008 op 650 miljoen dollar werd geschat maar die altijd het licht achter zich uit doet, want ze heeft een hekel aan verspilling), het huis (zoals Elizabeth, Buckingham Palace heeft 775 kamers, waaronder 78 badkamers – en vind maar eens een loodgieter!). En ze maken zich zorgen over het chaotische liefdesleven van hun kinderen (zoals Elizabeth: vier kinderen waarvan drie gescheiden en een hoop pijnlijke schandalen die de naam van het koningshuis geen eer aandoen). In die situaties is de rol van elke grootmoeder en dus ook van Elizabeth duidelijk: het komt er vooral op aan de kleinkinderen te beschermen.

Hun rol? Evident is hij niet. Want alles is heel snel veranderd en er is geen gebruiksaanwijzing meer voor-handen. De kennis en de wijsheid die van generatie op generatie werden doorgegeven, zijn grotendeels voorbijgestreefd. De samenleving is veranderd, de grootmoeders zijn veranderd en zelfs het begrip (groot)ouderschap is veranderd. Wat met de nieuw samengestelde gezinnen en de kinderen van verschillende ouders die niet altijd even goed met elkaar kunnen opschieten? Wat als je dankzij de vooruitgang van de wetenschap op je vijftigste een kind van 2 jaar hebt en een kleinkind van 6? Wat als je kind in een homo-huwelijk stapt? Als je dochter de vader van haar kind de bons geeft om bij een vrouw in te trekken? Als een kleinkind een anonieme spermadonor als vader heeft? Of een draagmoeder?

Al die vragen dwingen de familie om te evolueren. Een enorme uitdaging. Een boeiende uitdaging. Maar het is ook duidelijk dat liefde alleen niet op alle vragen kan antwoorden. Sommige mensen vinden het vreemd dat zogenaamde grootouderscholen het licht zien. Maar waarom eigenlijk niet? Grootouders moeten soms kunnen aankloppen bij mensen die hen de weg naar antwoorden kunnen wijzen. Hun antwoorden.

Anne Vanderdonckt – Hoofdredacteur

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content